^^Gökerler^^ ~ Gerçek Ailem~

11.Bölüm

Harap olmuş bir şekilde Gazelimi benim canım kardeşimi beklemeye koyulduk.

****

Uraz Kara anlatımıyla

Gazel'in acı ile inlemisi kulaklarımı doldurduğunda son kişilerin kafasına sıkıyordum.

Gazel'e döndüm.

Siktirr. Karın boşluğundan vurulmuş.

Telsize bir şeyler söyleyip bana döndü.

"Komutanım 15 dakika içinde helikopter gelicek."dedi.

Durumu kötüleşiyordu bunu anlınında olşuan  su damlacıklarından anlıya biliyordum.

Nefesleri sıklaşmaya başladı.

Yanına geçtim dikkatle itlerin işi belli olmaz.

"Yüzbaşı hanım biraz daha dayanabilirsiniz."dedim.

"Umarım."dedi güçlükle.

"Gazel hatırladın mı bak seninle hiç gitmediğin lunaparka gideceğiz ayda yılda bir yaktığımız sigaramızı tüttürerek Manuş baba dinliyeceğiz."dedim.

Gazelle bunun gibi bir çok hayalımiz vardı.

Yüzünde buruk bir tebehsüm oluştu.

"Allah izin verirse burdan sonra direk lunaparka götüreceğim seni."dedim.

Helikopter sesleri yankılanmaya başladı.

Gazel bilincini kaybedip kollarıma yığıldı.

Sağlıkçının biri geldi Gazel'i sedyeye bindirdi ardındanda helikoptere.

Hızlı bir şekilde karargaha yol aldık.

****

Gazel'in anlatımıyla

Odadaki kişilerin sesi ile gözlerimi zorla açtım.

Algılarım açılmaya başladığında.

Göktuğ bey"Gözlerini açtı."dedi.

Nee Göktuğ mu?

N'oluyo olum onun ne işi var.

Furkan"Abi doktor geldi."dedi.

Doktor odaya girdi ve gözleri kozamn bir şekilde.

"Gazel hanım. B bu gerçekten inanılmaz."dedi.

"Daha açık olun lütfen."dedim çatallaşmış sesimle.

"Y yani efendim vücudunuz aşırı kan kaybından şoka girdi yani uyanmanız 14 günden olması imkasız üstelik verdiğimiz uyutucu ilaçlar ile baya imkansız."dedi.

Hafif bir kahkaha atıp.

"Genelde beni ilaçla uyutamazlar eğitimlerimde bu ilaçlara karşı direnç kazandım."dedim.

"Bu arada kaç gündür uyuyorum?"dedim.

"3 gündür. Geçmiş olsun hemşire hanım gelince serumunuzu değiştirecek."dedi ve gitti.

Furkan "A abla."dedi.

"Efendim ablacığım."dedim.

Göz yaşları yanaklarına bir bir düşerken sarılması için araladığım kollarıma girip.

"A abla s seni çok ö özledim."dedi.

Bende göz yaşlarımı akıtarak .

"Bende seni bebeğim."dedim.

Bir süre öyle kaldıktan sonra Furkan yanıma uzantı ve uydu.

Saçlarını koklayarak küçük buseler bırakmaya başladım.

İşim bitince Furkanın kafasını üstüne çenemi koyarak Göktuğ abiye baktım.

Bana gerçekten bir abim varmış gibi hissettiren ve dinlenen telefonlarda benim hakkımda sürekli olumlu oluşu. Hakkımda asla imayapmaması.

Muş'a geldiğimden beri Furkan ve az da olsa diğerlerinin durumunu bana aktarmıştı ve sürekli beni ve durumumu sormuştu.

Sanırım abi demenin vakti geldi.

Yutkundum ve büyük bir cesaret ile.

"A abi  gelsene. Seni çok özledim."dedim.

Önce şaşır sada yanıma geldi ve saçlarıma bir buse kondurdu.

"Geldim abiciğim geldim."dedi.

Sesinin yumuşaklı , saçlarımı okşaması ve kollarımın arasında ki bebeğim ile mayışmıştım.

"Abi beni hiç bırakmayın olur mu?"dedim kısık sesim ile.

"Seni asla bırakmam. Benim küçük bebeğim."dedi.

Hayatımın en huzurlu anı ile huzurlu bir uykuya daldım.

__________________________________________________

Sellam yılın son bölümü ile düşünce ve fikirlerinizi yorumlarda bildirir seniz sevinirim.

Arkadaşlar şu konuya bir değinelim.

Bölüm okunması ile oylar doğru orantılı değil ve bu hikaye için olmsuz daha doğrusu benim motivasyonum için olumsuz.

Acaba beğenmediler sadece bakıp çıkıyorlarmı diye düşünmüyorda değilim.

Neysemm...

Hayırlı Yıllar dilerimm.

Hadi sağlıcaklaok

Sevgilerle

Hayal doktoru