Emery ve Dean (+18)

2. Bölüm: Tanışma

Binaya ulaştığımda ev sahibi kapımda bekliyordu. Onu görünce ses çıkarmadan uzaklaştım. Yine dışarı çıktım. Onu yine görme umuduyla etrafıma baktım. Yoktu... Binanın yanındaki oturakların birine oturdum. Omzumdaki kesiği unutmuştum. Omzuma baktım, fena bir şekilde kanıyordu. 
Yarama bakarken bir gölge belirdi arkamdan. Baktığımda onu gördüm... 
Kıpkırmızı kesildiğimi hissettim. Kalbim deli gibi atıyordu! ''Selam!'' ''S-selam...'' Yüzüme kuşkuyla baktı. Omzumdaki yarayı gördü. Belki de o yüzden kırmızı kesildiğimi zannetmişti. ''Sen... yaralanmışsın!'' ''E-evet ama fazla abartılacak bir şey yok.'' dediysemde hızlıca omzuma dokundu. Tenime değen elini çektiğinde üzülmüştüm... ''Bunda mı bir şey yok?!'' ''G-gerçekten...'' Cebinden sarı bir mendil çıkardı. Omzuma dolayıp sıkıca bağladı. ''Evine neden gitmiyorsun? Az önce olanlardan sonra bir daha evinden çıkmazsın diye umuyordum.'' ''Kaç gündür çıkmıyordum zaten.'' Önüme eğildi. ''Neden seni bırakmıyorlar? Günlerdir evinin önünden gitmiyorlar.'' Başımı eğdim. ''Boş ver.'' Ayağa kalkıp yanıma oturdu. ''Boş veremem.'' ''Peki sen niye beni koruyorsun?'' Gözlerime bakıp gülümsedi. ''Farklı nedenlerim var. Hem neyse, tanışmaya ne dersin?'' Elini uzattı. ''Ben Dean.'' Bende ona gülümsedim. Elini yavaşça tuttum. ''Bende Emery.'' Elimi sıkıca tutuyordu. Yanaklarım hiç bu kadar kızarmamıştı. Elimize baktım. Fark edince ''Pardon, rahatsız olduysan özür dilerim.'' dedi. Rahatsız olmak mı?
''Adının anlamı ne?'' ''Babam, benim hep cesur ve güçlü olmamı isterdi. O yüzden o anlama gelen Emery koydu.'' ''İsterdi derken...'' Yüzümdeki gülümseme söndü. Başını eğdi. ''Anladım, üzdüysem özür dilerim...'' Ona gülümsedim. ''Üzmedin, merak etme.'' Başını kaldırıp bana öyle bir gülümsedi ki...
Sessizce öylece oturmaya devam ettik. Aramızda bir bağ güçleniyordu sanki... 
Aya bakıyordum. Işıl ışıldı... Onun bana baktığını hissettim. Yavaşça ona döndüm. Yüzü ay ışığıyla parlıyordu. Bana bakarken yavaşça gülümsedi. Bende ona...
Dean ''Geç oldu. Sen evine git istersen.'' dedi. ''Sen burada mı kalacaksın?'' ''Sıkılınca giderim.'' Bilmiyordu ki ev sahibi kapımda bekliyor... ''Ya o çocuklar yine gelirse?'' Korkuyor muydu?... ''Senden korkuyorlardır artık, bulaşmazlar bana...'' ''Sanmam, elimde bir silah vardı. Ya onlarda silahla gelirse? Sana zarar verirse?'' Ellerimin yanmaya başladığını hissettim... Yanaklarım bitmişti, şimdide ellerim başlamıştı... Benim zarar görmemden korkuyordu... ''Tamam, evime gideceğim.'' Ayağa kalktık. Elini yeniden uzattı. ''Tanıştığıma çok memnun oldum...'' Sıcacık elini yeniden tuttum. ''Bende...'' Elim onun elini bırakmak istemiyordu...