Mr. Sungit and His Little Girl

CHAPTER TWELVE

James POV

Naglabasan na kami para kumain ng lunch... PUTCHA naman na pagtawanan tuluy ako kanina...

Nagbugtomg hininga ako ng malakas at nasapak ang pader sa unahan ng classroom namin.

“Oi James ok kalang ba?” pag alala ni Ethan at hinawakan ako sa braso “Kanina kapa wala sa sarili nong pumasok sa room”

“Ok lang ako Ethan wala to” pagsisinungaling ko sa kanya.

“Alam kung hindi ka ok tara pag uusapan natin yan kung saan tayo kakain...feeling ko malala na yan eh” sabi nito saka hinila ako palabas ng campus.

“saan ba tayo kakain?” tanong ko nanag makalabas kami sa campus..

“Sa kainan na walang masyadong tao para naman hindi ka mag alala na may makarinig sayo alam ko naman na di ka mag sasabi kung may nakakarinig sayo” sabi nito “James andito lang ako lagi pati rin naman mga step sisters mo kaso di kana tulad noon na nag sasabi sa kanila ng problema”dagdag nito.

Wala na akong maisagot kay Ethan at napatuluy nalang sa paglalakad at sinundan siya.

Totoo siya dati pag may problema ako mga ate ko yung tinatakbuhan at sinasabihan ko kasi nga andon siya pero iba pag usapang pag ibig eh...pero itong si Ethan alam kung hindi to manahimik sa pangungulit pag hindi ko sasabihin ano.

¤&£•¥{\€rhgbfiw¤
Biglang ng vibrate cp ko sa bulsa ko naka silent ito kaya nag vibrate lang.

Nag text sakin si Jenny
//Asan kana?//
//pumunta ako sa classroom mo wala kana// sunod-sunod niya text sakin.

Binaliwala kulang ang text niya at di siya ni replayan nang lingonin ko si Ethan nakatitig ito sakin para bang tinanong sino yun.

“Si Mercy ba yun?” tanong niya.

Umiling lang ako sinyas na hindi.

“Kung hindi eh sino?” curious na tanong nito.

“Si Jenny” sagot ko.

“Eh ba-” hindi natuly sabihin nito nang nag ring cp ko tinignan ko si Jenny.

Nakatitig lang ako sa pangalan niya saka pinawer off cellphone ko at nilagay sa bag...

Huminga ako ng malalim at binuga iyon na parang dragon.

“Bakit hindi mo sinagut si Jenny lang pala... Buwan na rin simula nong nagkita ulit ayong mag kapatid kapatiran” sabi nito.

“eh kwekwento ko nalang sayo pag nakarating tayo kung saan mo gusto kakain tayo na kainan”tumango nalang siya.

“Oh dito na tayo” huminto kami sa isang coffee..

“Coffee?” tanong ko.

“Oo bakit?”

“Bakit sa coffee.. Kape ba yung lunch natin?”

“Kilala ni daddy yung nag mamay-ari nito meron din silang mga room kung sino yung may mga meeting o pag uusapan na ayaw marinig sa iba kaya dito ko pinili” at saka pumasok na ito sa loob“Wag kang mag alala pwede nila tayo bigyan ng Food manghingi nalang ako”

“Manghingi?” sinapak ko ito sa balikat ng malakas

“Aray” angal nito “joke lang syempre babayaran ko mag papa special lang tayo di ka naman mabiro seryoso mo sa araw nato talaga” dagdag nito.

“Wala ako sa mood kaya kung ayaw mo sapakin pa kita diyan wag kana mag biro” paalala ko dito.

“Yes master ma susunod”
“Diyan kalang babalikan kita upo ka muna pag papa special room muna ako” sabi nito saka iniwan ako sa isang mesa.