"ကေလးေလး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေလးစားရေအာင္
မကုန္ရင္ေတာင္ တစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့စားေနာ္
ၿပီးရင္ေဆးေသာက္မယ္"
ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ေခါင္းအုံးကို ေထာင္လိုက္ၿပီး ကေလးေလးကို မွီထိုင္ေစလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို တစ္ဇြန္းခ်င္း မပူေအာင္မႈတ္ၿပီးေကြၽးရသည္။ ဖ်ားေနေပမဲ့ တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ကုန္သြားလို႔ေတာ္ေသးသည္။ ကေလးေလး ဒီကိုစေရာက္တုန္းက ဆရာဝန္ေပးထားသည့္ေဆးအခ်ိဳ႕ က်န္ေနေသးသည္မို႔ ထိုေဆးမ်ားကိုသာ တိုက္ၿပီး ျပန္သိပ္ထားလိုက္သည္။
ကေလးေလးရဲ႕စကားသံေတြမရွိတဲ့ညခ်မ္းက တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္လို႔ေနသည္။
"အရင္တုန္းက တိတ္ဆိတ္ေနတာနဲ႕အသားက်ေပမဲ့
မင္းေရာက္လာၿပီးေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနရင္ ငါမေနတတ္ေတာ့ဘူး"
ေခြၽးစို႔ေနသည့္ နဖူးေလးေပၚကို ပုဝါေလးနဲ႕သုတ္ေပးရင္း ခ်န္းေယာလ္ တိုးတိုးေလးေရ႐ြတ္မိသည္။ သူဒီည ညစာလည္း မစားျဖစ္ခဲ့ပါ။
💓
ညဦးပိုင္းမွာ အိပ္လိုက္ နိုးလိုက္နဲ႕ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီးမွ သူႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ႐ုတ္တရက္ ျပန္လန႔္နိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူသတိထားမိတာက တဝုန္းဝုန္း႐ြာေနသည့္ မိုးသံျဖစ္သည္။ သူအိပ္ယာမွ ဆတ္ခနဲထကာ ကေလးေလး ကုတင္ဘက္ကို ကူးသြားမိသည္။ ကေလးက မိုးၿခိမ္းရင္ေၾကာက္တတ္တယ္မလား။ မိုးသည္းေနေတာ့ မေတာ္တဆမ်ား မိုးၿခိမ္းခဲ့ရင္ ကေလးလန႔္သြားမွာစိုးရသည္။
ကိုယ္ပူရွိေနေသးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေပြ႕ထားရင္း နဖူးေပၚကေခြၽးမ်ားကို ထပ္ၿပီး သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရသည့္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ မိုးၿခိမ္းသံေၾကာင့္ ကေလးေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က သူဖက္ထားသည့္ၾကားက တုန္သြားေသးသည္။
"ဟင့္ ေၾကာက္တယ္"
"ကိုကိုရွိတယ္ ကေလးေလး"
တစ္တစ္လုံးလုံး ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ပိုးတိုးဖက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ပိုတိုးဝင္လာသည္။ လက္ေလးေတြကလည္း သူ႕အကၤ်ီ ခါးစကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ထားေသးသည္။
"ကေလးေလး မေၾကာက္နဲ႕ေနာ္"
"ကြၽန္ေတာ့္ကို မထားခဲ့ပါနဲ႕ ေကာေကာ"
"ဘာေျပာလိုက္တာ..."
မပီမသၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားသံေၾကာင့္ ကေလးေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနားကို သူပိုကပ္ၿပီးနားေထာင္ေသာ္လည္း ကေလးက ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ သူနားမလည္လိုက္ ေသခ်ာမသိလိုက္ေပမဲ့ ကေလးေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားက တ႐ုတ္စကားသံ စစ္စစ္ႀကီးဆိုတာကိုေတာ့ သူအတပ္သိလိုက္ပါသည္။
ဒါက ကေလးေလးရဲ႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ အတိတ္ကို ျပန္ေဖာ္ေပးမည့္အပိုင္းအစ တစ္ခုျဖစ္မလား။ ကေလးေလးက တစ္ခုခုကို ျပန္သတိရဖို႔ လမ္းစေပၚလာတာမ်ိဳးလား။
ခ်န္းေယာလ္ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲတစ္ခုကို ခဲဆြဲခံလိုက္ရသလို ေလးကန္ကန္ ခံစားလိုက္ရသည္။ အရင္တုန္းက မင္းကိုျပန္သတိရေစခ်င္တယ္။ မင္းလာခဲ့တဲ့ေနရာကို ျပန္ပို႔ေပးခ်င္တယ္။အခုေတာ့ မင္း သတိရမွာ ငါေၾကာက္ေနၿပီ ဝက္ကေလး။ ငါမင္းကို သူမ်ားဆီ ျပန္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။
ငါတို႔အတူစိုက္ခဲ့တဲ့ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြလို အတူတူဆက္ၿပီး ရွင္သန္ခြင့္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။
💓
ဝက္ကေလးကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့မယ္
မုန႔္ဖိုး မတတ္နိုင္ေတာ့လို႔ 🤭
YOU ARE READING
Red String of FATE
FanfictionRed String လေးနဲ့ ဆက်သွယ်ထားတဲ့ လူနှစ်ယောက်က ဘယ်လောက်ပဲဝေးဝေး တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး နီးဖို့ အကြောင်း ဖန်လာတာပဲတဲ့ ❣️ Park Chanyeol X Doh Kyungsoo Zawgyi+Unicode
Part 11
Start from the beginning
