Sadece Ben ve Sorularım

2

Son bir kez düşünelim mi birbirimizi. Bıraktığımız son hatıralar olsun mu bu düşler...
Biliyor musun ne zaman anladım kalbimin beni terk edip gittiğini?
Bir sokaktan geçerken "Acaba o da buradan geçti mi ki, aynı yollara gözlerimiz değdi mi ki?" dediğimde
Şu üstümde salınan ağacın yaprakları şahit olmuş mudur onun kokusuna dediğimde
Saçlarımı okşayan rüzgar acaba onun saçlarına da değdi mi diye düşündüğümde
Gözlerim onun izlerini ararken etrafta onu göremesemde hissetmekti.
Onu ansızın gelen bir sonbahar esintisinde bulabilmekti bazen, ayak tıkırtısından tanıyabilmekti. Bazen hissetmekti kalbinde, farkında olmasan bile. Unutmaya çalışırken bile heyecanlanmaktı onun varlığı ile.
Ellerine dokunamasan da o dokunmuş mudur diye okşamaktı masayı.
Olmayacağını bile bile umut yeşertmekti kalbinde. Bir insan hem yaşam verip hem de nasıl öldürebilirdi ki? İçimdeki çiçeklerin sebebi sendin, onları büyüten o ilkbahar yağmuruydun ama aynı zamanda onların katiliydin. Her gün biter umutlar solardı, günün doğmasıyla yeniden kandırırdım kendimi, bir gün daha diye. Dayan diye. Belki diye. Hayat ne garip... İnsan ömrünü bir kelimeye adabiliyordu bazen...
Onun sevdiği şeyleri o olmasa da sevmekti. En azından onların bir bağı var demekti. Bazen keşke demekti. Bir dalga alsa seni benim kıyılarımdan, süpürse gitse denizin derinliklerine. Son bir kez güler misin? demekti, sevgiye en yakın ifadeydi bu. Herkesi ona benzetmek, düşünmeden de görmekti. Görmek için etrafa ihtiyaç duymamaktı, bazen hayallerinde gerçeğinden daha parlak olabilmesiydi o kişinin. Acaba olabilir miydik demekti. Meraktı. Beni nasıl severdi acaba demekti. İstemeye istemeye unutmaktı sonra, usul usul önce aklından sonra kalbinden silmeye çalışmaktı imzasını. Gülümserken dudağının kenarı titrer ya, öyle gizli bir heyecanla sevdim ben seni. Kimselere duyurmadan sessizce büyüttüm o sevgiyi, ama sen benim ellerimden aldığın o sevgiyi başkalarının ellerine teslim ettin. Yine de kızamadım sana.

28.12.2022