🍃ព្រហ្មលិខិតកំណត់ស្នេហ៍💦(✅)

ភាគ13 យេីងជាអ្នកខុស🔞

«ហឹម!!!»
នៅក្នុងបន្ទប់ធំនេះវិញ នាយតូចជីមីនក្រហឹម
ដេីមកតិចៗ ពត់ខ្លួនអោយបាត់ភាពចុករោយ
ទាំងភ្នែកមិនទាន់បេីកនៅឡេីយ។
«អ្អាស៎!!ក្រហាយម្ល៉េះ?ស្ហឺត!ឈឺណាស់»
ពេលភ្នែកបេីកសម្លឹងទៅពិដានពណ៌សជីមីន
ប្រឹងងេីបអង្គុយ ភ្លាមៗស្រាប់តែមានអារម្មណ៍
ថាឈឺផ្សារក្រហាយនៅត្រង់ចំណុចប្រឡោះ
ជេីង មាត់តូចពេបស្ពេបចង់យំបន្តិចអីបន្តិច
ត្បិតតែមានអារម្មណ៍ថាឈឺ ប៉ុន្តែគេមិនបាន
ចាប់អារម្មណ៍លេីរាងកាយដែលគ្មានសម្លៀក
បំពាក់នោះទេ ដៃស្រលូនទាញភួយបេីកឡេីង
ភ្នែកដែលមិនទាន់ស្វាងនោះស្រាប់តែបេីក
ប៉ុនៗពងមាន់ បេះដូងលោតឌុកៗខណៈវិញ្ញាន
ក៏ចង់ហោះចេញពីរខ្លួនដូចគ្នា គ្រប់យ៉ាងគេ
ត្រូវស្វាងដូចគេទះប្រាំកំភ្លៀង ម្រាមដៃស្រលូន
ញ័រទទ្រេីកលេីកមកទាញភួយអោយផុតពីរខ្លួន ម្ដងទៀត ខណៈនោះទឹកភ្នែកថ្លាឆ្វង់ក៏ហូរមក
តត់ៗតេីមានរឿងអ្វីចំពោះគេទៅ ហេតុអ្វីបាន
ជារាងកាយរបស់គេទៅជាបែបនេះ?ស្នាមជាំ
ដុំៗ ស្នាមធ្មេញ ស្នាមម្រាមដៃ តេីមានរឿង
អ្វីអោយប្រាកដទៅ?

«ហ្អឹកៗ មានរឿងអីនឹង?ហឺៗ ហេតុអីសភាព
ខ្ញុំទៅជាបែបនេះ ហ្អឹកៗ យប់មិញនេះកុំកុំប្រាប់
ណា ថាអានាយម្នាក់នោះ អាយយ!!!»
ជីមីនទាញភួយដណ្ដប់ដល់ត្រឹមក៏ស្រែកអស់
សម្លេង យកដៃខ្ទប់ស្លឹកត្រចៀកបិទភ្នែកញ័រ
ខ្លួនចំប្រប់ភ័យខ្លាចដូចការគិតរបស់គេ បេីបែប នោះមែនគេនឹងទៅសម្លាប់ខ្លួនជាមិនខាន។

ក្រាក!!!
ដោយសារសម្លេងស្រែកមុននេះឮដល់ជាន់
ក្រោម យ៉ុនហ្គីក៏ស្រវ៉ារត់ឡេីងមកយ៉ាងលឿន
បេីកទ្វាចូលជិតនាយតូចទាំងភ័យខ្លាចនាយ
ទាញគេយកមកអោបណែនទ្រូងមាំនាយ
ទេីបសួរនាំដោយបារម្ភរ៖
«មានរឿងអីជីមីន?យេីងនៅត្រង់នេះហេីយ»
នាយអោបលួងលោមប្រេីពាក្យសម្ដីផ្អែមស្រ
ទន់សួរទៅក្មេងតូចដែលយំដង្ហក់អណ្ដេីត
អណ្ដក់នោះជាមួយអារម្មណ៍តត់ស្លុត។
«ហ្អឹកៗ មានរឿងអីទៅយ៉ុន ហេតុអីខ្លួនប្រាណ
ខ្ញុំទៅជាបែបនេះ ហឺៗមានរឿងអី ទេីបសភាព
ខ្ញុំដូចជាត្រូវគេឈ្លានពានបែបនេះចឹង ហឺៗ»
ជីមីនញ័រមាត់សួរនាំទៅនាយសង្ហាជាមួយ
ទឹកភ្នែករហេមរហាម យំដល់ញ័រពេញខ្លួន។
«ស្ដាប់យេីងណា យប់មិញពួកយេីងបានគ្នា
ហេីយ យេីងធ្វេីគឺ ផាច់!!»
មិនទាន់និយាយអស់ផង មុខសង្ហាក៏ងាកទៅ
ម្ខាងដោយកម្លាំងដៃទះរបស់ជីមីន កុំប្រាប់
អោយសោះណា ថាគ្រប់យ៉ាងនាយជាអ្នកធ្វេីវា?
«ហេតុអីធ្វេីបែបនេះដាក់ខ្ញុំ ហឺៗ ហេតុអី ហ្អឹម»
ដោយការខឹងចិត្តនឹងខ្ជិលបកស្រាយ ទេីបនាយចាប់ក្រសោបកញ្ចឹង-កទាញមកថេីបបំបិទមាត់ដែលជេនាយមុននេះជិតឈឹងអោយក្មេងតូច
ប្រឹងរេីបម្រាសខ្លាំងៗនឹងយំកាន់តែខ្លាំងជាង
មុនលេីសដេីមថែមទៀត។

«ហេតុអីទៅ មីនយ៉ុនហ្គី?លោក លោកហឺៗ»
ហេតុតែរកពាក្យនិយាយលែងឃេីញ បាន
ត្រឹមតែយំខ្លាំងៗដៃទាំងគូរខ្ញាំភួយរំខ្លួនជិត
ឈឹងយំអណ្ដេីតអណ្ដត់ភ្នែករហាមគួរអោយ
អាណិតក្រៃលែង។
«មែនហេីយយេីងប្រហែលជាអាក្រក់ខ្លាំង
ណាស់នៅក្នុងកែវភ្នែកជីមីន យេីងគ្មានតម្លៃ
ស្មេីរនឹងអាម្សៀរនោះទេ ទេីបយេីងប៉ះពាល់
មិនបាន បេីគេនោះវិញប៉ះពាល់ជីមីនតាមចិត្ត
ក៏គេមិនបានខុសអ្វី អូខេ!យេីងជាអ្នកខុសខុសដែលយកខ្លួនជីមីនដោយគ្មានកាអនុញាត្ន»
នាយអោនមុខចុះនិយាយទាំងអាក់អន់ចិត្ត តេី
នាយមិនល្អត្រង់ណាទៅ ទេីបក្នុងកែវភ្នែក
ជីមីនមេីលឃេីញគេអាក្រក់គ្រប់ពេលបែប
នេះ?យ៉ុនហ្គីនៅស្ងៀមដកដង្ហេីមធំមួយហឹស
បម្រុងតែចាកចេញទៅហេីយស្រាប់តែនាយ
តូចបន្លឺពាក្យសម្ដីនាំអោយនាយងាកមុខមក
សម្លឹងគេវិញភ្លាមៗ៖
«សូ សូមទោសខ្ញុំខុសខ្លួនឯងទេ លោកកុំ
ខឹងខ្ញុំណា!មកពីរមិញនេះខ្ញុំខឹងខ្លាំងពេក»
នាយតូចរង្កិលខ្លួនមកជិតមាឌមាំលេីកដៃតោងដេីមដៃយ៉ុនហ្គីពោលទាំងអៀនព្រាន គេទេីប តែចាប់ភ្លឹកសម្ដីយ៉ុនហ្គីនិយាយមុននេះទេ គេចាំបានត្រួសៗទោះវាស្រពិចស្រពិលបន្តិច តែគេអាចដឹងបានថានាយក្រាសមិនបានខុស ដោយ សារតែខឹងខ្លាំងពេកទេីបគេជះកំហឹងដាក់នាយតែម្ដងទៅ បន្ទាប់មកចាំលួងលោមគេតាមក្រោយ

«សម្លឹងអី?»
«សម្លឹងនោះអី..»
នាយធំឆ្លេីយទាំងបូញមាត់ទៅរកកម្រាលពូក
ដែលមានប្រលាក់កំណកស្នេហ៍កាលពីរយប់
មុខតូចក្រមិចប្រែជាក្រហមងាំងពេលឃេីញ
កែវភ្នែកមនុស្សធំសម្លឹងទៅកម្រាលពូកដែលមានកំណកឈាមក្រហមឆៅជាប់ដោយសារនាយយប់មិញនោះ..។

សូមខមិនអំពីរសាច់រឿងផងណា!
សរសេរយ៉ុនហួរ🌞