Küçük eline aldığı silahı
babasına doğrultdu.
Büyük,ısrarla onun yanına sırıtarak ilerlemeye başladı.
"G-gelme.."
Büyük,ısrarla geliyordu küçük titreyen elleriyle silahı daha
sıkı kavradı.
Annesinin acılı inleme sesleri
küçüğü dahada titretiyordu.
...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Yoongi'den Jungkook'un odasına girmiş elini tutuyordum.Hasta olduğunu söylemişlerdi ama her bir yanında morluklar ve kızarıklar ile doluydu.Birisi onu iyi dövmüşe benziyordu ona kim bu denlice canını yaktıysa misliyle bende onun canını yakacaktım.
Çok sinirliydim bana haber vermediği için.Jungkook gözlerini aralaması ile heyecanla ona odaklandım.gözlerini tam açamıyordu.Elimi hafif sıkması ile gülümsedim.
"Aptalsın beni çok korkuttun." dedim sakin bir ses tonuyla."S-sen y-yanımdasın ya i-yiyim."Saçlarını karıştırmam ile gülümsedi.
"Kim sana zarar verdi Jungkook?."
"Kimse."derken gözlerini kaçırmıştı. "Bana yalan mı söylüyorsun?"başını olumlu anlamda sallamıştı.
"Eğer gidip onu döversen bana daha çok zorbalık yaparlar..."
"Döveceğimi kim söyledi?onu öldüreceğim." deyip gülümsüyordum. Korkuyla bana baktı.Sinirlerim artıyordu."Bu konuyu evde konuşacağız."dememle gözlerini yumdu.Yanağına minik bir öpücük kondurdum."Üzgünüm kurabiyem ama canını yakan kişilere karşı susamam anlıyorsun beni değil mi? "
Başını olumlu anlamda sallamıştı. Kapının açılması ile başımı gözlerimi o yöne doğru çevirdim.
"Jungkook kuzum.."
"Anne.."
Jungkookun annesi sımsıkı sarmıştı kurabiyemi babam gözlerini bana dikmesiyle ona baktım.
"Yoongi dışarı gelir misin?" Sesi kızgın çıkıyordu.Dışarıya adımladım."Sen ne yaptığını sanıyorsun?!" kaşlarımı havaya kaldırarak babamı izliyordum.
"Gerizekalı neden bizi aramadın?!"
"Baba be-"
"Kes sesini.Aşşağıda şöför bekliyor eve git."
Sesi sertti ve bastırarak söylüyordu kelimeleri.
"Am-"
"Derhal arabaya."
Başımı eğerek asansöre bindim ve aşşağıya inip hastaneyi terk ettim.
Jungkook'dan Yoongiye olayları anlatmamasını istemiştim fakat ben anlatmak zorunda kalmıştım.Yalan söyliyemiyordum.
Yoongi babası ile konuştuktan sonra yorgun olduğunu söyleyip eve gitmiş.İçimi gereksiz bir hüzün kaplamıştı.Bir süre sonra eve geldiğimizde annemin yardımıyla odama çıkmıştım gözlerimdeki yaşlar dinmiyordu.Birikmiştim,tükenmiştim,yıpranmıştım...
Eldiveni bu gece bitirip ağlayarak uyumak istiyordum.Yoongi ile uyumak istiyordum ama soru yağmuruna tutacağını bildiğim için gidemezdim.Dolaptan aldığım eldiveni tam örmeye başladım ki kapının çalınması ile hızlıca eldiveni yastığımın arkasına sakladım.
"Jungkook oğlum yemek hazır."
"Geliyorum anne." deyip gülümsedim. Eldiveni yerine koydum ve aşşağı doğru adımlamaya başladım.Yoongiyi yemekte göremeyince telaşlandım.
"Ya sana zarar gelseydi? ya yetişemeseydiniz?neden beni aramadınız?"
"haklısınız efendim fakat onu böyle cezalandırmayın ikimizde o an akıl edemedik ikimiz adına üzgünüm lütfen ona kızmayın."
Adam birden yumuşamıştı "odasında kilitli.Bayan Shin sana anahtarı verir" hemen ağzıma iki üç parça atıp ayaklandım."Size affiyet olsunn."
Onun aç ve kilitli olmasına dayanamadım.Mutfağa girdiğimde Bayan Shin bir tepsiye yemek dolduruyordu."Bunlar kime?" diye sordum."Yoongiye."demesiyle gülümsedim."Şey ben izin aldımda isterseniz ben götürürüm."gülümsedi "Yardım edeyim hastaneden yeni taburcu oldunuz hepsini taşıyamazsınız.." "gerek yok teşekkür ederim." dediğimde üstelemedi ve anahtarı elime verdi.
Yukarı çıktığımda tepsiyi yere koydum ve anahtarı deliğe sokup kapıyı açtım.
Yoongi'den Jungkook'un yanına gitmemi yasaklamıştı babam.Kapıyı bile kilitlemişti.Kafayı yiyecektim. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Kapımın açılması ile bakışlarımı kapıya diktim.İçeri Jungkook girmişti şaşkınlıkla onu izliyordum elindeki yemek tepsisini Komodin üstüne bırakıp yanıma oturdu.
"Ağlama..." gözlerimi siliyordu bense suskunca onu izliyordum."Yoongi hava yağmurlu gözüküyor beraber uyuyalım mı?."Demesiyle sımsıkı ona sarılmıştım.bir süre sonra saçlarımı okşamaya başlamıştı sıcak bir gülümseme sunmuştu bana.
Eline aldığı kaşığını çorbaya sokup üflemeye başladı."Aç ağızını." "Hey kurabiye ben 16yaşındayım." Omuz silkti.
"Benim gözümde 6yaşındasın"
Gülümsüyordum elindeki çorba kaşığındaki çorbayı birden yiyince şaşırdı sonra kıkırdamaya başladı.Bense gülüşünü izliyordum çok güzeldi..
"Baban çok hain" deyip dudak büzdü birden.
"Seni benden alamaz tamam mı Yoongi-ah~."
"Biliyo-"
"Evet anlattım yanlış anlaşılmışsın pisi pisi." gülümsedim "Ve sana bir haber vermem lazım."
"Nedir bakalım?."
"Şeyy.."
"ney?"
"Ben artık seninle aynı okulda okiyacağım pisi pisim."
Heyecandan Jungkookun yanağından öptüm."B-BU ÇOK GÜZEL BİR HABER!"Jungkookun yanakları kızarmaya başlamıştı.
Jungkook yatağa uzanınca yanına uzandım ve onu izlemeye başladım tekrar kızarınca arkasını döndü.
Onu kendime çekip sımsıkı sardım.
" Seni çok seviyorum kurabiyem."
"Bende çok seviyorum pisicik.. "
•○●º•○○º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●º•○●º Düzeltmeden yayınladım yazım yanlışım varsa affola. Kuzular Allah bir daha böyle kötü deprem yaşatmasın dikkat edin kendinize..
