Lucas(Düzenleniyor)

Son

Alarmın kulak çınlatan sesiyle uyanmıştım.Artık yaşadığım son günlerde yaşamanın bir anlamının olmadığını anlamıştım.

Dost kazıkları,aşk acısı,Kira ve fatura bizler sadece bunlar için yaşıyorduk..

Gözlerimin önünde Lucasın bana olan aşkının solmasını izlemem bu hayatta ki en büyük acıydı.Aşkın masallardan ibaret olduğunu bir kez daha anlamıştım,aşk hevesi bitene kadar sevda ise nefesi bitene kadardı ama Lucasın hevesi bitti ve bana olan duygularını yitirdi.

Meleğin bana attığı kazık..Ve ben bunu yeni hatırlıyorum,meğersem Lucas Yağızı öldürmüş ve yeniden diriltmişti.

Burak,benim yüzümden o çocuk genç yaşta hayatını kaybetmişti..Ben Lucastan ne bekliyordum ki?,aynısını kendi çocuğuna da yapardı.

İyi ki ondan çocuğum olmadı,İyi ki nikah günü canımı almıştı.Eninde sonunda bana karşı aşkı bitecekti ve beni öldürecekti.

Şimdi bile öldürmeye kalksa gözümü kapatmadan ölmeyi beklerim.

Ne olursa olsun,ne acı çekersem çekeyim sonunda ölüm olacaksa her şeye razıyım.

Yataktan kalktım ve banyoya gittim,günlük rutin işlerimi halledip çıktım.
Mutfağa doğru gidecekken bodrumdan korkunç bir gülümseme sesinin geldiğini duydum.

Adeta kilitlenmiştim.Haraket edemiyor,bağıramıyordum.Galiba Lucas gelmişti ama gerçek Lucas.

Bodrum kapısı yavaşça açıldı.Gelen Lucastı,gözlerinden siyah bir sıvı akıyordu,sıvı aktıkça gözlerinin ardında ki kırmızıyı yani nefret duygusunu gördüm.

Yüzünde korkunç bir gülümseme vardı,eline baktığımda bir bıçağın olduğunu gördüm.Galiba bu gün son günümdü.

"Gerçek beni tanımak istiyordun Lidya,Merhaba ben Lucas." ardından korkunç bir kahkaha atmıştı.

"Gözlerin.."gözlerindeki siyah şey aslında bir tabakaymış..Onun gerçek gözlerini görüyordum.

"Kimseye güvenmeyeceğini öğrenememişsin Lidya."

"Bazen benim gibiler karşına çıkar ve.." karnımda hissettiğim acıyla Lucasın eline baktım,elindeki bıçağı karnıma saplamıştı.

"Sonun olur." lafını tamamladıktan sonra bıçağı daha da bastırmaya başladı.Acı içerisinde kıvranıyordum,ama sonunda ölüm vardı..

Bıçağı sert bir şekilde geri çekti.Yerler ve Lucasın üstü kanlar içerisindeydi.

Gözlerimin yavaş yavaş kararmasıyla kendimi boşluğa bırakmak istiyordum.Ama haraket edemiyordum,bayılamıyordum bile!.

"Ben bitti demeden bitmez."Lucasın ne yapmaya çalıştığını şimdi anlamıştım..O beni süründürecek ve sonra öldürecekti.

"Bak bakalım burda ne varmış?." Elinde büyük bir iğne vardı.

"Bu zehir seni yavaş yavaş öldürecek ve bende zevk alacağım!." kulaklarımı çınlatacak şekilde bağırmıştı.

"Ne oldu da benden vazgeçtin!.Daha geçen gün söz vermedin mi!." sert çıkıştım ve onun kaskatı kesildiğini gördüm.

"Sen beni sevmedikten sonra ben seni nasıl seveyim!."

"Bitir işini orospu!."o kadar sert bağırmıştım ki kendim bile sağır olmuştum.

"Benimle düzgün konuş!." attığı tokatla yere serilmiştim.

Tekrar ayaklandım ve üzerine atladım.Nerdeyse yerde güreşiyorduk.Ellerimi yakalamaya çalışıyordu ama yakalayamıyordu.

"Siktir git!." Attığım tokatla tekrardan donmuştu.Kafasını yavaşça bana döndürdü ve tek bir kelimesiyle beni yaraladı.

"Seni abini öldürdüğüm gibi öldüreceğim.."
karnımdan akan kan değilde beni yakan bu söz oldu.

"Sen.."

"Sen tam bir piçsin."

"İltifatın çok çekici." onu ittirerek ayağı kalktım,başım dönüyordu.

"Görüşmek dileğiyle.." son lafı kulağımda çınlanıyordu.Gözlerim artık görmemeye kulaklarımda duymamaya başlamıştı.Son nefesimi vereceğimi anladığımdan yüzüme güzel bir gülümseme saldım,Ve kendimi yere bıraktım.

Yazar'dan..

Lidya gözünden süzülen yaşlarla kanlar içinde yerdeydi.Lucasın ihaneti onu derinden sarsmıştı.Lucas kahkahalarla yerde yatan Lidyaya bakıyordu.

Aşkın bir yere kadar olduğunu hepimiz anlamış olduk bu sebeple.

Lucas'dan..

Huzur dolu anlarımı geçirirken önümde dikilen gardiyanları gördüm.Bunlar Lock odasının gardiyanlarıydı.

"Neden geldiniz!." dediğimi umursamamıştılar bile,ikiside kollarımdan tutarak beni ittirdi.

...

Gözlerimi açtığımda Lock odasında olduğumu farkettim.Karşımda Direan vardı.

"Neden ellerim bağlı!.Neden burdayım!." Direanın sinirli ve bir o kadar üzgün bakışlarıyla karşılaştım.

"Lidyaya bunu nasıl yaparsın." attığı tokat yanağımı yakmıştı.

"Hakettiğini yaşadı!."

"Sen onu seviyordun..Ne oldu sana böyle!." sakin başladığı lafını bağırarak bitirmişti.

Sanki abim değilde düşmanımdı!.

"Sen benim Abimsin kendine gel!."

"Üvey..üvey abinim!."

"Bu Abim olduğun gerçeğini değiştirmez Direan."

"Benim gerçekten kim olduğumu bilmek ister misin?" Kulağıma yaklaştı ve lafını tamamladı.

"Ben Lidya'nın abisiyim." bir dakika ne?.Bu nasıl ola bilir..

"Yalan söylüyorsun.bu mümkün bile değil!."

"Gerçeklerle yüzleşme vaktin Lucas."

"Beni acımasızca yaşamımdan mahrum etmenin acısını çekeceksin.."

"Siktir git!."

"Gelin!." talimatı üzerine gardiyanlar başımda dikilmişti.

Önümde duran binlerce kapsülden birinin kapağını açmıştılar.Hassiktir..

"Ne yaptığını sanıyorsun Direan!."

"Güle güle Lucas.." çırpınmama rağmen beni o kapsüle sokmuştular..ama gün gelecek oradan çıkacaktım ve yaşamıma devam edecektim..

Son..

Bir sonra ki Kitap ; Lucas-Yeniden Doğuş.

*2. Kitap Nisan'da yayınlanacaktır.

...

Lucas hikayesinin sonuna geldik..içimde bir boşluk var anlatamam.En başından beri bana destek olan herkese çok teşekkürlerimi iletiyorum.Sağlıcakla kalın..❤️