Snowless Winter Dream [Completed]

Chapter 16

ရေး ထိုကဲ့သို့ ရှေးဦးပြုစုနည်းတွေ မလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့အပြင် ကပြားကောင်က သူ့ကြောင့် ထိုမျှလောက် ဖြစ်သွားခဲ့ရတာမို့ ကား‌ရှေ့ထိုင်ခုံ၏ နောက်ကျောကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နဖူးပေါ်၌ ချွေးစက်တွေပင် သီးနေတဲ့အထိ နာကျင်မှုကို ကြိတ်ခံနေသော ရိုင်းလ်ကို စိတ်မကောင်းစွာ ကြည့်လိုက်မိပြီး ထိုဒဏ်ရာတွေကို သူပဲ ယူလိုက်ချင်လာမိသည်။

"ပြီးတော့ရော ဘာဆက်လုပ်ပေးရမှာလဲ"

ကပြားကောင် ပြောသည့်အတိုင်း ‌သွေးထွက်မလွန်အောင်အတွက် အဝတ်စနဲ့အတူ ဒဏ်ရာကို အရင်ဖိထားပေးရသည်။ ကျည်ဆံက အထဲဖောက်မဝင်သွားတာကြောင့်သာ တော်သေးတယ်ဆိုရမည်ဆိုသော်ငြား ဒဏ်ရာကနေ သွေးတွေတောက်လျှောက်ထွက်နေသေးတာကြောင့် ထိုအိမ်ထဲမရောက်ခင်အထိ ပတ်တီးကို ကျပ်နေအောင် စည်းထားပေးခဲ့ရသည်။

ရေး အခုချိန်၌ ထိုကောင် ဆရာဝန်ဖြစ်နေတာကို အလွန်ကျေးဇူးတင်မိသွားခဲ့လေသည်။

သူတို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည့် ထ်ိုလူ‌တွေ နားနေသည့်အိမ်က ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးပင်။

"စိတ်မပူပါနဲ့၊ သခင်လေးက အခုလို ခဏခဏ သေနတ်မှန်နေကျမို့ ဒီတစ်ခေါက်က သိပ်တောင် မပြင်းပါဘူး"

အိပ်ရာပေါ် ဖြည်းညှင်းစွာ မှောက်ရက်လှဲချသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကပြားကောင်ကို သူ့လူတွေသာ ရိုင်းလ် ပြောတာတွေကို အမြန်ဆက်လုပ်ပေးနေတာမို့ ရေး နောက်ဆုတ်နေပေးလိုက်ရတော့သည်။

"စိတ်ချရပါပြီ၊ ကျွန်တော်တို့ အခန်းပြင်မှာ ရှိနေမှာမို့ အပြင်က အန္တရာယ်တွေကို လုံးဝမစိုးရိမ်ဘဲ ဒီက ညီလေးလည်း အနားယူလိုက်ပါဦး"

ထိုလူတွေထွက်သွားချိန်၌ ရေး ကုတင်ပေါ် လာဝင်ထိုင်လိုက်ရသည်။

ကားပေါ်၌ ထိုကောင့်တီရှပ်ကို အလွယ်တကူ ချွတ်မရခဲ့လို့ ရေး ဆွဲဖြဲခဲ့လိုက်မိသည်။ ထို့အတွက် အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေဆဲ ပတ်တီးသိုင်းစည်းခံထားရသည့် ကျောပြင်ကျယ်ကြီးပေါ်မှ ဒဏ်ရာနေရာကို ရေး ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ကြည့်လိုက်မိကာ-

"ငါ ဘာလုပ်ပေးရဦးမလဲ"

ရိုင်းလ် မှောက်အိပ်နေရာကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထထိုင်လာရသည်။ ခေတ္တရာက ရန်ဖြစ်နေကျ မဟုတ်တဲ့သူလိုပင် သူ့အား အလွန်စိတ်ပူနေပုံရတာမို့-