Nilibot ko ang bahay nila tita pero wala akong nakita hulma nina Mama at Papa. Maliit lang ang bahay ni tita Jenny. Tanaw nga agad dito sa may sala nila ang kusina.
“Maupo ka rito sa tabi ko, Gizzy.” utos na sabi sa akin ni tita Jenny.
Sumunod ako sa kanya. Hanggang ngayon kasi umiiyak pa rin siya. Kahit anong pilit niya pigilan kusa bumabagsak ang luha sa mga mata niya.
“Ano pong nangyayari, tita Jenny? Wala pa rin po ba sina Mama at Papa?” nag-aalala kong tanong sa kanya.
Nakita kong dinala na naman niya ang kanyang kanang kamay sa magkabilang pisngi niya. “Huwag kang mabibigla sa sasabihin ko, Gizzy...”
Tumango ako sa sinabi ni tita Jenny kahit biglang kumabog itong dibdib ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari pero ramdam kong may masamang nangyari.
Naghihintay ako sa sasabihin ni tita Jenny. Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at tinitigan ako nang mabuti. “Matapang na bata ka, Gizzy, lagi mong tatandaan niyan...”
“Ano po ba talagang nangyayari tita Jenny? Naguguluhan na po ako sa kinikilos niyo.” Lakas na tanong ko sa kanya.
Hinaplos niya ang aking mga kamay. “M-may nangyayari... May nangyaring masama... S-sa Mama at Papa mo, Gizzy. N-na-aksidente sila sa may highway pabalik dito. Na-aksidente sila, Gizzy...”
Napatitig ako kay tita Jenny. Napasinghap ako sa aking narinig mula sa kanya. “B-buhay naman po sila, tita Jenny? Buhay na po sina Mama at Papa. Nakaligtas naman po sila sa aksidente, tita Jenny! Buhay po sila, 'di ba?” paulit-ulit kong tanong sa kanya.
“Buhay sila Mama, tita, 'di ba? Sabihin mo po sa akin. Buhay sila Mama! P-puntahan na po... natin sila sa h-hospital, tita! Puntahan na po natin sila!” Hindi ko na napigilang humagulgol sa harapan ni tita Jenny.
Sumikip ang aking dibdib at halos hindi na ako makahinga dahil sa aking narinig. Niyakap ako ni tita Jenny at hinaplos ang aking likuran.
“B-buhay po sila, tita! S-sabihin niyo pong buhay sila tita Jenny! Na-nangako pa po sila sa akin na pupunta kaming tagaytay d-dahil buntis po si Mama! D-doon niya sasabihin sa inyo na buntis siya... Na m-magkakaroon ako ng bagong kapatid, tita! Matutuwa si Papa kapag malaman niyang buntis si Mama!” ngarag na ang boses ko habang sinasabi ko niyon.
Panaginip ba ito?
Ayoko na!
G-gusto ko nang magising sa masamang panaginip na ito!
Hindi patay ang mga magulang ko!
Hiniwalay ako ni tita Jenny sa kanya. Hindi ko na alam kung ano ang itsura ko. Basta alam ko lang ramdam ko na ang basa sa magkabilang pisngi ko. Napasinghot ako ng maramdaman kong tutulo ang aking sipon.
“Brave girl ka Gizzy, okay? Pupuntahan na natin sina Glenda at Joseph, okay? Pupunta tayo sa kanila.” Maging ang boses ni tita Jenny ay nanginginig at ngarag na rin dahil sa pag-iyak din niya.
“Buhay pa sila, tita Jenny...” ani ko sa kanya.
“Kaya pupuntahan natin sila, Gizzy. Iuuwi na natin silang dalawa.” mahinahong sabi niya sa akin.
Nakatingin lang ako sa kanya at tumango sa kanyang sinabi. “Okay po. Iuuwi na po natin sila, tita Jenny.”
Nagpalit lang kami ng pang-itaas ni tita Jenny. Iniwan namin sina Mariel and Ariel na mahimbing pa ring natutulog. May kinausap si tita Jenny na kapitbahay nila na bantayan mo na ang bahay at ang dalawang bata sa loob, buti na lang pumayag siya.
Nasa loob kami ng taxi. Hindi ko alam pero 'di ako mapakali sa aking kinauupuan. Kinakabahan ako na any moment tutulo na naman ang aking mga luha sa mata ko. Mugto na nga ang mata ko ng tumingin ako sa salamin. Namumula rin ang ilong ko sanhin sa pag-iyak ko kanina.
Binaba kami sa hospital na malapit sa may highway. Biglang lumamig ang aking mga pawis. Lumamig din ang magkabilang kamay ko habang mabagal na naglalakad sa pasilyo ng hospital.
Huminto kami ni tita Jenny. Gano'n na lang ulit ang aking naramdaman. Sumikip na naman ang aking dibdib at umawang ang aking labi ng mabasa ang k'wartong hinintuan namin.
‘Morgue’.
Binuksan ng isang taga-bantay sa k'warto ang pinto. Hindi ko maigalaw ang aking paa. Ayaw lumakad papasok sa loob.
“Gizzy,” tawag sa akin ni tita pero umiling ako sa kanya.
Bakit ngayon pa kung kailan ilang araw na lang pasko na? Bakit ngayon pang madadagdagan ulit kami ng isang miyembro sa pamilya? Bakit sila pa ang na-aksidente sa highway?
Hinila ako ni tita Jenny papasok sa loob ng morgue. Lumakad kami hanggang huminto kami sa dalawang bangkay na nakatalukbong ng puting kumot.
“Kayo ba ang pamilya ng nasawi sa aksidente na nangyari sa highway?” pagtatanong ng lalaking nagbukas ng pinto para sa amin.
Si tita Jenny na ang tumango sa kanya. “Kapatid ko ang lalaki sa nasawi.” Walang emosyon na sabi ni tita.
Inalis ng lalaki ang kumot sa dalawang bangkay hanggang sa kalahati ng katawan. Doon gumuho ang mga what if ko.
Sina Mama at Papa ang nakahiga sa puting tiles sa morgue.
Hindi ko na napigilang humagulgol sa katawan ni Mama. “Mama!” sigaw ko nang malakas at niyakap siya.
“B-bakit niyo ko iniwan, Mama!” malalakas na sabi ko sa kanya.
Wala na akong pake kung makita kami ng lalaking umiiyak ng ganito. Maging si tita Jenny ay umiiyak sa katawan ni Papa.
Sa isang iglap nawala sila sa amin. Dahil sa aksidente na iyan, may nabuwis na tatlong buhay. Ang isa ay hindi pa nasisilayan ang mundo ay binawi na agad siya.
Sa buong lamay para kina Mama at Papa ay hindi ako maka-usap, maging ang pamilya na nakabangga sa pick-up namin ay pumunta para humingi ng tawad pero hindi ko sila kina-usap.
Maibabalik ba ang sorry ang buhay ng mga magulang ko? Maibabalik ba nila?
Kahit lumuhod sila sa harapan ko, hindi nila maibabalik ang buhay ng mga magulang ko.
Walang saysay ang paghingi nila ng tawag sa akin. Wala.
————
BINABASA MO ANG
Easton Maravilla: Taste Of Heaven
General Fiction‼️ MATURED CONTENT ‼️ Si Gizzy Torres ay isang mananayaw sa isang high-end bar. Pinatos na niya ang ganitong trabaho pagkatapos mamatay ang kanyang tita. Wala na siyang choice kundi kunin ang alok na trabaho ng kanilang kapit-bahay. Sa kanyang pags...
CHAPTER 2:The Accident
Magsimula sa umpisa
