"Bakit ka ba n-nakatingin dyan?" Nauutal kong tanong at kinagat ang dila ko dahil napaso ako ng dahil sa kanya. Lintik na buhay 'to, oo!

He raised his eyebrows and stared at me as if he didn't hear what I said. We both looked at each other, eye to eye, like soul to soul pa nga eh. I suddenly became conscious and overthought because what if I had dirt on my face? Or maybe I still have a muta? It's embarrassing, lintik naman.

He didn't say anything but his every breath was heavy and he even blew out air. I thought I would lose the staring portion of the two of us but he was the first to look away as his smile appeared. Hindi nakaligtas sa'kin 'yon.

Baliw ba 'to?

"Damn...pretty." I didn't hear much of what he said because I was busy wiping my clothes. I thought he was eating but when I looked at him, his eyes stayed on me.

Pero this time mabilis na siyang napaiwas ng tingin at parang kinabahan pa dahil kung saan saan tumama ang paningin niya.

Hindi ko na lang pinansin at kumain na lang kaming dalawa ng tahimik hanggang sa muli na siyang umakyat sa kwarto para mag-ayos dahil meron pa siyang trabaho. Nanatili naman akong nasa living room habang naghahanap ng magandang movie na pwede kong napanood para maalis ang boredom ko.

Tiningnan ko ang cellphone ko. Sobrang ingay sa gc namin na ngayon lang nabuhay. Ito kasi yung mga kabatch namin ni Ally noong elementary kami at hindi ko alam na buhay pa pala sila.

I'm in my jobless era so literal na hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dahil nasanay ako na preoccupied palagi ang bawat oras ko sa buong araw pero ngayon parang nagsasayang na lang ako ng buhay at naging house wife na lang.

House wife?

Saan ko napulot ang lintik na katagang 'yan? Fuck?!

"Yvonne."

"Yvonne?"

Agad akong bumalik sa sarili dahil narinig ko ang malamig na boses sa gilid ko. Agad ko siyang nilingon at sinubukan kong hindi igala ang mata ko para punahin ang kabuuan niya. Talaga namang sinusubukan mo ako Lord, oh!

He smiled. "Aalis na ako." He said.

I stared at his face for a long time before slowly nodding but remaining speechless. I turned my eyes to the TV and in my peripheral vision, I noticed that he remained in his place as if he was waiting for something but when he didn't seem to get anything, I heard him sigh and went straight outside to leave.

"Oh? Totoo ba? Walang nangyari kagabi? Wala akong sinabi? Wala akong ginawa? Hindi ba ako clingy?" Sunod-sunod na tanong ko nang makausap ko si Ally.

Agad siyang natawa sa kabilang linya kaya i nervously laugh. May laman ang tawa niya at gusto ko na lang maglaho kung sakali mang may nasabi ako sa mga kaibigan ni Archi. "Wala! Gaga ka! Knockout ka kaya kaya umuwi na agad kayo ng asawa mo." She said and continue to laugh. The heck? Hindi ko alam kung maniniwala ako knowing na tumatawa siya.

Grabeng trust issue 'to, tumatawa lang siya nagdududa na agad ako.

"Asawa. Pst." Irap ko sa hangin.

Ayoko parin talagang marinig ang term na yan dahil nag iinit talaga ang ulo ko. Kung pwede nga lang na magteleport na lang ako, ginawa ko na para mawala na lang ako sa mundo. Tsh. Sakit sa ugat.

"I will come to you later. I will bring clothes so you can let me sleep at your house." I told her in a bossy voice and didn't let her speak since I hung up so fast so  couldn't say no.

I was excited to go up the stairs to prepare things even though I didn't really have official permission for Ally to let me sleep at her house. I know that there is nothing she can do since he already knows that she will follow what she wants once I don't let her speak.

Fallen Too Far (Untold Stories of Marriage #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon