Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵24🧶

Beğenmeyi ve bol bol satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

Odada kaşığın bardağa vurduğu sesler duyulurken herkeste tek tek gözlerimi gezdirdim. Babamla annem divanda yan yana otururken ben ve Mesut'ta yerdeki minderde yan yana oturuyorduk. Daha demin doldurduğum çay nedeniyle hepsi aynı anda şekerlerini atıp karıştırmaya başlamıştı.

"Görev nasıl gitti damat?" Babamın sesiyle huzurlu sessizliğimiz bıçak gibi kesilip atıldı. Kaçamak bakışlarım benim gibi gerilen anneme kaymıştı. Kocamla aramın bozulmasından tedirgin oluyordu.

"Güzel gitti. " Mesut mevzunun uzamasını istemiyormuş gibi kestirip attı ancak babam inatla devam ettirdi.

"Ne yaptınız mesela? Sınır dışına mı gittiniz?" Alacağı haberlerin heyecanıyla oturduğu yerde biraz daha kabardı. Bakışlarımı elimdeki bardağa diktim ve bu anın olaysız bitmesi için dua etmeye başladım.

"Görevle ilgili bilgi veremeyiz. " hemen dibimdeki bedenin gerildiğini yaydığı enerjiden bile anlamıştım. Babamsa her zamanki patavatsızlığı ile yeniden konuşacaktı ki annem kulağına bir şeyler fısıldadı. Günlerdir bize karışmayan babamın an ve an kızarmasını izledim.

Hafif geri çekilen anneme öfkeli gözlerle bakarken hiç beklemediğim bir şey yaptı ve kaldırdığı elini hiç acımadan annemin yanağına indirdi. Tenin tene çarpma sesiyle irkildim ve elimdeki çayın bir kısmı parmaklarıma döküldü. Yaşadığım korkudan sıcak çayın kavuran etkisini hissetmedim bile.

Annem divanda yana devrilirken babam oturduğu yerden hırsla kalkıp kadının boynuna parmaklarını doladı.

"Benim işime karışma dedim sana karı. " babam ağzından tükürükler saçarak bağırırken tek yaptığım kafamı önüme eğip yaşların akmasına izin vermek oldu. Bu olayı ilk defa yaşamıyorum ve her yaşadığımızda babama karşı çıkacak gücü kendimde bulamıyorum. Yetiştiriliş halimizden olsa gerek ki baban canınıda alsa susmak zorundasın.

Bedenim titremeye başlamışken çoktan kulaklarım işlevini yitirmişti. Annemin acı dolu bağırmalarını daha fazla duymak istemediğim için bedenimin bilinçsiz ortaya koyduğu bir engel.

Saniyeler içinde sobalı odanın kapısı duyuldu. Kafamı kaldırıp odada tek kaldığımız anneme baktım. Her zaman kapalı olmasına özen gösterdiği beyaz yazmasının önü açılmış hafif geriye kaymıştı. Gözlerinden yaş düşen anneme gidip sarılmak istedim ancak bedenim kitlenip kalmıştı.

"Git engel ol. " annem öksürürken demişti bunu. Boş gözlerle baktığımı görünce bu defa biraz daha bağırdı. "Git kocanı tut. Başına bela almasın. " annemin sesiyle irkilip yeniden boş odaya baktım. Mesut'la babam yoktu. Aynı zamanda parmaklarımın arasındaki çay bardağı da alınmıştı.

"Kız oturma, kalk git ayır onları. " annemin bana doğru eğilip ittirmesiyle ayaklanıp odadan çıktım. Kolidorda Mesut babamın sırtını duvara vura vura bağırıyordu.

"Demedim mi sana?" Kükreyen kocam yüzünden korkup araya giremedim. Annem beni ayırmam için yolladı da ben o kadar cesur biri değilim ki kavga ayırayım.

"Karı koca arasında olur öyle kavgalar. O da benim konuşmama karışmasaydı. " babamın sesi Mesut'a gelince nasıl da yumuşamıştı. Halbuki yıllarca bize alçalmamıştı o ses. İlk defa bir kavgada araya girmek istemedim. Hatta Mesut'un babamın kemiklerini kırmasını bile içten içe istediğimi biliyorum. Annemin kaç defa kemikleri kırılmıştı. Belki nasıl acı bir his anlar.

"Kes sesini. Sana ne dedim? Benim evimdeysen o sesin kısık kalacak ve şiddet yok dedim. " Mesut'un boynundaki damarlar belirginleşti ve giderek kızarmaya başladı. Onu ilk defa böyle görüyorum ve bu halini bir daha görmek istemem. İstemsiz ondan da korkarken buldum kendimi. "Şimdi siktir git evimden. İçerideki kadınıda unut anladın mı beni? Bir daha da evine yollamıyorum. " Mesut sinirle dış kapıyı açıp babamı bir kere daha savurmamak için ellerini yumruk yaptı.