"အခု မင္းဘယ္မွာလဲ တို႔လာခဲ့မယ္"
"...."
လိပ္စာသိၿပီးသည့္ေနာက္ သူမ၏ကားေလးကနိုဝယ္ေျပာေသာေနရာဆီသို႔ဦးတည္ေလသည္။ ညေနေစာင္းလဲျဖစ္မိုးခ်ဳပ္ေန၍ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ဖြင့္ထားေသာမုန့္ဆိုင္ေရွ႕ေလး၌ ေစာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ေနပါေသာနိုဝယ္။ သူမကားဟြန္းတီးသည့္အခါ ခေလးတစ္ေယာက္လိုျဖဴစင္တဲ့အၿပဳံးနဲ႕သူမကိုၾကည့္ေနေသာနိုဝယ္။
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"တကယ္ေရာက္လာေပးတာပဲ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ"
"ေျပာပါအုန္းတို႔ကို မင္းတစ္ခုခုမ်ားထိခိုက္သြားေသးလား"
"ဟင့္အင္း လူကဘာမွမျဖစ္ပါဘူး တစ္ခုပဲ ဟိုေလ ပိုက္ဆံနည္းနည္းေလာက္ေခ်းပါလားဟင္ ခုနကဖုန္းေျပာထားတာအဲ့တာ သူတို႔ဆီမွာမုန့္ဝယ္ရင္ဖုန္းေပးေျပာမယ္ဆိုလို႔ေလ"
"က်စ္...ေရာ့အကုန္ယူလို႔ေျပာလိုက္"
တစ္ေသာင္းတန္တစ္႐ြက္ကို ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ဇာက္ခနဲထုတ္ေပးၿပီးေနာက္ ဆိုင္ထဲမွျပန္ထြက္လာေသာ နိုဝယ့္ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လက္ကေနဆြဲၿပီးကားထဲဆြဲသြင္းကာ တစ္ဖတ္ကိုဝင္ထိုင္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုထိုေနရာမွထြက္လာခဲ့သည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ နိုဝယ့္ကိုကူညီေပးတာ ဖုန္းပါပါသြားေတာ့ နိုဝယ္မစဥ္းစားမိပဲဖုန္းဆက္လိုက္မိတာ ဖုန္းဆက္ၿပီးမွစဥ္းစားမိတာ taxi နဲ႕အလုပ္ကိုသြားလို႔ရတာပဲဆိုတာကို"
"အခုတို႔ကိုမင္းဖုန္းဆက္လိုက္လို႔လဲဘာမွမျဖစ္သြားပါဘူး ဒါနဲ႕အလုပ္ကသြားရအုန္းမွာလား"
"ဒီေန႕ off တယ္ေလ အဲ့တာေၾကာင့္ေလ အသိတစ္ေယာက္အိမ္ကိုလာတာ အခုလိုေတြျဖစ္သြားတာပါပဲ"
ေဘးကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေတာ့ ဆူပုတ္စြာျဖင့္ ခေလးတစ္ေယာက္မွလူႀကီးတစ္ေယာက္ကိုသူျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာအားျပန္တိုင္ေနသကဲ့သို႔။
"ကဲပါျဖစ္ၿပီးတာေတြျပန္ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့ ညစာေကာစားၿပီးၿပီလား"
"ဟင့္အင္း အိမ္ေရာက္မွစားမွာ"
"ဒါဆို တို႔နဲ႕အတူညစာလိုက္စားေပးပါလား တို႔ေန႕လည္ထဲကဘာမွမစားရေသးဘူး"
YOU ARE READING
ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)
Romanceတစ်ခါတစ်လေကျတော့လဲ ဆန်းကြယ်တဲ့ ဒဏ္ဏာရီ ထဲကို ခုန်ဆင်းချင်မိပါရဲ့။
