Tayfa yeni dünya da yol alırken bir anda kendini Zoro'nun oğlu olarak tanıtan ve annesini ölümden kurtarmak için geldiğini söyleyen bir çocuk Sunny de ortaya çıkar.
Açıklama nedense çok hoşuma gitti ama bir türlü kapak fotoğrafı bulamadım xndndnnd.
...
Sanji, yavaş adımlar ile lanet anıları aklına getiren kolidorda yürüdü. Kan bağı olan kız, onun önünde yürüyor, kendisini ve 'kardeşini' bilgi vermek için denden mushilerin olduğu odaya götürüyordu.
Açıkça ikisi de konuşmayacaktı. Zaten ne diyebilirler di ki? Bir konuşma konusu bulup, rahatsız bir şekilde konuşmaktansa garip sessizlik daha iyidir.
Sigara için eli kaşınan Sanji, ablası ona kapıyı açtığın da çok kısık sesle bir teşekkür mırıldandı ve içi bir sürü monitor, denden mushi ve şüpheli aletlerle dolu olan odaya girdi.
Kız, herzaman ki suratsız ifadesi içinde etrafında ki bilim adamlarının şaşırmış ifadelerine aldanmadan tam ortaya, kaşları çatık bir denden mushiye yürüdü.
"Reiju!" Diye gürledi, yıllardır duyulamamış ve de duyalmaması yeğlenen ses. "Sanji yi yakalayabildin mi?"
'yakalanmaktan çok tehdit.'
"Evet baba. Sanji şuan da germa topraklarında."
Sözler üzerine biraz yüzünü buruşturdu, eski prens, ve ya belki de geri dönen prens...
"İyi, şimdi onun kaçmasını engellemek için zincirlerini tak. Eski odasına götür ve kapısına bir bekçi dik. En yakın süre de burda olmanız lazım."
Kız sakin bir şekilde onay sözcükleri mırıldandıktan sonra denden mushiyi kapatıp iç çekti.
"Babamın Sözlerini duydun, Sanji. Şimdi fazla birşey yapmadan şu işleri halledelim olur?"
Bunlar tabi ki de bir rica sözcüğü değildi. Ancak Sanji "tamam" dedi. Hala o adamın baba olarak geçtiğini bilmekten rahatsız olarak.
Yine de yavaş adımlarla yürüyen ablasının peşine gitti.
Soğuk ve şiddet dolu olan o koridorlardan geçerek.
(Geçenlerde şöyle bir çizgi gördüm ve daha basit, daha güzel geldiği için '............' yerine artık bu geçiyor.)
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Yaklaşık 4 saat sonra.
Sarı saçlı, kendine verilen taa 8 yaşında iken kunlandığı oda da kendi boyuna zarzor yeten bir yatakta eli gözünde uzanıyordu.
Bir çıkış yolu, bir umut arıyordu ancak, yakında derisini taşrih edecek olan o soğuk, baskılayıcı zincirler aklını bunu yapamayacağına ikna etmekteydi.
Sanji buraya geldiği için ağlamak istemiyordu. Hasır şapkalar bir yere götürüldüğü için ağlayacak zayıf kişiler değildi.
Ama yine de o küçük haline dönmüş gibi hissediyordu. Ama, o sadece bir yere götürülmemişti, ailesinden de uzaklaşmıştı.
Yani hayır ağlamayacaktı. Sadece duygusal bir çöküşün eşiğinde, depresif bir halde aklının ona dayattığı küçüklüğünü gösteren görsellerden uzaklaşmaya çalışıyordu.
Bunu zorlaştırmak için o resimlerinin gerçeklerinin gelmesi ne de tatlı bir davranış ama?
Kapı biraz sert bir şekilde açıldı. "Demek yine de geldin ha?" Diyerek ağır ve gerçekten sinir bozucu aksanını küçük odaya saldı Niji.
Elleri ceplerinde, hemen arkasından sanki az önce hiç birşey olmamış gibi gelen Yonji'yi gördü Sanji. "Anlaşılan o kadar da sadakatli değilsin. Eh, sonuçta ülken den de kaçtın değil mi?"
'beni zincirleyenülkemden kaçmak o kadar büyük bir etki yaratmaz.'
Sanji sadece kaslarını gerdi ve oturmaya başladı.
Yonji ellerini ceplerinden çıkarıp, hızlı adımlarla kan bağı olan sarışına yürüdü. Büyük bir hazla ezmek için bekleyen ellerini adamın omzuna koyup yüzünü yaklaştırdı.
"Neyse, şimdi bu o kadar önemli değil."
"Hadi intikam alalım."
Niji yüzünde alaycı bir gülümseme ile kardeşini böldü. " Burda olmaz. Kapıda ki muhafızlar sesleri duyar."
İğrenç gülümseme büyür ve oğlanın hissedemeyeceği mutluluk ile dolar.
"Nereye gidebileceğimizi biliyorum."
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Sanji ruhsuz bir bebek gibi son tekme atılırken, küçük iken yaratmak zorunda kaldığı o göçüğün yanına düştü.
Kardeşlerinin yetisi olmayan 'gülme' sesleri, adım seleri ve de aşağılayıcı sözler duydu.
Buna karşı koyamaz.
Zeff vardı. Baratiede ki aşçılar vardı.
Daha sözü geçilmemiş olsa ve de onları yenemeyeceklerini bilmesine rağmen nakamaları vardı.
Böylece, soğuk ve şiddet dolu 'evinin' kolidorlarında sessizce kaldı.
_______________________________
Amacım bunu yazmak değildi. Amacım Zoro ve Akira'yı göstermek, insanların sinirlerinin gerilmesini falan yazacaktım.
Ama mükemmel bir fanart beni durdurdu ve sır olması gereken şeyleri yazdırıp başlığı değiştirtti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Geç gönderim ve pek anlamı olmayan bölüm için özürler ve okuyan herkese binlerce teşekkürler...
