Shizukana Yoru no Ame (Sessiz Gece Yağmuru)

Bir Aklın İçine Girmek

"Aradığımızı bulduk, huh? Sen de öyle düşünmüyor musun?"

"Senin aradığını bulduk. Açıkcası bu konuyla çok da ilgileniyor değilim. Bunun karşılığında bana istediğimi vereceksin, değil mi? "

Siyah saçları sağ gözünü kapatmakta olan genç adam karşısındaki doktora bu sözlerle cevap verirken onlarca ilacın bulunduğu ecza dolabının hemen yanındaki sedyede yarı uzanır vaziyetteydi.

Elinin üzerine açılmış damar yoluna bağlı serum, son dakikalarını gencin kanına nüfuz ederek geçiriyordu. Başka ne yapabilirdi ki? Herkes kendi sorumluluğuna uyarak hayatını devam ettirmeli ve sonu geldiğinde kuşkusuz boyun eğmeliydi. İşte hayatın anlamını bir türlü bulamamış bu gencin aklından muhtemelen buna benzer şeyler geçiyordu.

Doktor Masaki, karşısındaki gence, kendisine yardım etmesi karşılığında isteğini yerine getireceğine dair içinden gelmese de söz vermişti. Asahi, son yıllarda kendisini fazlasıyla yoran lösemi ile savaşıyordu. Herhangi bir yakını ya da akrabası yoktu, haliyle hastalığı ilerleyip kendine bakamaz hale geldiğinde yanında kimse olmayacaktı. Asahi' nin doktor Masaki' den isteği, kortuğu şey gerçekleşmeden acısız bir şekilde ölmesini sağlamasıydı.

Doktor Masaki, biten serumu çıkarmak için sedyeye yaklaştı. Üzerine biraz alkol döktüğü pamuğu pembe branülün üzerine bastırıp branülü yerinde çıkardı. Elindekileri tıbbi atıkları toplamak için kullanılan karton kutuya attıktan sonra konuşmaya başladı.

"Okuldan saat dörtte çıkıp dört buçuktaki resim kursuna gidiyor ama bu sadece pazartesi ve perşembe günleri için geçerli. Diğer günler kursu olmadığı için okuldan çıkar çıkmaz evine dönüyor. Haliyle biz pazartesi veya perşembe günü kız, kursa gittiği sırada harekete geçmeliyiz ki ailesi onun kursta olduğunu sanıp polise daha geç haber versin. Polis arama işlemlerine başlayana kadar çoktan şehri terk etmiş oluruz. "

"Perşembe günü olmaz. O gün şehir merkezinde halk pazarı var, fark ediliriz. "

"Doğru, bunu ben de düşündüm. Bu yüzden pazartesi günü sen ve ben büyük bir kutlama yapacağız, değil mi?"

"Yalnızca sen..."

"Pfhh, bazen cidden sinir bozucu olu-"

"Neden bunu yapıyorsun?!"

Asahi' nin doktorun sözünü keserek sorduğu soru, uzun süre önce düşünülmüş olduğu belli bir şekilde cevaplandı.

"Bunu yapıyorum çünkü insanlığın buna ihtiyacı var. Hükümet insan deneyine izin vermiyor. Haliyle illegal yollara başvurmak zorunda kalıyorum. Oysaki insan deneylerine izin verilse dünya üzerindeki bir çok sorun ortadan kalkar. Hükümet bu deneylere izin verilmemesinin nedenini insan canının kıymetli oluşuna dayandırıyor. Ben de merak edip soruyorum, öyleyse hırs için yapılan o savaşlarda askerlerin canları neden umursanmıyor? Buna cevap olarak sundukları topluluk için azınlıkları feda etmekte sorun yoktur, her şey ülkenin huzuru için. "

Doktor Masaki' nin sesi konuşmasının sonlarına doğru yükselmişti, kliniğin penceresinden uzaklara bakıyordu.

"Sensei, fazla çarpık düşünüyorsun."

" Tıbbi doktor olarak katıldığım o savaşta çok şey gördüm Asahi-kun. Eğer hırs, güç, para ve nice iğrenç istek için tek bir suçu olmayan masum insanlar feda ediliyorsa; benim isteğimi yerine getirmemde bir sorun yok demektir. "

"Hmpf, öyle olsun."

Doktor konuşmasına devam etti,

" O kız zeki ve fazlasıyla iyi niyetli. Eminim özünde o da benimle aynı düşüncededir. İlk başta istemese de daha sonra kabul edeceğine eminim."

"Eminsin demek, huh? Peki sonra, ne yapacaksın?"

" Bir aklın içine gireceğiz, Asahi-kun. O akıl bize yardım edecek. "

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
Masaki : dik ağaç

Asahi : güneşin ışığı