ZEHR-i TUTKU +18

ZT 32

baktığım bu beden gerçekten varmıydı bilmiyordum , hayal görme veya rüya görme ihtimalim vardı. ama içimden bir ses bunların hepsinin gerçek olduğunu söylüyordu. peki neden şimdi, neden bunca zaman sonra karşıma çıkmak zorundaydı.

her şeyi unutmuşken her şeye yeni başlamışken neden şuan karşıma çıkmak zorundaydıki.

' bir şey demeyecekmisin '

oda biliyordu bende , konuşacak görüşecek bir şeyimiz yoktu. acı çektiğim bir hayatta o acıma baskı yapan biriydi. onu affedemiyordum, oda beni affedemiyordu.

' ikra '

bir adım bana atarken elimle dur anlamında kaldırmıştım, tekrar bana aynı şeyleri yaşatmasına izin vermeyecektim. bana tekrar ihanet etmesine izin vermeyecektim.

6 SENE ÖNCE

'Alp bundan alırmısın bana '
' çocukmusun ikra '
' 17 yaşındayım hala ergenim yani '
' baş belası bir ergensin '

alp saçımı okşarken elini zorlada olsa itmiştim. alt tarafı rüzgar gülü istemiştim ondan. kuzenim diye demiyorum gerçekten baş belasının tekiydi.

' somurtma hemen tamam alalım gel '

kocaman gülümsememle oyuncakçıya girip beğendiğim rüzgar gülünü almıştım. alp parasını öderken hızla dışarıya çıkmıştım.

' ikra sakin ol beni bekle '
' acele et o zaman kuzen '

dışarı çıkmamla rüzgarın küvvetiyle gül dömeye başlarken kıkırdamıştım. ilk defa bir oyuncağım olmuştu. ilk defa oynayabileceğim bir şeyim vardı.

' sana beni bekle demiştim '
' oldukça yavaşsan ben ne yapayım '
' sen bana yaşlısınmı demeye çalışıyorsun '
' evet yaşlısın '
' kızım 21 yaşındayım ne yaşlılığı '

dediği cümle kıkırdamama sebep olmuştu. mavinin en sevdiğim tonlarına bakarken gözlerinin bir kez daha tutulmuştum gözlerinde. şu sıralar nedense mavi göz takıntılığım vardı. oldukça sevimli duruyordu.

' kızım varya gözlerimi nazar edeceksin bakıp durma panda gibi '
' ama çok güzel '

alp sabır çekerken kıkırdamıştım. güvendiğim tek kişiydi alp , aslının ihanetinden sonra güveneceğim tek insan o kaldı.

' ne düşünüyorsun '
' hiç..şimdi nereye gideceğiz '
' benim bir kaç işim var onları halledelim sonra eve geçeriz '

usulca kafamı sallarken arabanın oraya doğru yürürken gülümün dönmesi hoşuma gitsede etrafı saran sessizliği biraz tuhaf bulmuştum. bakışlarımı kuzenime çevirdiğimde sessizce yürürken derin düşünceler içinde olduğunu görmüştüm.

belkkide işiyle alakalıdır diye sormama kararı almıştım. arabya gelip bindiğimizde alp zaman kaybetmeden arabayı çalıştırıp yola koyulmuştu.

' bir şeymi oldu sessizsin '
'hiç sadece işle ilgili bir problem varda o konu canımı sıkıyor '

onu suçlamak ne mümkündü halamla dayım vefat ettikten sonra koca şirket ona kalmıştı , hepsinin altından nasıl kalkıyor diye düşünmeden edemiyordum.

düşüncelerimle boğuşurken arabanın durmasıyla bakışlarımı ellerimden çekip dışarıya çevirmiştim. koca bir deponun önünde duruyorduk. burda ne işimiz vardı ve en önemlisi alp nasıl bir işe bulaşmıştı.