Değişik | Barış Alper Yılmaz

1.9

Nazlı: Barış.

Barış: Asansördeyim.

..

Saatime bakıp yeniden bakışlarımı etrafta gezdirdim.

Kendimi tutamamış, Barışın yanına gelmiştim.

Ayrı kalamıyordum resmen ondan. Şaka gibi.

Sessizce oturduğum yerde beklerken Önüme düşen gölgeyle ayağa kalktım.

Şaşkın olduğu her halinden belli iken yapıp yapmak arasında gidip gelsem de engel olmadım kendime ve yanına gidip sarıldım.

Ben sarılınca bu defa ilk seferki kadar kadar şaşırmamış, elleri hemen belimi sarmıştı.

Kalbim ağzımdaydı neredeyse ve onun anlamasindan korkmuştum nedense.

" Çok mu özledin beni?"

Başımı salladım yavaşça.

" Cook."

Ses tonum dalga geçer gibi çıksa da ciddiydim.

Özlemiştim.

Yavaşça birbirimizden ayrılırken açık sac tutamlarımdan bazıları sakallarını takılmıştı.

Uzun parmakları saçlarımı kurtardı sakallarından ve beraber lobinin deri koltuklarına oturduk.

Kahve gözleri yüzümde gezindi.

" Nerden çıktın sen?"

" Yumurtadan."

Yüzünü buruştudu yavaşça.

" İlk esprin miydi? bir daha olmasın. "

Omuz silktim gülerken.

" Annemin doğum günü yarın. İlk defa ayrı geçirecektik."

Kolunu kenara yasladı ve yumruk yaptığı eline başını koydu.

" sende Hemen kalktın geldin." başımı salladım.

" İyi yapmışsın. Annen de sevinir. Hediye falan aldın inşallah."

" Benden ala hediye mi var ona?"

Göz devirdi.

" Saçmalama. Ayıp kızım ayıp. "

" Annem o benim bir şey olmaz."

Ayıplar gibi bakıp, gözlerini vücuduma çevirdi.

" Onu bunu boşver, sevincim nasıldı ama?" O an aklıma gelince yeniden gülümsedim istemsizce.

Golü atıp, arkadaşlarıyla sevindikten sonra tek başına kameraya yaklaşıp eline topu aldı ve yanlışlikla düşürmüş gibi yere bırakıp şaşırdı.

Sonra da dudaklarını okuduğunda rahatlıkta anlayacağınız bir şekilde, Beceriksizliğim tuttu demişti.

Hayatımda yaşadığım En özel saniyelerdi yemin ederim ki. Benim için çok farklı bir anlamı vardı. Onun için farklı olduğumu dusundurmekten ziyade hissettirmisti..

Gülümsedim.

" Süperdi." O da gülüp başını salladı.

" Hemen anladın ve üstüne alındın dimi doğru söyle."

" E tabi, Benden başka beceriksiz mi var? Alıştım artık senin yüzünden. Babamın becerikli kızıyken, senin beceriksizin oldum."

Keyifle oturduğu yerde yayıldı birazcık.

" Öylesin, beceriksizcim. dur şimdi Hani benim kurabiyem." Aklıma gelmiş gibi yanımda ki bez çantadan Kurabiyeyi çıkardım.

" Bak sakat kalmayayim sonra ?"

" Niye?"

" Zehirlenirim falan. Sakatlık çıkarma başıma bak."

" Of, ben sana kurabiye getiriyorum sen konuşuyorsun hala."

Gözlerime emin olmak ister gibi bakıp kapağını açıp uzattığım kutudan bir tane aldı.

" Allah'ım, Kalıplı malıplı yapmış bir de, nasıl becerdin bunu?"

" Ya ye artık be,"

" Bak yiyorum?"

" Ye."

" Bismillahirrahmanirrahim."

Kurabiyenin kağıdını hafifçe açıp tekte ağzına attı hepsini. Yuh.

Kurabiyeyi çiğnedikcr değişen yüz ifadesine gülmeden edemedim.

" Nasıl?"

Çiğnemeye devam etti.

" E bu güzel."

Gülerek başımı salladım.

" Ağzında yemek varken konuşma konuşma."

Omuz silkip bir tane daha aldı ve onu da tekte ağzına attı.

Bu haline gülerken sakallarında kalan kurabiye parçalarını elimle düşürdüm.

Ben yüzüne dokundugumda, cignemesi yavaslasa da hemen toparlamis devam etmişti yemeye.

" Afiyet olsun," başını sallayıp üçüncüyü aldı kutudan.

Kağıdını açtı onun da.

Hepsini ağzına sokacakken durdu, yarısını ısırdı ve kalanını bana uzattı.

Beklemeden ağzımı açtığım da resmen içeri tıkıyordu.

Elini tuttum durması için.

" Boğacaksın beni be,"

işaret parmağıyla kurabiyeyi ağzıma ittirip geriye yaslandı ve lokmalarini çiğnemeye devam etti.

Bu hali İçimde bayram sabahlarinin mutluluğunu bırakırken aynı zamanda ona çaktırmamaya çalışıyordum.

" Çok güzel,"

" Afiyet olsun." Gülümseyerek onu izlerken lokmasını yuttu ve bana baktı.

Sırıtıyordu yine. Ay ne sırıtıp duruyorsun canımın içi?

Canımın içi?

Kendi içsel sorgulamamı bir tarafa atıp ona odaklandım.

" Çok güzel çok güzelde. Bir dahakine Bari kalıbın altında ki etiketi sök beceriksizcim. Koskoca ufanti yazıyor. Onu da mı görmedin."

Bugün de rezil olduk çok şükür.

" Ben sana yaptım demedim, getirdim dedim."

" Yalanını seveyim senin."

Sever misin gerçekten Barış.

Yalanı bırak, Beni sever misin?

..

Of yanıp tutuşuyorum size Güzel çiftim.

🤍

Günün de son bölümü. çok öptüm.