Değişik | Barış Alper Yılmaz

3.2

İyi geceler herkese öncelikle.
Gün içinde yazan merak eden herkese çok teşekkür ediyorum gerçekten. Ben iyiyim. Umarım sizlerde iyisinizdir. Gözlerimizi Açtığımız hepimizin ortak acısı olan, nereye baksak aynı şeyleri izleyip gördüğümüz, orada ki herkesin acısını yürekten hissedip onlar için dualar edip, göz yaşı döktüğümüz bir günde biraz olsun uzaklaşıp kafanızı dağıtmanız dileğiyle paylaşıyorum bu bölümü.

Allah Hepsinin yardımcısı olsun inşallah, dualarımız onlarla.

Okuduğunuz için teşekkür ediyorum.

İyi Okumalar 🖤

..

" Ay yetişemiyorum bekler misiniz lütfen?"

Yorgunlukla derin bir nefes aldığımda Talha Keskinerin keyifli bakışlarıyla karşı karşıya kalmıştım.

" Daha İlk hafta Nazlı hanım biraz tempo tempo," cümlesinin sonunda alkışlayarak kendini desteklemesine karşı zoraki bir şekilde gülümsedim ve peşinden ofis binasından çıktım.

" Ay ama hala hızlısın Talha,"

Ofisin sınırlı içersinde olmadığımız zaman diliminde Eski iki arkadaş gibi, ofis içerisinde asistan, Patron ilişkisi içinde olmamızın çok daha yararlı olacağını konuşmuştuk ilk gün.

Oradan geliyor yani bu samimiyet.

Güldü ve arabasının kapılarını açtı.

Yan koltuğa oturup dosyaları kucağımda toplamaya çabalarken o da yerine oturup arabayı çalıştırmış ve Gideceğimiz yerin konumuna sürmeye başlamıştı.

" Verilerin çıktısını aldın dimi?"

Başımı salladım.

" Evet evet, Mail olarak da atmıştım sana zaten."

" Doğru tamam,"

Sıkı bir nefes alıp eşyalarımı arka koltuğa bıraktım.

" Akşam Geç biter bu görüşme, eve haber verdin mi? Merak etmesinler, telefonları da sessize alıp gireceğiz çünkü."

" Ay ben ailemle mi yaşıyorum?"

" Ha, doğru pardon. Haber vereceğim kimse yok o zaman. " Yavaşça başımı salladım.

" Heyecanlı mısın bari?"

" İlk haftamda 3. toplantı. Sence?"

Yüzünde ki gülümsemeyle şerit değiştirmek için aynaları kontrol etti ve kısa bir an bana baktın.

" Alıştın alıştın, hep böyleydin zaten. İstediğini alırdın. "

Başımı salladım gururla.

Talha Keskiner bu gruba dahil değildi tabi. Onu alamamıştım istediğimde. Barış da..

Barış aklıma düştüğünde istemsizce derin bir iç çektim.

Günlerdir karşılaşmıyorduk bile. Onu görememek içimde kocaman bir boşluğa sebebiyet verse de yapabileceğim hiç bir şey yoktu resmen.

Umrunda olmadığımı söyleyen bir adam için ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

" Naz? Sana sesleniyorum," Koluma dokunmasiyla ona döndüm.