Battle of the Past (Seule Fille Series #1)

Chapter 53

Mapait siyang napangiti. "I know. I admit that I am so immature. I just make a decision and don't even think it through. I regret what I did."

Tumayo siya at nagulat ako ng bigla siyang pumunta sa harapan ko at ang mas kinagulat ko pa ay bigla siyang lumuhod!

He looked directly into my eyes. "I will not ask for your forgiveness. Accepting my apology is fine with me. I'm sorry for pushing you away." Napabuntong hininga siya at muling nagsalita. "I just don't want them to say something to me that I don't have a word for. I plan on it, but I can't even stand it. I know that my reason is not enough to hurt you."

He shook his head. "Instead of protecting you like my best friend did, I hurt you and pushed you away."

"K-Kairus... " Napalunok ako dahil hanggang ngayon ay hindi ko alam kung saan kukuha ng salita bilang tugon sa kaniya. "T-Tumayo ka nga!"

Umiling siya at ngumiti sa akin. "You don't deserve the hurtful words I threw at you. You don't deserve the pain I caused you."

Hindi ko alam pero nagiinit ang sulok ng mga mata ko. Pakiramdam ko ay maiiyak ako kaya umiwas ako ng tingin sa kaniya.

"F-Forgive me for everything I've d-done and for all the p-pain I've caused y-you. I r-regret it so much. I'm s-sorry, Faye Katherine." Napatingin ako sa kaniya at tumulo ang luha ko ng makitang nakayuko siya habang nagtataas baba ang balikat.
 
Ewan ko ba pero bigla nalang akong tumayo at niyakap siya. Naramdaman kong napatigil siya dahil sa ginawa ko pero agad ko rin naramdaman ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin.

Rinig na rinig ko ang mga hikbi niya at paulit-ulit siyang humihingi ng tawad sa akin. Ilang segundo pa kaming magkayakap bago ako saglit na humiwalay sa kaniya mula sa pagkakayakap.

Marupok na ba ako nito?

Tumingin ako ng diretso sa kaniya at kitang kita ko ang namumula niyang mata at ilong dahil sa pag iyak.

"Tayo na..."

Hindi siya nakinig sa akin at nanatiling nakaluhod. I'm not used to seeing him like this.

"Do you know I was with you the day you were hit by a car?" tanong niya habang nakatingin sa akin. "Yung araw na nasa Ferrer Enterprise tayo kasama ang magulang natin pero tumakas tayong dalawa para bumili lang ng ice cream."

Natigilan naman ako dahil sa tanong niya. Naalala ko iyon nung bata ako, nangyari 'yon bago ako mapunta sa kamay ng mga Vejia. Naaalala ko nga nabangga ako at may kasama akong batang lalaki pero bukod doon wala na. Hanggang doon lang ang naaalala ko at isa pa, malabo ang mukha ng lalaki.

At hindi ko rin inaasahan na si Kairus 'yon. Pero bakit gano'n? Malabo? Wala akong maalala? May amnesia ba ako? Pero wala namang silang sinasabi sa akin na meron.

"Because of that, you got amnesia," dugtog niya kaya napatigil ako. "Uncle Chad said, "It's only temporary," but why did it take so long?"

"I used to blame myself for what happened to you. I was with you, but I couldn't even save you. " Muling bumagsak ang luha niya kaya napaiwas siya ng tingin sa akin. "I... I-I thought that what happened to you was nothing to hurt, but there is more."

Muli siyang tumingin sa akin at malungkot akong tiningnan. Kitang kita ko iyon sa mga mata niya kahit hindi niya sabihin.

"Y-You forgot about m-me. There are many things you can forget, b-but why me? All of people..... w-why me? Dahil ba ako ang k-kasama mo kaya a-ako ang n-nakalimutan mo?" nahihirapang tanong niya na kahit ako ay hindi alam ang sagot.