Chapter 12

132 4 0
                                    

Chapter 12

Sola’s POV

“Let’s go… I don’t want to marry my family…” mahinang bulong ko kaya napatango siya sa akin. Nilagay niya lang ang helmet sa aking ulo bago niya ako nginitian. Mariin ko lang na kinagat ang aking labi bago ako sumakay sa kaiyang motor.

“Hold tight. You can cry your eyes out,” bulong niya pa.

Ganoon lang ang ginawa ko. The whole ride, I was just crying. Sobrang bagal lang din ng kaniyang pagpapatakbo. He didn’t need to say anything at all. I already feel comforted through this. I’m glad that I have someone right now.

Sakto ring kumalma na’y nakarating kami sa isang parke.

“Just wait here. I’ll buy you drink.”Ngumiti pa sa akin si Rough matapos niyang alisin ang aking helmet. Para akong batang sunod-sunod lang ang tango sa kaniya. He just smile at me before he went to the convenience store near here. Bahagyang kumurba ang ngiti mula sa aking mga labi habang pinagmamasdan na bawat tinatapakan niya’y nagkakaroon ng kulay. He really brighten everything. I hope he can remain a happy person like this.

Mayamaya lang ay bumalik na siya sa aking gawi. May dala-dala na siyang ice coffee at tubig naman sa kabila.

“Here’s your comfort drink.” Bahagya akong natawa nang tanggapin ‘yon. He really knows me now.

He was just looking at me when I drink. Naiiling na lang akong napangiti.

“I’m fine now. No need to feel worried. I already cry my ass out,” sambit ko. Napanguso naman ako nang guluhin niya ang buhok ko.

“You did well for crying whatever makes you feel bad.” Ngumiti pa siya sa akin. Natahimik na kaming dalawa habang inuuga ang duyan naming dalawa. Pareho lang ding nakatingin sa kawalan.

“Sola…” banggit ni Rough sa pangalan ko. Nagtataka ko siyang nilingon doon.

“Hmm?”

“If you ever need someone to be with. I’ll always lend myself to you…” aniya sa akin kaya napatingin ako sa kaniya. I can’t help but smile sadly at that.

“How I wish I have you in my life…” In my reality. In that hellish life I have…

“You have me, Sola. No matter what happened you have me. If you think that you don’t have anything at all, mayroon kang ako…” he said before smiling at me. Those genuine smile of him again. Kusang kumurba ang ngiti mula sa aking mga labi ko roon. He can really make me smile just by showing me those perfect set of teeth he have.

“I don’t think you’ll be able to say that when you realize that I stole something more than life,” mahina kong bulong, hindi rin gustong iparinig sa kaniya. I stole her identity, I stole everything around her and of course, I stole her meaningful life.

“If you ever feel wanting to be with someone, call me. Anytime,” he said again before giving me a paperbag. Agad napaawang ang labi ko roon.

Lost And Found, Tales and TellsWhere stories live. Discover now