Desharow's Merman

Chapter(27)

ရုတ်တရက် အပြင်သို့ထွက်ပြီး ဒီလူတွေကို တွေ့ချင်စိတ် ပြင်းပြလာခဲ့သည်။ သူတို့အတွက် ရေနွေးပူပူတစ်ခွက်စီ ငှဲ့ထည့်ပေးနိုင်ရင်တောင် သိပ်ကိုကောင်းမွန်လှပါပြီ။ သို့ပေမယ့် အက်ဂ်ရေ့စ်က ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးချင်စိတ် နည်းနည်းပင် မရှိချေ။ ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကိုလှုပ်လိုက်သည်နှင့် အက်ဂ်ရေ့စ်က သူ့လက်နှင့် ပြန်ဆွဲယူပြီး မူလနေရာတွင် အကျအနပြန်ထားကာ ငါးမြီးဖြင့် လစ်လပ်နေသော ခြေထောက်ကြားနေရာ၌ တိုးလျှိုနေရာယူ၍ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး သူ့ကိုယ်၌နစ်မြှုပ်နေအောင် ပိတ်လှောင်ထားခဲ့သည်။

ကျွန်တော် အလျင်အမြန်ပဲ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်ပျာပျာသလဲပိတ်လိုက်သည်။ အသံကျယ်ကျယ်သာ ထွက်မိရင် ပိုပြီးရှက်စရာကောင်းမည် မဟုတ်လား။ ထိုရှက်စိတ်ကြောင့်ပင် ကျွန်တော် သူ့မျက်နှာကို လက်သီးဖြင့် ပိတ်ထိုးချင်ခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့် ရုတ်တရက် တွန့်ချိုးသွားသော အက်ဂ်ရေ့စ်၏မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို မြင်ပြီး ကျွန်တော့်လက်က ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ အက်ဂ်ရေ့စ်က ဟနေတဲ့ တံခါးကြားမှ အနံ့ခံခဲ့ပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းနှင့် မျက်ဝန်းတို့၌ သတိထားရမည့် အရိပ်အယောင်တို့ ချက်ချင်းထပ်ဟပ်သွားခဲ့သည်။ ထိုအမူအရာက သူ့ရဲ့မူလရန်သူကို ရှာတွေ့သွားသည့်အတိုင်းပင်။

ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာမည့် မကောင်းသောနိမိတ်တစ်ခုကိုလည်း ကျွန်တော် ခံစားမိခဲ့သည်။ ဒီရက်စက်ကြမ်းကြုတ်လှတဲ့ ရေသူထီးကို ဘာကများ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် လုပ်ဝံ့ခဲ့သနည်း ..ပေါ့။

"အပြင် ကို မသွားနဲ့ ..."

အက်ဂ်ရေ့စ်က တံခါးရွက်ပေါ်၌ လက်ကိုတင်လိုက်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေစိစစ်နေသည့်အတိုင်း မျက်ဝန်းတွေကို မှေးကျဉ်းလိုက်သည်။

"တစ်ခု ခု ..."

ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ မသိုးမသန့်ဖြစ်လာရင်း ထိုတံခါးကြားမှ ကုန်းပတ်ဆီသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်ကိုက်စွာပင် ကျွန်တော့်မြင်ကွင်းထဲ၌ ခါးကုန်းနေသော လူကြီးတစ်ယောက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုသူက သာမန်အသက်ကြီးသူတစ်ယောက်ဟု ထင်ရပြီး သို့ပေမယ့် ကျွန်တော့်အကြည့်ကို သူ့ရဲ့ ကုတ်အက်ျီထဲ ထည့်ထားသည့် လက်ထံသို့ ရွှေ့လိုက်ချိန်၌ ထူးဆန်းသည့် အရာတစ်ခုကို ကျွန်တော် အမှတ်မထင် တွေ့ခဲ့ရသည်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်အထိ !