Τα ποιήματα

1. {Λουλούδια}

Songs
Nalyssa Green: Πάλι καλά
Mareux: The perfect girl
Nalyssa Green:Μην με ξεχάσεις

Μα τι να της πάρω; Δεν έχω ιδέα τι να της αγοράσω για να με συγχωρέσει.
Όχι ότι με νοιάζει ιδιαίτερα,δεν είμαι ερωτευμένος, απλά είναι ακόμη νωρίς να για να "χωρίσουμε". Όχι πως ήμασταν ποτέ μαζί, τότε δεν θα την απατούσα.
Ξέρω ακούγεται περίπλοκο.
Αλλά υποθέτω απλά έτσι είμαι.
Μερικοί θα με έλεγαν γκομενιάρη.
Δεν με απασχολεί, αδιαφορώ για το τι πιστεύουν για εμένα,δεν με ξέρουν ούτε λίγο.

Καθώς κάνω όλες αυτές της σκέψης στο μυαλό μου ακούω την έντονη φωνή του διδάκτορα να με ξυπνά από της σκέψης μου.

Δ:Κύριε Άρη πιστεύω ότι ο χώρος του κολεγίου δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για αφέλεια και ύπνο.
Μου είπε κάπως θυμωμένα και συνέχισε την παράδοση.
Δ: Στη συνέχεια παιδιά θα μιλήσουμε για την Μούσα της ερωτικής, λυρικής ποίησης και των ύμνων την λεγόμενη Ερατώ.

Με τι βλακείες, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για της μούσες και όλο αυτό το παραμυθάκι. Τέλος πάντων εμένα τώρα αυτό που με νοιάζει είναι να βρω ένα δώρο που θα της αρέσει, ίσως τα παιδιά θα μπορούν να μου δώσουν μια ιδέα.
Χτύπα κουδούνι και όλοι σηκωνόμαστε και βγαίνουμε από της πόρτες της αίθουσας.
Συναντώ τα παιδιά,κάθονται σε ένα μέρος του προαύλιο χώρο και συζητούν.
Άρης: ρε δεν έχω ιδέα τι να πάρω στην Ζωή για να με συγχωρέσει.
Δημ:ποια Ζωή ρε αυτή την μελαχρινή που τραβιώσουνα;
Αριστοτ: πάνε εκεί κάνε της τα γλυκά ματάκια και θα λυθούν όλα, λες και τώρα μπήκες στο παιχνίδι και δεν τα ξες,πάρε της κανένα λουλούδι και έχεις ξεμπλέξει.
Κάθομαι και ξανά σκέφτομαι την τέλεια ιδέα που μου έδωσε μόλις ο Αριστοτέλης και καταλήγω στο ότι είναι τέλεια και θα πιάσει.

Μετά από αρκετή συζήτηση με τα παιδιά βλέπω μια κοπέλα να περνά από δίπλα μας.
Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα.
Ήταν περίεργη,
Είχε ένα περίεργο κόκκινο χρώμα στα μαλλιά της τα οποία ήταν σπαστά και ατημέλητα, αυτό σε συνδυασμό με τα πράσινα μάτια της που φαίνονταν πολύ κουρασμένα,τα μεγάλα της φρύδια την έκαναν αστεία.Το δέρμα της ήταν πολύ λευκό, ήταν αδύνατη, έμοιαζε με άρρωστη, κρατούσε και κάτι βιβλία, σίγουρα θα είναι κανένα φυτό που πρώτο ήρθε. Το στυλ της περίεργο, παλιομοδίτικο θα έλεγα,μα πως κυκλοφορεί έτσι θεέ μου, 2023 έχουμε.
Έπιασα τον εαυτό μου να την κοιτάω αρκετά,τότε ακούω τον Δημήτρη να λέει
Δημ: ποιο είναι αυτό το μπάζο ρε
Αριστ: δεν την λες και μπάζο ρε μαλάκα Μίτσο, περίεργη την λες όμως και με το παραπάνω χαχαχχα.