♥️Chapter 10♥️

Beginne am Anfang
                                    

Pinupuntirya ko talaga ang paa niya kaya medyo hirap siyang tumayo ng maayos hinawakan niya ang kamay ko at ipinulupot ang braso niya sa leeg ko, hindi naman ako bobo free ang paa ko kaya inapakan ko iyon dahilan para mapadaing siya at inuntog ko ang ulo ko sa ulo niya tsaka ako humarap sa kanya sabay tuhod sa tiyan niya , dinig na dinig ko ang mga daing niya susuntukin ko pa sana siya ng biglang kumirot ang tagiliran ko

"Akala mo sakin" nakangisi niyang sabi

Tiningnan ko ito isang balisong ang nakasaksak sa akin kahit masakit ay tinanggal ko iyon walang pag aalinlangan kung binato yun sa kanya kaya nadaplisan ang pag mumukha niya, sinipa ,sinuntok at tinadyakan ko siya ng paulit ulit kaya naka higa na siya ngayon

"Oh ano Betina" seryuso kung sabi sa kanya

Bago ko pa man siya malapitan ulit ay may sumipa sa likod, ko so I faced them mga alipores ni Betina, pagtutulongan pala ako

"Tssk." ako

Nawala na rin si Betina kaya sinugod na nila ako ng sabay sabay ang nangyayari ay gantihan lang naglabas sila ng kanya kanyang balisong, binato ng isa sa akin ang hawak niyang balisong kaya nadaplisan ako sa braso tsaka nila ako pinagtulongan dama ko bawat suntok at tadyak nila sa akin

"Ano kaya pa ba Ventura?" tanong ng isa at hinawakan ako sa baba

"Kaya pa" ako at kinuha ang inilagay ni Andrew na balisong din pala

Ginamit ko na ito sa kanilang lahat wala akong pakialam kung mamatay man sila hanggang sa nakahilata na ang mga ito at duguan pero buhay pa naman. Dahan dahan na akong bumaba at lumapit kina kuya.

"You okay Dan? tara gamutin na natin yang mga sugat mo malalim pa naman ata yang nasa tagiliran mo" si Lara

"Kaya ko pa naman eh, ahh" ako bigla kasing kumirot ang sugat ko sa tagiliran

"Dan" si Andrew na naka alalay na sa akin

Ang hapdi niya parang malalim nga talaga ang tama ko nang biglang tumunog ang cellphone ko

"Hello" without knowing the caller

"Ang mga tauhan ni Uno Guerrero inabangan kami, we need you Dan hindi namin sila kaya" kinakabahang si Carla at rinig ko rin ang mga putukan

Pinatay ko na ang tawag at agad na tumakbo kailangan nila ako

"Danica where are you going?"

"Dan comeback"

"Saan ka pupunta?" rinig kung mga sigaw nila

Tuloy lang ako sa pag takbo hanggang sa marating ko ang kotse wala akong pakialm kung may sugat pa ako basta kailangan nila ako so itrack the location nasa abandonadong lugar sila, mabilis kung minaneho ang kotse at kinuha ang baril ko. Pagkarating ko ay agad na akong bumaba at binabaril ang mga kalaban na nakakasalubong ko tsaka ko nakita si Carlo

"Dan marami sila hindi kakayanin" siya

"Yung iba kamusta sila?" tanong ko

"Maayos naman pero yung iba nating mga tauhan patay na" siya

"Gag* talaga ang matandang yun" galit kung sabi

"Dapa sa likod mo" siya at binaril ito at nawala na rin siya sa paningin ko

Marami na rin akong nabaril pero parang hindi ata sila maubos ubos marami ehh. Babarilin ko na sana ang kalaban nang may mauna sa akin tumba yung apat then I turn my head si Andrew na seryuson seryuso ang awra habang nakatingin sa akin, aba nasundan ako, agad niyang hinatak ang braso ko para magtago kami

"Aray" daing ko na naman may sugat pala ako

"Ang tigas ng ulo mo Danica " sermon niya sa akin

"Kailangan nila ako" ako

That Dangerous Girl Is MineWo Geschichten leben. Entdecke jetzt