Mehmet Asaf Çelebi; Türk Hava Yollarının şerefli pilotlarından birisidir. Yakışıklı yüzü, sakin ve sempatik çehresi ile adeta muhteşem bir erkektir.
Bir yolculuk sırasında düşeceği sanılan uçağı Atatürk Hava Limanı'na kazasız bir şekilde indirmesi o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
MR. PİLOT - 2. BÖLÜM
İstanbul'a gitme kararı alındığından beri iki gün geçmişti. Esra ve ben ilk duyduğumuzda kahvaltıdan kalkıp, heyecanla odaya çıkıp sevinç naraları attık. Kızlara söylediğimizde ise onlarda sevinçten deli oldular.
Hepimiz biliyorduk ki son olan olaylar ve Asaf beyi kaybetme korkusu Ferit beyi bu kararı almada tetiklemişti.
Hatice hanım sevinç duyarken Fatih bey bu durumdan hiç memnun olmamıştı. Buradaki işleri bırakmak hiç istemiyordu ve sergilediği kızgın tavrına bakacak olursak İstanbul ile ilgili pek iyi anıları yoktu.
İstanbul denildiğinde canı yanmış bir boğa gibi davranıyordu. Eşi İpek hanım ise duyduğunda biraz mırın kırın etmiş fakat sonunda kabullenmişti.
Şuan İzmir'de bir konferanstaydı. Fatih bey gibi o da Çelebi pamuk fabrikasının yönetiminde sorumluydu. Uluslararası bir konferans için bir kaç gün önce İzmir'e gitmişti hem aileside orada yaşıyordu. İzmir'den, İstanbul'a geçecekti.
Biz cümbür cemaat hazırlanıyorduk fakat ev sahibinin haberi yoktu. Esra'ya dönüp baktım. Elindeki tabletini adeta taciz ediyordu. Yine o sevdiği sosyal medya hesaplarında Allah bilir kimleri stalklıyordu.
"Asaf beye neden haber vermiyorsunuz?" dilimi ısıra ısıra sormuştum ki kahkaha sesi geç kalmadan kulaklarımı buldu.
"Yine benim canım ağabeycim dilinde. Sürpriz yapacağız. Haberi olmayacak. Valizlerle gidip kapısına dayandığımızda fener tutulmuş tavşan gibi bakacak ve o an nereden geldiğini bilmediği flaş patlaması sonrası Twitter." açtığı müziğe eşlik edip dans etmeye başladı.
"Hepimiz gidiyoruz ama evine sığabilecek miyiz?" önce konuşup sonra düşündüm ve Esra'nın dalgası geç kalmadı.
"Valla bir şekilde sığışırız. Senide ağabeyimin-Asaf ağabeyimin - yanına yatırdık mı sığışırız." dediğinde yatağındaki yastığı alıp kafasına attım.
Ardı arkası gelmeyen çirkin kahkahası tükendiğinde gülmekten akan gözyaşını silip gülümseyerek bana döndü." Nasıl bir ev hayal ediyorsun anlamadım? Ağabeyim o Amerikan filmleri ve romanlarındaki gibi sadece pilotların kaldığı bir lojmanda kalmıyor. Kafandan, yüz otuz beş metrekare apartman dairesini at. Boğaza yakın kocaman bir yalıdan bahsediyorum ben."
Boğaza yakın yalı mı?
Ulan biz dört artı bir dubleks evi şaşalı bulurken bunlar yalı malı diyor. Zenginlik işte. Aslında şaşırmamak gerek çünkü şuan kaldığımız ev bile Adana'nın lüks konaklarından birisi.
Esra ise çok normal bir şey anlatıyor gibi davranıyordu. Benim ailemin yalısı olsa böyle rahat davranamaz odanın içinde sevinçten delirir, tepinir, amuda kalkardım.
