bakasali(sarabong fanfic)

P:6

“what are you doing here?” sarkastikong tanong ni sara ky bong, not minding the people around them.

“picking you up, isn't it obvious?” naka ngiting sagot ni bong

“isn't it to much?” mahina pero madiin niya na pag ka sabi

“what to much?” maang maangan nito

“this. We're not that close but you're acting that we are.” sagot niya, pero nginitian lng siya ni bong

“yes, you're right. We're not close that's why I'm doing this so we become close”

“may point siya bakla!” comment ni bruce sa likod na parang nakikisama sa usapan nilang dalawa. Nag agree din naman sila loren ky bruce at wala na ngang nagawa si sara.

Sara is a friendly person. 'di siya mahirap pakisamahan at makipag kaibigan, pero when it comes to bong natatakot siya

maybe because she's afraid of something that would happen if hinayaan niya. Madami namang nangliligaw ky sara dahil bukod pa sa maganda, mabait, matalino at maasahan pa.

Kaya nasanay na siya na palaging may na huhulog sakanya, pero di niya alam bakit sa lalaking 'to e para bang natatakot siya.

Pero sa huli, wala na siyang nagawa at umu-oo na na ihatid siya ni bong. “fine!” nag hiyawan naman ang mga kaibigan ni sara sa likod na para bang kiniliti at tili ng tili

Binuksan naman ni bong si sara ng pintuan at sumakay na siya sa driver seat.

They were in the middle of the road and they were just silent. Not an awkward silence ha. Its just that they were enjoying each others presence. Funny right, enjoying each others presence without label haha!

Nung nahalata ni sara na mali ang deriksyon ni bong ay agad niya itong sinuway. “Hey! hnd ito yung daan papunta sa village ko” suway niya.

Agad naman tumingin si bong kay sara at ngumiti. “I want to treat you first, before kita ihatid sa bahay mo” tinignan naman siya ni sara ng nag tataka

“alam mo, ang dami mong paandar! Make sure iuuwi mko at hnd kinikidnap, sinasabi ko sayo naka black belt ako sa taekwondo” sabi ni sara at binaling ang pansin sa daan. Tumawa lang si bong at hindi na sumagot.

—

minutes past by at hindi namalayan ni sara na nakatulog pala siya sa byahe. Nagising siya dahil ginising siya ni bong

“hey, sara. we're here”

Minulat ni sara ng dahan dahan ang mga mata niya at bumungad sakanya ang mukha ni bong. Agad din nmn siya tumingin sa bintana at nilibot ang kanyang mga tingin at lumabas.

Sumunod din nmn agad ng labas si bong at nag salita si sara “were are we?” inosenti niyang tanong.

The place was peaceful, may mga vendors na nag titinda sa gilid at di masyado marami ang tao. Maganda ang lugar, malinis, at may magandang tanawin.

Hindi nmn siya sinagot ni bong at nag lakad. Tinignan nmn siya ni sara ng may pag tataka,

‘hayop, dinadala ako dito tapos iiwan ako’ sabi ni sara sa sarili at tinignan lng kung saan papunta si bong.

Nang makita ni bong na hindi naka sunod si sara sakanya ay tumingin ito sa direction niya “follow me!” tinignan muna siya ni sara bago ito humabol sakanya.

He lead sara to seat on a bench, at umupo na silang dalawa. Sara was amazed by the view.

“were are we? what place is this?” ulit na tanong ni sara pero naka tuon pa din ang atensiyon sa tanawin.

“at may favorite place” tipid na sagot ni bong at nakatuon din ang atensiyon sa tanawin.

“bakit mko dinala dito” tanong ni sara at tumingin ky bong, tumingin nmn si bong sakanya at nag tugma ang mga mata nila. Si bong ang una umiwas sa tinginan at sumagot

“i just want to show you this place”

Tumawa naman ng kaunti si sara, para bang nang aasar ito kaya napatingin si bong sakanya “what's funny?” sumagot din nmn agad ito

“nabasa ko na kasi itong eksena sa libro, hawig na hawig hahahaha!” malakas na tawa nito.

Hindi nmn umimik si bong at napangiti nalang, binaling niya ulit ang atensiyon niya sa magandang tanawin. Di din nmn nag tagal ay tumigil na sa kakatawa si sara at bigla ulit silang tumahimik dalawa.

Sara is starting to feel awkward because of the silence between the two of them, kaya napag pasyahan niyang mag salita.

“gusto mo ba ako bong?” tanong ni sara pero naka tingin lng sa araw na palubog na.

Napatingin kaagad si bong sakanya at sumagot “oo” lakas loob nitong sabi.

“paano? e hindi mo pa naman ako lubos na kilala” tumingin si sara kay bong at tinitigan niya ito hindi naman umimik si bong at tumitingin lng din sa mga mata ni sara.

“kaya mo bang ibigay ang paborito kong kulay? Anong paborito kong kanta? kung kailan ako malungkot at masaya? kung ano ang paborito kong libro at telenovela?” sunod sunod na tanong ni sara. Tinatanong niya iyon habang nakatitig sa mga mata ng binata, hindi naman nag salita si bong at umiwas sa mga tingin ni sara.

“hindi mo ako gusto... Gusto mo lng yung ideya na may ako.. hindi yung ako mismo”

Narealize ni sara na magiging kagaya din si bong nung mga nagkakagusto sakanya dati. Na manliligaw sa una pero di siya ipupursegi.

Naging tahimik si bong ng ilang minuto, at nung malapit ng lubog ang araw ay nag salita siya.

“hayaan mkong subukang kilalanin ka... hayaan mko na kaya ko nang mabigay ang paborito mong kulay, kung ano ang paborito mong kanta, kung kailan ka masaya at malungkot, kung ano ang mga paborito mong libro at telenovela” tumingin si bong ky sara at ganun din si sara na napatingin din kay bong. “hayaan mo lng ako sara, gagawin ko” he told her with the most sincere tone. Nagulat naman si sara, because of all her manliligaw's, ngayon lang siya naka rinig ng ganun at nakaramadam ng sinseredad sa bawat salita nito.

“ayokong masaktan sa huli”

“hindi ko naman hahayaan na masaktan ka sa huli.”

A/N: echossss