Λαλαλαλλαλαα βίτα μπονιτα
Snik
Ξύπνησα με κρύο ιδρώτα να μου έχει μουσκεψει όλο μου το σώμα και τα σατέν μου σεντόνια. Εχθές στον ύπνο μου είδα πάλι αυτόν, τον muffin man μου, τη σοκολατένια μου απόλαυση, τον Light Nerogreco.
Αμέσως εκτός από κρύο ιδρώτα, τώρα γευομουν στο στόμα μου σάλια.
Στον ύπνο μου ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ του σαλονιού του στο σαλέ. Η μεγάλη τζαμαρία αποκάλυπτε έξω ένα απέραντο, χιονισμένο τοπίο και το τζάκι μας κρατούσε ζεστούς. Στο πάτωμα μπροστά απ' τον καναπέ ήταν ένα μικρό χαλί από γούνα αρκούδας και πάνω στο χαλί ξαπλωμένος εγώ, ολόγυμνος, φορώντας μόνο κάλτσες ΜΟΝΚΛΕΡ. Ο Λάιτ καθόταν απέναντι μου στον καναπέ, γυμνός, ενώ έπινε σαμπάνια με φράουλες αργά. Τα σκούρα μάτια του με υπνωτιζαν και με έριχναν σε μια κατάσταση σεξουαλικής ύπνωσης. Εγώ κοιτούσα, απολύτως παραδομένος. Μια κοιτούσα τα μάτια του και μια το βλέμμα μου πλανιοταν στο πανέμορφο σώμα του. Πάνω στο σώμα του σχηματιζοταν ένας χάρτης, τα σημεία που ήθελα να φιλήσω ήταν πολλά. Έμοιαζε με τον χάρτη του Αγρινίου. Αυτό με σαγήνευε στον Λάιτ. Έκλεινε μέσα του την ομορφιά της Ελλάδας.
Έπινε αργά τη σαμπάνια του. Μια σταγόνα στάθηκε στα χείλη του. Εγώ σύρθηκα κοντά του σα γατούλα και του εγλειψα τα χείλη. Εκείνος αμέσως με άρπαξε από τον κωλο σφιχτά, και τα χείλη μας κλείδωσαν. Τα στόματα μας ταιριάζουν τέλεια το ένα πάνω στο άλλο, οι γλώσσες μας κουνιούνται με ευκολία. Η δική του χαϊδεύει τη δικη μου απαλά αρχικά, και έπειτα πιο δυνατά. Μου κόβεται η ανάσα.
Εγώ αντίθετα τον πειράζω πολύ. Του φιλάω τον λαιμό και τον λοβό του αυτιού του. Εκείνος αναστεναζει και με σφίγγει πάνω του ακόμα πιο σφιχτά. Αυτό μου δίνει ώθηση. Ρουφάω τον λαιμό του και αφήνω ένα σημάδι στο σοκολατένιο δέρμα του. Συνεχίζοντας τα γλειψιματα και τα ρουφηγματα στο στήθος, στην κοιλιά, φτάνω στο εφηβαίο του και τότε είναι που το κεφάλι του τεντώνεται πίσω.
Με περηφάνια μου δείχνει το παλλόμενο μέρος του και ψιθυρίζει απαλά: "πες το όνομα μου, βαλτη μες το στόμα".
"Χρήστο..." προφέρω λαχανιασμένα. Έχω ήδη λιώσει απ' την καύλα. Είναι λάβα.
Οδηγεί το στόμα μου προς τον σκληρό, μικρό του Χρήστο και εγώ στην αρχή το παίρνω λίγο δύσκολα, καθώς είναι μεγάλο και χοντρό. Αυτός βογγάει.
"Μπράβο μωρό μου, δείξε στον μπαμπά πόσο καλό παιδί είσαι", αναστεναζει.
Εγώ ρουφάω και γλείφω, χρησιμοποιώ τα χέρια μου όπου μπορώ και το γεμίζω σάλια για να μπορώ να το παίρνω πιο εύκολα. Εκείνος μου κρατάει το κεφάλι και ψιθυρίζει "κάνεις τον μπαμπά πολύ χαρούμενο".
Με σταματάει. "Δε θέλω να χύσω ακόμα", λέει καθώς μου κρατάει με το ένα χέρι του το πηγούνι μου και με κοιτάει στα μάτια. Με φιλάει άλλη μια φορά με πάθος στο στόμα και μου λέει: "ανέβα πάνω μου".
Τον έχω σαλιώσει τόσο καλά που γλιστράει μέσα μου εύκολα και δεν πονάω όπως τις άλλες φορές.
"Μπαμπακα..." βογγάω δυνατά.
"Σσσς, κάνε ησυχία για τον μπαμπά". Μου λέει μαλακά.
Όμως για να τον προκαλέσω, κάνω πολύ φασαρία.
"Κάνε ησυχία είπα, σκάσε", μου σκάει ένα χαστούκι στο πρόσωπο και αυτό με κάνει να φωνάξω ακόμα πιο δυνατά και να τον καβαλάω ακόμα πιο άγρια. Μου ρίχνει άλλο ένα χαστούκι και μου πιέζει τα μάγουλα ενώ μουγκρίζει.
"Σκάσε σκύλα, κάνε ησυχία", τώρα μου ρίχνει μια στον κωλο και μου δαγκώνει τον ώμο, τον λαιμό, παντού.
"Μ-μ-μαλιστα κύριε..." ψελλίζω.
"Με κάνεις τόσο καυλωμένο, fuck δε μπορώ να κρατηθώ άλλο!"
"Μπαμπακα, δώσε μου τον σπόρο σου!" φωνάζω και εκείνος τον βγάζει και χύνει στο στόμα μου, φωνάζοντας με ευχαρίστηση.
"Έτσι μπράβο, κατάπιε το όλο σαν καλό σκυλί", μου χαστουκιζει παιχνιδιάρικα το μάγουλο.
Έπειτα ξαπλώνει δίπλα μου, στο γούνινο χαλί, λαχανιασμένος και ιδρωμένος.
"Κάνεις πάντα τόσο καλό γαμησι Δημήτρη".
"Μόνο για σένα, Χρήστο.."
"Καλύτερα να σβήσω τη φωτιά στο τζακι, επειδή η πιο δυνατή φωτιά ξαπλώνει δίπλα μου και καίγομαι".
---------------------------------------------------------
Η φαντασίωση μου τελειώνει όσο φτάνω στην κορύφωση, ακούγοντας το obsessed στο κινητό μου.
Τόση ώρα δεν είχα σηκωθεί απ' το κρεβάτι, δεν μπορούσα. Ακόμα και όταν είναι μακριά μου, είναι λες και τον έχω μέσα μου..
Τελειώνω με έναν εκρηκτικό οργασμό την ώρα που τελειώνει και το κομμάτι.
Νιώθω σαν να ναι η πρώτη φορά...
Μόνο για σένα, Χρήστο...
