Τα ποιήματα

3. { Ποιητικό υλικό}

Πριν συνεχίσει βλέπουμε κάποιον να ανεβαίνει στον πάνω όροφο της βιβλιοθήκης.
Αγαθή: δεν το πιστεύω αυτός είναι.
Είπε αγχωμενη και άρχισε να φτιάχνετε με γρήγορες κινήσεις.
Εγώ γέλασα και συνέχισα να διαβάζω το βιβλίο μου.
Αγαθή: πες μου με κοιτάει?
Εγώ σήκωσα το βλέμμα μου και όντως τον είδα να κοιτάει.
Χαμογέλασα και έκανα ότι συνεχίζω να διαβάζω.
Ροζ: ναι κοιτάει.
Αυτό ήθελε να ακούσει πριν αρχίσει να κάνει σαν τρελή.

Μετά από αυτό το παραλήρημα της Αγάθης πήγα στην καινούργια τάξη μου, με μετέφεραν χωρίς να ξερω τον λόγο αλλά έπρεπε να πάω.

Άρης pov
Καθομαι με τον Δημήτρη στην τάξη πριν ξεκινήσει το μάθημα και μιλάμε.
Άρης: λοιπόν άκου τι σκέφτηκα να βγάλω την Ζωή για φαγητό ή για πικνικ κάπου έξω με ωραία θέα κλπ.
Δημ: ρε είσαι σοβαρός? Πάνε την κοπέλα σε κάποιο κλαμπ να περάσετε καλά,τι πικνικ και μαλακείες?
Εγώ έμεινα σιωπηλός και σκέφτηκα.
Είχε δίκαιο, δεν ήμασταν μαζί, σιγά να μην την πήγαινα για φαγητό.
Καθώς βγάζω κάτι από την τσέπη μου , πέφτει κάτω το ποίημα που μου είχαν στείλει.
Δημ: τι είναι αυτό ρε;
Άρης: δεν ξέρω ρε φίλε κάποιος μου στέλνει ποιήματα.
Δημ: χαχαχαχα είμαι σίγουρος ότι δεν είναι η Ζωή
Άρης: και εγώ αλλά ποιος να είναι?
Δημ: ξέρω γω τόσες σε θέλουν, εκτός αν η Ζωή μετά την έκθεση ζωγραφικής την είδε αρτίστα.
Γουρλωσα τα μάτια μου.
Άρης: που ξέρεις εσύ για την έκθεση ζωγραφικής?
Δημ: μου το είπε ο Αρίστος ήταν και αυτός εκεί.

Ήταν ο Αρίστος στην έκθεση?
Δεν τον παρατήρησα καθόλου.

Μετά από λίγο άρχισε το μάθημα και αρχίζουν οι παρουσιάσεις.
Καθηγητής: κύριε Άρη θα μας κάνετε την τιμή?
Εγώ πρώτος δεν το πιστεύω.
Σικωθηκα και ανέβηκα στην σκηνή.
Άρχισα την παρουσίαση.
Πήγαινε πολύ καλά και ο καθηγητής έδειχνε ικανοποιημένος.
Έτσι όπως μιλάω στο κοινό, με μια γοργή μάτια βλέπω την Ροζάννα στο βάθος της αίθουσας.
Μα γιατί είναι εδώ?
Καθώς την είδα άρχισα να σκέφτομαι διάφορα και άρχισα να έχω τύψεις.

Φτάνω ποια στο τέλος της παρουσίασης.
Καθηγητής: κύριε Άρη μπορώ να πω ότι με εκπληξατε, δεν έχω ιδέα που βρήκατε αυτές της πληροφορίες πάντως είναι απόλυτα ορθές και της παρουσιάσατε εξερετικα, μπράβο σας.
Τον ευχαρίστησα και λίγο πριν κατέβω από την σκηνή την κοιτάω μια ακόμη φορά.
Τρέχω ξανά πάνω και λέω στο μικρόφωνο.
Άρης: της πληροφορίες της βρήκα στη βιβλιοθήκη του κολεγίου μας και η αλήθεια είναι ότι θα τα παρατούσα αν δεν ήταν εκεί η Ροζάννα να με κατευθύνει.
Είπα καθώς την κοίταξα, έφυγα γρήγορα από την σκηνή.
Ένιωσα πολύ περίεργα μετά από αυτό γιατί με κοιτούσε.
Έφυγα γρήγορα από την αίθουσα και βγήκα έξω.

Ροζ pov
Τελείωσαν όλες οι παρουσιάσεις και σιγά σιγά όλοι άρχισαν να φεύγουν.
Σκεφτόμουν αυτό που έκανε ο Άρης.
Το βρήκα πολύ γλυκό.

Στη συνέχεια πήγα στο προαύλιο και αποφασίζω να πάω στο αγαπημένο μέρος μου.
Ήταν ένα σημείο ιδιαίτερο.
Δεν είχε πολλά άτομα εκεί ήταν ήσυχα.
Κατευθύνομαι λοιπόν στο μικρό δασάκι που τόσο αγαπώ να κάθομαι.
Είχα συντροφιά τα όμορφα χρώματα και ήχους της φύσης, και πάνω από όλα ηρεμία.
Εκεί που κάθομαι και σκέφτομαι διάφορα, έρχεται κάποιος κοντά μου.
Ηταν μια κυρία.
Κάπου την είχα ξανά δει η αλήθεια είναι, μου θύμιζε κάτι.
Την κοιτάω.
Ροζ: μπορώ να σας βοηθήσω?
Πωλήτρια:σας έψαχνα για να σας δώσω αυτό το μπουκέτο λουλούδια.
Την κοίταξα σκεπτικα.
Ξέρω τι μου θυμίζει.
Είναι η κύρια από το ανθοπωλείο που είχα πάρει την ορχιδέα μου.
Αλλά για τι μπουκέτο μιλάει?
Δεν θυμάμαι να παραάγγειλα κάτι.
Ροζ: μήπως έχετε κάνει λάθος; Εγώ δεν παραγγειλα κάποιο μπουκέτο.
Πωλήτρια: ο νεαρός μου είπε να το πάω στην Ροζάννα,μια κοπέλα με κόκκινα μαλλιά και πράσινα μάτια.
Νεαρός? Σκέφτηκα.
Ροζ: ναι εγώ είμαι η Ροζάννα.
Πωλήτρια: άρα είναι δικά σας.
Μου τα έδωσε με ένα χαμόγελο και έφυγε αργά.
Κάθομαι και σκέφτομαι.
Ποιος μπορεί να τα έστειλε.
Είναι πανέμορφα πάντως, και μυρίζουν εξαιρετικά.
Καθώς τα κοιτάω κάτι πιάνει το βλέμμα μου μια μικρή καρτούλα.
Την ανοίγω.

Κατά κάποιο τρόπο είσαι ποιητικό υλικό.
Είσαι γεμάτη με θαμπές λεπτομέρειες,που είμαι πρόθυμος να αφιερώσω την ζωή μου στο να της ανακαλύψω.
Λέξεις εκρήγνονται στην ουσία σου
Και κουβαλάς τη σκόνη τους στους πόρους της αιθέριας ατομικότητας σου.

Μην προσπαθείς να με αναζήτησης.
Μην το παίρνεις ως διαταγή αλλά ως χάρη.

Σκαλωσα,δεν ξέρω τι να νιώσω
Χαρά? Αγωνία?

Άρης pov
Τρέχω ξανά μέσα στην αίθουσα.
Μα τι βλάκας έφυγα και ξέχασα να πάρω τα πράγματα μου από την βιασύνη μου.
Πάω στο μέρος που κάθομαι και βλέπω όλα τα πράγματα μου πάνω στο θρανίο.
Αρχίζω σιγά σιγά να μαζεύω.
Καθώς πάω να κλείσω το βιβλίο μου να το τοποθετήσω μέσα στη τσάντα μου βλέπω ένα πολύ γνωστό χαρτάκι μέσα.
Το βγάζω.
Ξέρω ήδη τι είναι.
Αρχίζω λοιπόν να διαβάσω.

Μια τραγούδια
Όταν ένα ώριμο μυαλό
Και μια ρομαντική ψυχή
Βρίσκονται στο ίδιο κορμί.
Αν δεν ξεφτιλιστείς για την αγάπη
Αγαπάς πραγματικά?

Ερατώ

Διαβάζω και ξανά διαβάζω.
Μα τι όμορφο ποίημα.
Μακάρι να γνώριζα ποιος τα γράφει.
Αν και μετά την συζήτηση μου με τον Δημήτρη έχω μια υποψία η οποία δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει και αν όντως ισχύει πόσο θα μου αρέσει.
Το γράμμα έξω από το διαμέρισμα.
Στα ανδρικά αποδυτήρια πριν τον αγώνα.
Το γράμμα για τα χρώματα.......

Αρίστο?