💘💘ချစ်ခြင်းအတ္တတို့၏ ဆုံမှတ်💘💘💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

13Z

💘💘ခ်စ္ျခင္းအတၱတို႔၏ ဆုံမွတ္💘💘

Part ♡ 13 ♡

"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူရွိေနခဲ့တာ"
ခပ္ရွရွအသံေၾကာင့္ အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြဟာ ထိုေနရာသို႔စုၿပဳံသြားရင္း
ပကတိကိုယ္တိုင္မွာလဲ ရင္းႏွီးလွသည့္အသံေၾကာင့္ အားကိုးရာေတြ႕သြားသည့္ႏွယ္
အားလုံးရဲ႕အၾကည့္ေတြလားရာအရပ္၌ရပ္ေနသူသည္
Body fitရွပ္အျပာေဖ်ာ့ကိုမွ ဂ်င္းPantျဖင့္တြဲဖက္ဝတ္ထားေပသည္
ေကာ္ဖီေရာင္ဆံပင္ရွည္တို႔အားအေနာက္တြင္ျဖစ္သလိုစုစည္းထားပုံေပၚပါရဲ႕
အခ်ိဳ႕တစ္ဝက္က မ်က္ႏွာထက္ဝဲက်ေနစြာ
စံအိမ္မွာျပသနာေတြဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာကို သူကေတာ့ဂ႐ုမစိုက္ဟန္ ဝင္ေပါက္ကနံရံအားမွီလ်က္
မည္သူ႕ကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္
လက္ဖ်ံထက္မွတက္တူးေတြရယ္ လည္ပင္းထက္တစ္စြန္းတစ္စေပၚေနေသာ တက္တူးေတြက ေၾကာက္စိတ္မ်ားကိုထပ္ေလာင္းေပါင္းထည့္ရင္း
လက္ထဲမွေ႐ႊအိုေရာင္မီးျခစ္အား လွည့္ပတ္ေဆာ့ကစားေနပုံက မီးျခစ္ေနရာတြင္ေသနတ္ကိုျမင္သည့္ႏွယ္
ဓနေရာက္လာကထဲက စပ္စုေနၾကသည့္အလုပ္သမားေတြဟာ အေနာက္သို႔သိသိသာသာဆုတ္သြားၾကေလသည္

မ်က္ႏွာထက္ဘာအမူအရာမွမရွိဘဲ ခပ္ေအးေအးေျပာလိုက္ေပမယ့္
ပကတိပါးျပင္ထက္က နီရဲေနေသာ အရာမ်ားအားေတြ႕လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားေလသည္
၆ေပ၂လက္မေက်ာ္ေသာအရပ္ႀကီးျဖင့္ ပကတိအနားေရာက္သြားသည္မွာလႊားခနဲ

ဓန ပကတိမ်က္ႏွာထက္က အရာမ်ားအားၾကည့္ကာ မီးထဲေလာင္စာထည့္လိုက္သည့္ႏွယ္
ကိုယ္ေတာင္ ေသခ်ာမနမ္းရေသးတဲ့ပါးျပင္ကို....
"ဒါဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လဲ"
ခပ္ေအးေအးေလသံမွာ ခုနကအသံႏွင့္မတူ ေဒါသတို႔စြက္ေနရင္း
အၾကည့္ေတြက ေဒၚခ်မ္းျပည့္စုံထံဦးတည္ေနသည္
"အန္တီ့ငယ္လက္ခ်က္လား"
ေဒၚခ်မ္းျပည့္စုံမွာလဲ မ်က္ႏွာအားေမာ္ခ်ီလ်က္
"အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ငါ့ေယာက္်ားနဲ႕ ပတ္သက္လို႔လုပ္လိုက္တာ မင္းနဲ႕ဘာဆိုင္လဲ"
ဓန လက္သီးတို႔အားက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္လ်က္
"အားလုံးမွတ္ထားလိုက္ ရွင္းပကတိဆိုတာ ငါနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသူ သူ႕ကိုထိရင္ ငါနဲ႕ၿငိမွာပဲ"
"စည္းစိမ္ဓန!!!!!"
ဒီတစ္ခါေအာ္သံမွာ ေဒၚပန္း​ေဒဝီနံေဘးမွ ဓန မိခင္ထံ၌ပင္
ဓနမွာေတာ့ ဘာကိုမွမဂ႐ုမစိုက္
"အန္တီငယ္ကို ေတာ္စပ္မႈေၾကာင့္ ဘာမွမလုပ္ေသးေပမယ့္ ေအး ကြၽန္ေတာ့္သက္ဆိုင္သူကို ထိတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္လဲ အန္တီ့ငယ္ေယာက္်ားကိုသတ္မယ္"
"ဘာ!!!!!"
ေဒၚခ်မ္းျပည့္စုံအသံထဲ စိုးရိမ္မႈမ်ားျဖင့္
"ငါ့ေယာက္်ားဘယ္မွာလဲ"
"အဟက္"
"စည္းစိမ္ဓန....ဒါမင္းအႀကံေတြပဲမလား"
"Sorry စည္းစိမ္ဓနတို႔က အရွက္မရွိတဲ့လုပ္ရပ္မလုပ္ဘူး အန္တီ့ငယ့္ေယာက္်ားက ဘာလုပ္လဲသိလား"
ဓန ပကတိ့ဘက္လက္ညွိုးထိုးလ်က္
"သူ႕ကို ျပန္ေပးဆြဲခဲ့တာ အလိုမတူပဲ အဓမၼက်င့္ဖို႔ႀကံစည္ခဲ့တာ"
"ဟာ.."
"ဟယ္!!!!"
အာေမဋိတ္သံမ်ားဟာ အနားမွာရွိေနေသာ လူေတြအားလုံးထံမွ
"မျဖစ္နိုင္တာ"
"အဟက္ သက္ေသေတြ ကြၽန္ေတာ့္မွာအကုန္ရွိတယ္ ဘယ္သြားမလဲ ရဲစခန္းသြားမလားတရားခံကလဲ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ"
"နင္....နင္!!!!ငါ့ေယာက္်ားကိုလြတ္ေပး"
"လြတ္ေပးမွာ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္သက္ဆိုင္သူကို ထိတဲ့အတြက္ ျပန္ယူရမယ္ မင္းဟိန္း အဲ့အေကာင္ကိုေခၚခဲ့"
ဓနရဲ႕ ခပ္မာမာအသံအဆုံး လူႏွစ္ေယာက္က ဦးေဝစိုးအား လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ကာေခၚခဲ့ၾကေလသည္
မ်က္ႏွာထက္ ထိုးႀကိတ္ခံထားရပုံဒဏ္ရာေတြဗလပြျဖင့္
'"စည္းစိမ္ဓန ဒါမင္းလက္ခ်က္မလား"
"အဟြန့္"
ဓန ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးရင္း အကၤ်ီလက္ရွည္တို႔အား တံေတာင္ဆစ္ထိခပ္ေအးေအးပင္ ေခါက္တင္ေနမိသည္
" ငါ့ေယာက္်ားကိုလြတ္ေပး"
ေဒၚခ်မ္းျပည့္စုံ ေျပာရင္းဆိုရင္းပင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူထံ သြားရန္ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေပမယ့္ ဓနလူမ်ားကအနားသိူ႕အကပ္မခံ
"ေအးေဆးေပါ့ အေႂကြးျပန္ယူရဦးမွာ"
ခပ္ေအးေအးစကားသံႏွင့္အတူ ဦးေဝစိုးနားတျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္သြားရင္း
ရင္ဝသို႔ ေျခေထာက္ရွည္တို႔ျဖင့္ ကန္လိုက္၏
"အာ့!!!!!"
"စည္းစိမ္ဓန!!!!!မင္းေတာ္ေတာ့"
လဲက်သြားေသာ သူအားေလွာင္ၿပဳံးမ်ားျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး
"ခင္ဗ်ားပုံစံၾကည့္ၿပီးသနားလာၿပီ"
"ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ....ငါမွားသြားပါတယ္"
"အဟက္"
ဓန ပတ္ပတ္လည္တစ္ခ်က္ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ၿပီး အလွပန္းအိုးအား ယူလိုက္၍ ေခါင္းအားတစ္ဆုံးရိုက္ခ်လိဳက္ေလသည္
ခလြမ္း💥
"အမေလး!!!!!!"
စံအိမ္မွ အလုပ္သမားေတြဟာလဲ အသံအစ္အစ္ပင္ မထြက္ရဲၾက
ေဒၚခ်မ္းျပည့္စုံမွာလဲ ေၾကာင္အေနမိသည္