រដូវកាលទី០១៖ ទ្រុងស្នេហ៍ ភរិយាក្រៅបេះដូង {The mistaken}

ភាគទី៣៤

កូនស្រីអេតមីនចង់ឈ្នះគេពេក ចូលអន្ទាក់គេវឹបហ្មង

អរគុណសម្រាប់១.១ខេនឹងខមិនយ៉ាងច្រើនសម្រាប់ភាគមុនៗណា៎ រីករាយណាស់ដែលអ្នកអានចូលចិត្តរឿងនេះ

ទ្រុងស្នេហ៍ភរិយាក្រៅបេះដូង
ភាគទី៣៤

ភឹប!
មាល៍លីនមិនយល់ន័យសេចក្ដី មិនដឹងពីបំណងស្វាមីបែបណា តែដោយសារតែការចង់ឈ្នះពាក្យសម្ដីមើលងាយរបស់គេខ្លាំងពេក នាងក៏ចិត្តខ្លាំងហ៊ានបើកទ្វារមកអង្គុយចាំក្នុងឡានបាំងខាងក្រោយមុនជុងហ្គុកទៅទៀត ដៃស្រឡូនលូកបើកបើកភ្លើងបំភ្លឺក្នុងឡាន ព្រោះរាត្រីកាន់តែជ្រេនៅទីនោះក៏ងងឹតស្លុប ព្រោះគ្មានភ្លើងឯណាសម្រាប់បំភ្លឺនៅម្ដុំបរិវេណនោះទេ។
នាងចូលអង្គុយមួយសន្ទុះហើយ តែអ្នកដែលសម្ដីខ្លាំងមាក់ងាយនាងមុននោះមិនងាយចូលមកសោះ ស្រីស្រស់ងាកបែរមើលទៅខាងក្រៅក៏ឃើញនាយនៅឈរច្រត់ចង្កេះស្រូបយកខ្យល់អាកាសធ្វើមិនដឹង គេធ្វើបែបនេះកាន់តែធ្វើឲ្យមាល៍លីនខឹងកាន់តែខ្លាំងទៀត។
"នេះគេចង់យ៉ាងមិចឲ្យប្រាកដហ្នឹង?" ចិត្តក៏ខឹង ភ្នែកក៏ងាកមើលទៅអ្នកដែលឈរស្រូបខ្យល់អាកាសនោះជាប់ មាល៍លីនក៏លូកដៃបើកទ្វារបំណងចង់ចុះទៅរកគេ តែ..
អឹប! គ្រឹប..
ទ្វារបើកជួនគ្នានឹងជុងហ្គុកបែរចូលមកសង្គ្រប់នាង ដល់នាងអស់ជំហរដួលលើពូកលាន់ព្រូស នាងមិនបានរំពឹងថាគេនឹងស្វាគមន៍នាងដោយការធ្វើរឿងបែបនេះសោះ។
"មើស៎! ងើបចេញពីខ្ញុំ..ចង់ធ្វើស្អីហ្នឹង អឹស" ដោយសារតែគេមិនចង់បង្កើតភាពល្អក់កករជាមួយនាងមុននិងបង្កាត់ភ្លើងតណ្ហាក្រោមពន្លឺព្រះចន្ទថ្លានោះ ជុងហ្គុកក៏យល់ព្រមក្រោកតាមការរុញរបស់នាង។
"យើងគ្រាន់តែជ្រុលជើងដួល..មិនបានគិតអ្វីនោះទេ" មាល៍លីនងើបសំឡឹងមុខគេ រួចខិតថយឆ្ងាយពីស្វាមីគួរសមដែរ នាងងាកភ្នែកមើលទៅគេ តែក៏ស្រាប់តែភ្ញាក់ក្រញ៉ាង លើកដៃបិទភ្នែកខ្លួនឯងសឹងមិនទាន់។
"ល..លោកម្ចាស់? គ្រាន់តែលេងបៀរសោះចាំបាច់ប្រឡេះឡេវអាវធ្វើអី?" សកម្មភាពមិនគួរគប្បីរបស់ជុងហ្គុកនេះឯងដែលធ្វើឲ្យមាល៍លីនមានអារម្មណ៍មិនស្រួលជាមួយនិងការបបួលលេងបៀរនាពេលនោះ។
"ក្ដៅស្អុះសឹងអី ថាមិនត្រូវបន្តិចទៀតនាងអាចនឹងដោះតាមយើងទៀតក៏ថាបាន.." ទោះបីជានាយចង់និយាយផ្ចាញ់ផ្ចាលនាងប៉ុណ្ណា តែមួយចុងប្រយោគដែលនាយបានថានោះ ជុងហ្គុកក៏និយាយដោយសំឡេងស្រាលបំផុត។
"លោកម្ចាស់និយាយអីមុនហ្នឹង?"
"គ្មានស្អីធំដុំទេ បិទភ្លើងឡានទៅ"
"អោវ៎! បើបិទភ្លើងមើលសន្លឹកបៀរមិចនិងឃើញ?"
"ទេវតាបង្កើតដៃឲ្យមួយគូ បើមើលមិនឃើញរាវទៅ កុំល្ងង់! ឲ្យឆាប់ឡើង" កាន់តែស្ដាប់ មាល៍លីននាងក៏កាន់តែមិនស្រួលចិត្តទៅ នាងកិលគូថថយក្រោយថ្នមៗមុននិងបែរលូកដៃទាញបើកទ្វារឡានបំណងចង់គេចចេញ តែសុខៗទ្វារក៏បែរជាជាប់សោរ បើកមិនចេញតែម្ដង។
"អ្ហាយ៎! ល-លោកម្ចាស់" មាល៍លីនស្រែកចាច៎ កាលបើម្ដងនេះជុងហ្គុកមិនបានច្រឡំដូចជាលើកមុន តែគេចាប់ទាញដៃនាងឲ្យផ្ងារខ្លួនរួចគេក៏សង្កត់ខ្លួននាងដល់រើលែងរួចតែម្ដង។
"នេះអី! ក្រែងនាងចង់ដឹងថាយើងលេងបៀរបែបម៉េច បៀររបស់យើងគេលេងបែបនៀក៎ អឺម" ជុងហ្គុកមិនរញ៉េរញ៉ៃច្រើនគេក៏ទម្លាក់មុខឈ្មុលថើបកញ្ចឹងកររបស់នាង ឈ្មុលថើបស្រង់ក្លិនក្រអូបដូចជាផ្កាដែលមានតម្លៃខ្ពស់ ក្លិនដែលជាប់ចិត្តរហូតដល់គេមិនចង់ងើបមុខចេញសោះ។
"អឹស! លោកម្ចាស់..លោកម្ចាស់ឈប់ ហ្អាស៎ ខ្ញុំឈឺណាស់" មាល៍លីនក៏មិននៅស្ងៀមបណ្ដោយតាមវាសនា នាងព្យាយាមស្រែកនិងឆ្លេឆ្លាគេចមុខមិនព្រមឲ្យស្វាមីថើប នាងប្រើកម្លាំងលើកដៃរុញទប់ទ្រូងគេ តែនាងលូកដៃម្ខាងទៅ គេក៏ចាប់ លើកដៃម្ខាងទៀតគេក៏ចាប់ហើយរុញហួសឡើងទៅលើក្បាលនាង ទុកដូចជាជន្ទល់សម្រាប់គេទប់ពេលកំពុងតែក្រេបជញ្ជក់ក្លិនកាយស្រីក្រមុំដូចជានាង។
"មិនបាច់ប្រកែក ព្រោះមិនថានាងប្រកែកបែបណា យើងក៏នៅតែចាត់ការនាងដដែលហ្នឹង" ជុងហ្គុកដកមាត់ពីការថែថើបកញ្ចឹងករ រួចបន្តទៅថើបជញ្ជក់មាត់នាងតូចយ៉ាងស្និតស្នាលជាទីបំផុត មិនថាចិត្តនាងមិនចង់បែបណា តែការបបោសអង្អែលថែថើបរបស់គេក៏មិនអាចធ្វើឲ្យនាងប្រកែកបាន មាល៍លីនដែលរើបម្រាស់ចង់ឈប់មុននោះក៏នៅស្ងៀម តែនាងមិនមានសកម្មភាពអ្វីទាំងអស់ ដោយនាងបន្ទន់ដៃរួចនៅស្ងៀមចាំទទួលការថើបពីគេ។
"បែបនេះទើបគេហៅថាក្មេងឆ្លាត.." ឃើញថាមាល៍លីននាងនៅស្ងៀមមិនបដិសេធបែបនេះ គេក៏ឈប់ចាប់បង្ខាំងនាងដែរ គេព្រលែងដៃដែលលើកឡើងហួសផុតទៅលើឲ្យមានសេរីភាព ដៃម្ខាងលូកសើយសំពត់របស់មាល៍លីនឡើងតិចៗ ការប៉ះពាល់របស់គេប្រើដូចជាការយកកាំបិតមុតស្រួលមកបង្អូសនាំឲ្យមាល៍លីន ព្រឺបះរ៉ោមសំពោងតែម្ដង ឃើញនាងនៅមិនសុខជុងហ្គុកក៏កាន់តែបានចិត្ត គេអង្អែលប៉ះភ្លៅសខ្ចីញ៉េញរួចទះផ្លាច់ៗនាំឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតចំហរមាត់ថ្ងូរនិងស្រវ៉េនស្រវ៉ានរកធ្វើអ្វីក៏មិនត្រូវសោះ។
"ក្ដៅ..ក្ដៅស្អុះណាស់ ហ្អា៎" ក្រោយពីទទួលការបបោសអង្អែលមួយរយៈពេលខ្លីរួចមក ចំណងតណ្ហាក៏ដឹងមុខនាងតូច បញ្ជានាងឲ្យស្រែកថ្ងួចថ្ងូរដូចជាកូនក្មេងមិនដឹងខ្យល់អីសោះ។
"លោកម្ចាស់ ហ៊ឹស! ខ្ញុំកើតអីហ្នឹង? ហ៊ឹក" មាល៍លីនគ្មានស្មារតីក្នុងការធ្វើអ្វីសោះ នាងស្រវ៉េស្រវ៉ាចាប់បានដើមដៃបុរសដែលកំពុងតែចាត់ការលូកលាន់ខ្លួននាង ហើយព្យាយាមសួររកហេតុផលសមស្របនឹងអាការៈនាងនាពេលនេះ ជុងហ្គុកក៏ញញឹមរួចអោនមុខមករកនាង គេថើបមាត់នាងមួយខ្សឺតរួចចាប់ហែកដៃរ៉ូបនាងទាំងសងខាងផ្ដាច់លាន់ផឹងតែម្ដង។
"យើងប្រាប់ហើយថានាងនឹងភ្ញាក់ផ្អើលជាមិនខាន..នៅឲ្យស្ងៀម យើងនឹងជួយនាងឲ្យស្រួលខ្លួនចុះ" ជុងហ្គុកនិយាយរួចក៏ក្រោកឡើងដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ពីចង្កេះ ដៃម្ខាងរ៉ូតបញ្ចេញភាពមហិមាដែលមានសណ្ឋានគួរឲ្យខ្លាច ដល់ថ្នាក់មាល៍លីនមិនអាចនៅសំឡឹងរួចងាកមុខចេញ។
សំឡេងហែកកញ្ចប់ម៉្យាងដែលនាំឲ្យនាងនឹកឆ្ងល់ រហូតទាល់តែគេទម្លាក់កញ្ចប់មកដល់កន្លែងដាក់ជើងទើបនាងឃើញថាវាជាស្រោមអនាម័យមនុស្សប្រុស នាងបានឃើញវា បានដឹងថាគេការពារ នាងគួរតែសប្បាយចិត្ត តែចិត្តនាងក៏ស្រាប់តែក្ដុកក្ដួលអួលអាក់ដល់ថ្នាក់សម្រក់ទឹកភ្នែកចុះតក់ៗដូចជាឈឺចិត្ត។
(គេស្អប់ខ្ពើមយើងដល់ថ្នាក់សូម្បីតែឈាមមួយដុំក៏គេមិនចង់បន្សល់ទុកក្នុងខ្លួនស្រីអន់ៗដូចជាយើងដែរមែនទេ?)
ជុងហ្គុកចាត់ចែងស្រោមអនាម័យទៅតាមរបៀបដែលគេតែងប្រើរួច គេក៏បែរងាកមកចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្នកនៅក្រោមខ្លួនវិញ នាយទាញនាងឲ្យបែរមើលមកគេ បំណងនិងស៊កភាពរឹងមាំចូលរាងកាយនាងទៅហើយ តែទឹកមុខនាងលាយឡំនិងទឹកភ្នែកក៏ធ្វើឲ្យគេបញ្ឈប់បន្តិច។
"លោកម្ចាស់ចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើចុះ ខ្ញុំដឹងថាលោកម្ចាស់គ្រាន់តែចង់បានខ្លួនខ្ញុំ កម្ចាយការសប្បាយមួយពេលៗហើយក៏ស្អប់ខ្ញុំដូចជាមុនអញ្ចឹង ឲ្យឆាប់ឡើង ខ្ញុំនឹងអាលទៅផ្ទះមើលកូនវិញ ហ៊ឹក! កូនតែមួយដែលខ្ញុំនឹងអាចមានសិទ្ធិធ្វើជាម្ដាយ" ជុងហ្គុកមិនទាន់សួរនាំអ្វីនៅឡើយ តែមាល៍លីននាងក៏ឆ្លើយគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងមកដោយខ្លួនឯង ស្រីតូចងាកបែរមុខចេញរួចយំអណ្ដឺតអណ្ដក់ ជុងហ្គុកឯណោះគេក៏ដូចជាយល់អ្វីដែលប្រពន្ធនិយាយ គេលូកដៃទាញយករបស់ការពារដែលទើបតែស៊កបញ្ជូលមិនទាន់បានប្រើនោះចេញ។
"អ្ហាក៎! អឹស..ឈឺណាស់ ហ៊ឹក" ជុងហ្គុកស៊កមួយទំហំចូលខ្លួននាងនាំឲ្យមាល៍លីនចំហមាត់ ងើយក្បាលទាំងទឹកភ្នែក នាយសង្ហាយើងឯណេះគេក៏អោនមុខមករកនាង ដៃម្ខាងក៏លូកច្របាច់ច្របល់ទ្រូងណែនក្ដន់របស់នាង មុននិងចាត់ការរែងចង្កេះតិចៗ មាល៍លីនឯណោះនាងក៏ថ្ងួចថ្ងូរឡើងតាមចង្វាក់តណ្ហាដែលគេផ្ដល់ឲ្យខ្លួន នាងតូចវង្វេងវង្វាន់និងល្បែងក្ដៅសាច់ដែលស្វាមីបានផ្ដល់ឲ្យនោះមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់ នាងលើកដៃជ្រោងសក់ខ្លួនឯង ខណៈចុងទ្រូងនាងមានអ្នកនែបនិត្យមិនទំនេរមាត់ ចង្កេះយ៉ាងស្វាហាប់រែងញាប់ទៅតាមអារម្មណ៍ដែលប្រាប់មក គេស្រូបខាបយកភាពស្រៀវស្រើបហើយក៏បញ្ជូននាងតូចឲ្យបានស្គាល់រសជាតិនៃការឡើងឋានសួគ៌ជាលើកដំបូងផងដែរ។
"អ្ហឺ..អ្ហា៎ អឹស" មាល៍លីនក៏ថ្ងួចថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង លោកម្ចាស់ក៏កាន់តែសម្រុក ចង្កះរែងមួយទឹកចុងក្រោយក៏បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួននាងអស់ មាល៍លីនឯណោះក៏បែកញើសជោគ អស់កម្លាំងខ្សោះ តែនាងក៏នៅទទួលដឹងដល់ភាពក្ដៅឧណ្ឌដែលបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួននាងមុននោះ ស្រីតូចក៏ងាកមើលទៅស្វាមីបន្តិច។
"លោកម្ចាស់ការពារមិនជាប់មែនទេ? វាជាការចៃដន្យមែនទេ?"
"អត់ទេ! នាងជំពាក់សន្យាកូនមួយគូឲ្យយើង ហេតុអីក៏ឆាប់ភ្លេចម៉្លេះ?" កាលបើលឺថារឿងដែលកើតឡើងមុននេះវាមិនមែនជារឿងចៃដន្យ មាល៍លីនដែលសោយសោកមុននោះក៏ហាក់ដូចជាមានសង្ឃឹម ខណៈជុងហ្គុកអោនមុខមកកាន់តែជិត នាងក៏ងើបមុខរួចថើបមាត់របស់គេតែម្ដង ជុងហ្គុកមើលមុខនាងរួចញញឹមចុងមាត់បន្តិច។
"ក្លាហានបែបនេះនាងមិនចង់បញ្ឈប់ទេហ្អេស៎? ញ៉ាមហើយមែនទេ?"
"..." មាល៍លីនមិនបានឆ្លើយ តែក៏ងាកមុខចេញទាំងថ្ពាល់ក្រហមងាំង ជុងហ្គុកសើចរួចលើកជើងនាងសងខាងមកគាវចង្កេះគេជាប់ ស៊កកូនប្រុសចូលដល់ថ្នាក់នាងហើបចង្កេះព្រោះវាស្រៀវខ្លាំងពេក។
"កំដរប្ដីបន្តិចទៅ ប្ដីចង់ខ្លាំងណាស់"
"ចា..ចាស៎ ហ្អាស៎"

៥០០ រយៈពេល៥០នាទី អេតមីនផុសមួយភាគទៀត៕