compass | taekook

40. final

🎀

Bölüm adı
Jeon Taehyung

🎀

— taehyung —

[7 yıl sonra]

Zaman; tıpkı mevsimlerin birbirini kovalaması gibi, dünyanın güneşinde etrafında dönmesi gibi, çağlayan suyun akıp gitmesi gibi, gelip gitmiş, benim için her yaş aldığımda önemini kazanan bir kavram haline gelmişti.

Ben büyümüştüm.

Lakin beni zaman değil, o büyütmüştü.

Acımasız geçen yıllara rağmen; kimsesiz değil, kimsem olan bir adamın kollarının arasında büyümüştüm. O kolları yuva bellemiş, başımı göğsüne gömmüştüm.

Bana hayat olmuş, tüm aşıkları kıskandıracak kadar güzel sevmişti.

"Öğretmenim! Teyung öğretmenim! Geldi! Bakın annem sonunda geldi." Hemen yanımdaki küçüğün kazağımı çekiştirerek işaret ettiği yere baktığımda, kollarını iki yana açmış çocuğunu bekleyen velimi görerek gülümsemiştim.

Ve evet öğretmen olmuştum.

Hayalimi gerçekleştirmiştim.

Tekrar kazağımın ucunu sıkıca tutan küçüğe döndüğümde; elimi saçlarına götürerek nazikçe okşamış, yüzündeki gülümsemenin saçlarını okşadıkça büyümesini izlemiştim. "Evet gelmiş Jae. Hem baksana kollarını senin için kocaman açmış, bence daha fazla bekletmemelisin onu." dediğimde kafasını hızla annesine çevirmiş, kıkırdayarak kazağımın ucunu bırakmıştı.

"Ben anneme gidiyorum öğretmenim. Hafta sonu sizi göremeyeceğim için biraz üzgünüm. Sizi çok özleyeceğim ama pazartesi okullar açıldığında size sıkıca sarılacağım tamam mı? Şimdilik gitmeliyim. Sizi çok seviyorum." diyerek el salladığında dudaklarımda yeşeren gülümseme ile ben de ona el sallamış, bana sırtını dönerek hızla annesinin kollarının arasına koşmasını izlemiştim.

Annesine sıkıca sarılarak yüzüne öpücükler bırakan küçüğe baktıkça yüreğimde oluşan özlemin büyüklüğü de çoğalmıştı çünkü annemi hatırlamıştım. Küçükken beni okulun kapısında bekleyen, istisnasız her gün beni güler yüzüyle karşılayan güzel annemi.

Öğretmen olacağıma söz verdiğim annemi.

Sözümü tutmuştum. Tam arkamda kalan büyük okulda ikinci yılımı doldurmak üzereydim. Henüz mesleğimde yeni sayılırdım fakat alışmıştım.