hs နီရဲနေသောမျက်နှာဖြင့် အခန်းအပြင်သို့
ထွက်လာပြီး မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။
ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူ့ကိုမြင်တာနဲ့သတိ
လက်လွတ်ဖြစ်သွားရပါလိမ့်။ ပထမတစ်ခါ ဘောလုံးနဲ့သူ့မှန်တုန်းက hsကိုစိတ်ဆိုးမဆိုးတော့မသိ။ အခုအသံကတော့ ဒေါသ
အပြည့်ဖြင့်ဖြစ်နေသည်။ နောက်တစ်ကြိမ်
ဒီကောင်လေးနဲ့တွေ့ရင် ကောင်းမွန်တဲ့တွေ့ဆုံမှုလေးဖြစ်အောင်ကြိုးစားမလို့ပါဆို။ အခုပုံစံနဲ့တော့အခြေအနေမကောင်း။
"နေပါဦး ဒီကောင်လေး??…ဒီကောင်လေး
ဆိုတာက ငါတို့ကို စာသင့်မယ့်ဆရာပေါ့
အခုငါက စာသင်မယ့်ဆရာကို ကျောင်းသား
ဆိုပြီးအရှက်ခွဲလာခဲ့တာပေါ့ ဟိုက်…သေပြီပဲကွာ”
hs တစ်ယောက်တည်းရေရွတ်နေမိသည်။
hs ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် ပြတင်းပေါက်ရှိတဲ့
နားရွှေ့ရွှေ့သွားပြီး အထဲမှာစာသင်နေသော
namjoonieကို ကြည့်နေမိသည်။
"namjoonie ဟီးဟီး ငါနာမည်တောင်ပေးပြီး
သွားပြီပဲ လူနဲ့နာမည်နဲ့လိုက်တယ် လူရော
နာမည်ရောက ချစ်စရာလေး”
ဂျွန်စိတ်ဆိုးတာတွေခဏမေ့သွားပြီး စာသင်
နေတဲ့ပုံလေးကိုသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သေချာကြည့်လေ အစောကသူ့လုပ်ရပ်က
မမှားဟုသေချာပင်သိလာရသည်။
ဟုတ်တယ်လေ ဒီစာသင်ခန်းတစ်ခုလုံးထဲမှာ
ဂျွန်က အငယ်ဆုံး အနုဆုံးနဲ့အချောဆုံးပင်။
ပြီးတော့ ချစ်စရာအကောင်းဆုံး…
တကယ်လည်း သူတို့ထက်ငယ်နေသော
ဂျွန်လေ။ ပြီးတော့ ဂျွန်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ် သေးပြီး မိန်းမဆန်နေသောခန္ဓာကိုယ်ပုံပင်ဖြစ်နေသည်။ hs ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့တစ်ဝက်လောက်ပဲရှိမည်။
hsက ဘတ်စကတ်ဘောသမားဆိုတော့ ပုံမှန်ထက်ခန္ဓာကိုယ်က ပိုထွားကာ အရပ်ပိုရှည်သည်။ ပြီးမှ သေချာစဥ်းစားပြီး တောင်းပန်ရမည်။ ပထမဆုံးဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ hsရဲ့အချစ်က
အခုအခြေအနေကြောင့်ပျက်ဆီးသွားတာမျိုး
အဖြစ်မခံနိုင်။
"namjoonieက ဒီလိုမျိုးအာရုံစူးစိုက်ပြီး
စာသင်နေတော့လည်း တော်တော်ကြည့်
ကောင်းတာပဲ သူ့အသံကလည်း…သူ့အသံက”
ဂျွန့်အသံက နူးညံ့သော်လည်း သြဇာသံအပြည့်
ဖြင့်ဖြစ်သည်။ hs ဂျွန်ပုံစံကို စိတ်ကူးကြည့်မိသည်။ အဝတ်မပါသော ဂျွန့်ခန္ဓာကိုယ်က
သူ့ရဲ့အောက်မှာ ချွေးများဖြင့် ပန်းရောင်သမ်း
နေခဲ့လိမ့်သည်။ ထိုအချိန် ဂျွန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းသံမှ ထွက်လာသောသူ့ရဲ့နာမည်က……
ထိုအတွေးက hsတစ်ကိုယ်လုံးပင် ကြက်သီး
ထသွားကာ hsအရာက
ဘောင်းဘီထဲ၌ တင်းကြပ်လာခဲ့သည်။
