The Beginning of The End ✿ Peter Parker

Episode 22 - Final

Gwen kendini bembeyaz bir yerde buldu.

"Burası da neresi?"

Etrafına bakınınca Tony'i gördü.

"B-baba?!"

Tony gülümsedi. "Evet, tatlım. Orada ne yaptığını gördüm."

"Evet onları çok üzdüm, canlarını yaktım. Hepsi benim suçum-"

"Hayır, hayır asla senin suçun değildi. Senin bilincinin dışındaydı o yaptıkların."

Gwen iç çekti. "Peki artık sona mı geldim?"

"Hayır, zamanın daha gelmedi. Peter'ın ve diğerlerinin sana ihtiyacı var."

Gwen'in gözleri doldu. "Bencillik gibi düşünme ama benim de sana ihtiyacım var."

Tony hiçbir şey demeden gülümsedi. Kızın yanağına öpücük kondurdu.

"Bir gün elbet buluşacağız. Seni 3000 kez seviyorum." Dedi fısıldayarak.

"Ben de... baba."

Gwen'in bulunduğu yer bir anda karardı.

🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸🕸

Gwen gözlerini açtı fakat sonra hemen geri kapattı. Sabah güneşin ışığı gözünü acıtmıştı. Biraz sonra ışığa alıştı. Etrafa göz gezdirdi. Peter karşıda uyuyordu. Hatırladığı kadarıyla en son kendisine test yapılıyordu. Ondan sonrasını kesik kesik hatırlıyordu. Elindeki kelepçeyi gördü. Durumun ne kadar vahim olduğunu anlayınca gözünden yaşlar süzüldü. Burun çekme sesiyle Peter anında gözlerini açtı. Gwen'e doğru baktı.

"Gwen?"

Gwen Peter'a baktı. "Peter?" Peter anında kanepeden fırlayıp Gwen'in yanına geldi.

"Burdayım, burdayım, güzelim. İyi misin? Ağrın var mı? Hepimizi çok korkuttun Gwen. Seni kaybettim sandım. Özür dilerim seni koruyamadım."

Peter'ın gözü dolunca Gwen ona sımsıkı sarıldı. Tek eli kelepçeli olduğu için tek kolu ile sırtını okşadı. "Şşş sorun yok ben burdayım."

Ayrılınca Peter kızın elindeki kelepçeyi çözdü. "Gerçekten korktum bebeğim. Sensiz ne yapardım bilmiyorum." Gwen'in saçını kulağının arkasına attı. "Bir şey ister misin?"

"Beni biraz yukarı kaldırabilir misin?" Peter hemen kızın belinden tutup oturur pozisyona getirdi.  "Nasılsın?"

"İyiyim sanırım. Ama en son bana test uyguluyorlardı. Sonrasını hatırlamıyorum. Kesik kesik-" derken her şey yavaş yavaş Gwen'in aklına geldi. Gözlerindeki yaşların yerine yenisi geldi.

"B-bu kelepçenin neden olduğunu şimdi daha iyi anladım." Hıçkırdı. "P-Peter b-ben çok özür dilerim... biliyorum bu hiçbir şeyi düzeltmeyecek. Hepinizin canını yaktım. Hepinizi üzdüm. Ben tam bir canavarım. Kendimi asla affetmeyeceğim. Keşke ben ölseydim de sizi incitmeseydim-"

Peter sessizce ağlayarak kızın yanaklarını tuttu. Alınlarını birbirine yasladı. Titreyen sesiyle konuştu. "Gwen bana bak sakin ol. Senin hiçbir suçun yok. Duydun mu beni? Her şeyin sorumlusu onlar, sen değilsin. Bir daha ölüm kelimesini ağzından duymak istemiyorum."

Gwen kafasını salladı. Kafasındaki soruyu daha fazla dayanmadan sordu. "Peki ona ne oldu?"

"Kime?"

"Öz babam Martin. Nerede o? Kaçtı mı?"

"Hayır Gwen, baban..." Peter nefes verdi. "Baban öldü Gwen."