"လာေလ ဒီနားကို"

ခ်န္းေယာလ္ ေခၚလိုက္ေတာ့မွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ အေရွ႕တိုးလာသည့္ ေကာင္ေလးမ်က္လုံးေတြက ယူေဂ်ာင္းနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို တစ္လွည့္စီ စူးစမ္းလို႔ေနသည္။

"ကယ္တင္ရွင္ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ"

"ဒီက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးေလး ဂို လို႔ေခၚလို႔ရတယ္
ဟိုဘက္က ဦးေလးဂိုရဲ႕သမီး ဂိုယူေဂ်ာင္း"

"ဦးေလးႀကီးက ဘာလာလုပ္တာလဲ"

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးက ခ်န္းေယာလ္ကို ေၾကာင္ၿပီးျပန္ၾကည့္ေနသည္။
ၿပီးမွ အလိုက္အထိုက္ ရယ္ေမာလိုက္ရင္း ေကာင္ေလးသေဘာက် ျပန္ေျဖရေတာ့သည္။

"ဒီတိုင္းလာလည္တာေပါ့"

"ကြၽန္ေတာ္ ဦးေလးဂြၽန္ဆီကို သြားသလိုမ်ိဳးလား"

"အင္း အင္းေပါ့ အားလို႔ လာလည္တာ"

"ဒါဆို ျပန္လို႔ရၿပီေနာ္"

"မင္းသားေလး အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ"

ခ်န္းေယာလ္ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေခါင္းငုံ႕သြားေပမဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို ေထာ္ထုတ္ထားေသးသည္။ အခုမွေတြ႕ဖူးတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကို ဘာေတြ သေဘာမက် ျဖစ္ေနမွန္းမသိ။

"စိတ္မရွိပါနဲ႕ေနာ္ ကေလးက နည္းနည္း..."

"ရပါတယ္ ကိစၥမရွိဘူး
႐ုပ္ေလးက သနားကမားေလး အိမ္နဲ႕ျမန္ျမန္ ျပန္ေတြ႕ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရမွာပဲကြာ
အိမ္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ ပူပန္ေနလိုက္မလဲ

ကေလးေလး...ဦးေလးတို႔ဆီလာလည္ဦးေနာ္"

"ဟင္ ဘာကေလးေလးလဲ
မင္းသားေလးပါဆို"

"ေအးပါကြာ မင္းသားေလး လမ္းႀကဳံရင္ ခ်န္းေယာလ္နဲ႕ လိုက္ခဲ့ေနာ္"

"အြန္း..."

"မင္းသားေလး အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ေျခလက္ေဆးႏွင့္
ၿပီးရင္ ထမင္းတူတူစားမယ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေကာင္ေလး အထဲဝင္သြားၿပီးမွ ခ်န္းေယာလ္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးလည္း ျပန္သြားသည္။ သူအိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးက ခုံေပၚမွာထိုင္ရင္း မ်က္ႏွာကို စူပုတ္လို႔ထားသည္။

Red String of FATEWhere stories live. Discover now