Değişik | Barış Alper Yılmaz

0.3

İyi okumalar 🖤

..

" Berkan cek be elini." kız sertçe çocuğun eline vurup ondan kurtulmuş ve bana bakmıştı.

" Berkan sen çık dışarı."

Berkan dediği çocuk kızı ikiletmeden söylene söylene çıkarken kız bana doğru bir iki adım attı.

" Giyin istersen onlar dışarda bekler,"

Nedensiz samimi ses tonuna karşı bir şey söyleyemeden banyoya geri girdim.

Bir de yanımda kıyafetlerimle gelmiştim. Nasıl unutmuşum. Of.

Hızlıca üstümü giyinirken dışarda ki konuşmaları da duyuyordum az çok.

Berkan denilen çocuk Eve kız attı dediğine göre küstahın adı Barıştı.

Tam bir barış tipi vardı gerçekten.

ıslak saclarimi ayna da sadece geriye doğru atıp Bornozumu elime alıp banyodan çıktım. İstemsizce bornozun kumaşını avcumda toplamış sıkıyordum.

Kapının önünde sohbet ettiklerini görüp ne yapacağımı bilemezken Barışla göz göze geldik.

Yüzünde ki Sırtışı yerindeydi. Şeytan diyor vur bir tane.

neyse Nazlı. Çocuk sana evini açtı. Kibarca gülümse ve kurtul şurdan.

" Teşekkür ederim.." boşta ki avcumda sıktığım anahtarı eline verdim.

" Rica ederim. "

" Oğlum bunlar ne böyle? Bir de teşekkür falan ediyorlar birbirlerine. Tövbe tövbe."

Ne diyor bu çocuk?

Barış da anlatmamis mi yani olayin aslını?

" Yanlış anladınız, ben yeni taşındım da buraya. Sularimi da açtıramadım henüz. Banyoda köpüklü kalınca,Sağolsun Küst- ay aman Barış, Banyosunu kullanabileceğimi söyledi."

" Heee insanlık namına yani. Yardım etmiş güzel kardeşim benim. Öyle de yardımseverdir işte." Sarışın diğerlerine göre kısa kalan çocuk Barışın yanağını sevip koluna sarıldı.

Barış gülerek İçeri girdi. Peşinden diğerleri. Hemen kendimi dışarı attım ve Diğerlerine bakmadan barışa baktım.

" Geçin siz içeri hadi." Barış digerlerine hitaben konuşurken Berkan yine atlamıştı.

" Beraber geçelim işte. Sen niye duruyorsun?"

İmali sesine tepki vermezken bakışlarımı yere indirdim.

" Sanane kardeşim konuşacaklar belki geçsene sen misafirliğini bil."

Sarışın çocuğun sesiydi bu da.

" Güzel bir karsilasma olmadı ama olsun Berkan beeen, memnun oldum."

" Nazlı." Barışın kısaca ismimi söylemesiyle başımı yerden kaldırdım.

" Sen benim adımı nerden biliyorsun? "

kapıya omzuna yaslayıp güldü.

Bir süre yüzüme bakarken benim bir cevap beklediğimi fark edip yakınlaştı. Yüzümüz birbirine cok yakınken ben kendimi geriye çektim.

" Sapığım ben, görür görmez sapığın olmam gerektiğine karar verdim."

Gözlerim kısılırken yüzünde ki sırıtış çok daha keyifli bir hal almıştı.