Hayat dedim kendi kendime... Bu kadar acımasız olan hayat mıydı? Yoksa hayatın içindeki insan mıydı? Ne diye suçlanmıştı hayat? Ne diye acımasız denmişti? Ne diye zalim denmişti... Oysa ne güzeldir hayat... Her gün yeniden açan bir çiçek gibi... Batmak zorunda olan bir güneş, Ama her gece tekrar görünen bir ay gibi... Yaşamaktı bu... Hep Tekrar ve yeniden... Gece musluktan içtiğim su gibi ... Her gece üşenmeden yaktığım sigaram... Geceyi örtmek gibi... Ne güzeldi hayat oysa ki... Ne güzeldi yaşamak... Hayatı insanlar mahvetti... Beni de yaşamak... Güzel olsa bile her gün tekrar yaşamak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
