Forget You

CHAPTER 34

Out of curiousity, I opened the box. There I saw papers and a box? A velvet box. Kinuha ko ito at binuksan. Nagulat ako at makita na isa itong singsing. I blinked twice because of the amazement of ring. This might be a real blue diamond. It shines so bright as I move it around.

Napatingin ako sa singsing ko at alam kong diamond din ito, pero mas nagagandahan ako sa singsing na ito dahil kulay asul ito. Ngayon lang ako nakakita ng personal ng kulay blue na diamond ring.

"Iya?"

Nagulat ako at napatingin sa pintuan. I saw Hetta. Napatayo ako habang hawak ang singsing. Napatingin siya sa hawak ko at nanlaki ang mata.

"Bakit mo hawak yan? Mapagalitan ka--"

"May ganito pala si Celine. Bakit hindi niya sinusuot? It's so pretty."

"Hindi ko alam, ibalik mo na 'yan." Sagot niya.

I sighed and went back to the box. Ibabalik ko sana pero isang picture ang tumambad sakin. It's a hospital room. Nandoon si Paolo, Donna, Daphne at Emman. Assuming ang nakahiga at balot ang mukha ay si Celine.

"Iya, ibalik mo na. Tara na."

Sinara ko na ang box at pinasok na sa ilalim ng kama niya. Nilagay ko ang singsing sa drawer niya na kung saan nandoon ang iba niyang alahas. I took some trash out and left the room.

After cleaning the house, tinapon ni Gavi at Hetty ang mga basura sa labas habang ang iba ay nagpapahinga. Si Hetta naman ay naghahanda ng meryenda.

"Infairness sa bahay na 'to, wala lagi may-ari pero malinis. Kakaunti lang kalat." Ani Alysha

"Responsable sa buhay." Dagdag ni Valerie.

Hetta snorted. "Simula naman dumating tayo, nagkaroon ng kalat dito."

Binaba niya ang tray sa center table. Kumuha ako ng isang basong juice at uminom. I can't seem to forget what I saw in her room. A ring.. very pretty one.  A unique one too.

Napailing ako at inubos na lang ako iniinom. Tumayo ako at ngumiti da mga kasama.

"Panik na ako sa taas, I feel sleepy."

Tumango sila at ako naman ay pumanik na. I yawned as I get in our room. Sinarado ko ang pintuan at humiga na sa kama. Pinikit ko mga mata ko at unti unti na hinila ng antok.

Habang natutulog ng mahimbing, nagulat ako na may sumisigaw at may kalabog akong narinig. Napabalikwas ako at tumayo. Lumabas ako ng kwarto at narinig ang boses ni Celine.

"Nasaan na?!"

Agad ako bumaba ng hagdanan at nakita si Celine matalim ang tingin kay Paolo na pinapakalma siya. He's holding her shoulders as she can't calm herself.

"Kumalma ka.. baka na-misplaced mo lang." Paolo said to her.

"How could I calm down?! Nawawala ang gamit ko!" Sigaw niya.

Donna held her hand. "Hey, kalma lang."

She turned away and looked at everyon. "Sino naglinis ng kwarto ko?! Sino?!"

Her voice thundered, I felt scared as I look at her. Kinakabahan ako habang nakatayo. No word escaped my mouth, because I'm afraid at her.

Paolo looked at us. "May naglinis ba sa kwarto ni Cel?"