The Beginning of The End ✿ Peter Parker

Special Episode

Tekrardan merhaba herkese... Hâlâ burada mısınız ya da bu kitap kütüphanenizde mi bilmiyorum ama öncelikle kitabım 1170 civarı okunmaya ulaşmış hepinize çok teşekkür ederim. Bu bölümü de soft bir bölüm olarak yazmak istedim. İyi okumalar  :)

*＊✿❀❀✿＊*

Gwen karın guruldaması yüzünden yatakta sürekli sallanıp dönüyor, uyuyamıyordu. Hayal kırıklığıyla ayağa kalktı.

Avengers kulesine birkaç günlüğüne Harley ve Peter ile beraber birkaç görevde geri kalan Avenger'lara yardım etmek için gelmişlerdi. Ve o kadar çok yorulmuşlardı ki hepsi görevden gelir gelmez odalarına dağılmıştı. Fakat Gwen epeydir bir şey yiyemediği için en sonunda karnındaki canavarlar açığa çıkmış ve kızı uykusundan mahrum bırakmıştı.

Adrenalin dolu yolculuğa çıkmadan önce dolabından geçen Peter'ın dolabından çaldığı sweatshirtü aldı ve üzerine giydi. Serin koridora çıkmadan önce odasının kapısını açtı. Ayrılmadan önce kafasını kapıdan dışarı çıkarıp iki tarafa da baktı.

Koridorda parmaklarının ucuna basarak ilerlerken, her odadan geçerken nefesini tutarak dudağını ısırdı. Mutfağa girerken rahat bir nefes verdi, şimdi yapması gereken tek şey sessizce odasına geri dönmekti.

Buzdolabına doğru yürüdü, kimse duymasın diye kapağını yavaşça açtı. Omzunun üzerinden etrafı taradı ve kimseyi göremedi, bu yüzden dikkatini tekrar buzdolabına çevirdi.

Guruldamaları geri geldi ve elini sanki sesi azaltabilecekmiş gibi karnının üstüne koydu.  Yüzünü buruşturdu ve tek eliyle buzdolabını karıştırdı. Buzdolabının arkasında istediğini buldu. Bir tabak dolusu spagetti. Sanki şekerine ulaşmış küçük çocuklar gibi sevindi ve makarnayı aldı.

Buzdolabını kapattı ve makarnayı ısıtmak için ocağa doğru ilerledi. İşi bitince odaya geri dönmek üzere arkasını döndü ve salon kısmında koltukların orada bir karaltı görünce dondu kaldı.

Mutfağın ışığından gözleri tekrar karanlığa alıştığında, bunun yabancı biri ya da diğer Avengerlardan biri olmadığına sevinerek rahat bir nefes aldı.

Peter koltukta dağınık bir şekilde uzanmış üstüne de ince bir battaniye örtmüş uyuyordu. Ne yazik ki battaniye Peter'ın üstünden alıp başını gitmiş yarısı yere düşmüştü bile.

Gwen oğlanın uyurken bile bu kadar tatlı olmasına hafifçe gülümsedi. Bugün o kadar yorulmuşlardı ki çocuk uyurken kendinden geçmiş, ağzı açık bir şekilde uyuyordu. Nefes alışverişi bile duyulmuyordu adeta.

Elindeki tabağı tezgaha koydu ve Peter'ın üstünü örttü. Bir yandan uyanmamasına özenle dikkat etti bir yandan da neden odasında değil de burada uyuduğunu düşünmeden edemedi.

Tam arkasını dönüp gidiyordu ki Peter'dan mırıltı sesi duymaya başladı. Ağzının içinde bir şeyler söylüyordu ama tam olarak ne dediği anlaşılmıyordu. Gwen ne dediğini anlamaya çalıştı fakat çocuk susunca fazla üstünde durmadı.

Geri dönmeye yeltendi fakat bu sefer Peter'ın biraz kıpırdandığını, mırıldandığını, yüzünde endişeli ya da korkmuş bir ifadenin, büyük ihtimalle her ikisinin birden olduğunu gördü.  Ayrıca biraz terlemeye başlamış ve yattığı koltuğun kumaşını sıkı sıkı tutmuştu.