....
3 gün sonra..
Murat
İstabula geldiğimizden beri Ecemi yalnızca uzaktan izlemek zorunda kalıyordum.O bile farkında değildi.Kayra ameliyat için gerekli tetkikleri yaptırdı.Alanında en iyi olan doktor arkadaşını yönlendirdi.O gün gelmişti artık.Ecem bugün ameliyata girecekti.Kayrada içerde olacak ailesine bilgi verecekti.Her şeyi uzaktan takip ediyor olmak bana koyuyordu.Yanına yaklaşamıyor,onu koklayıp öpemiyordum.Bu durum beni oldukça öfkeli birine çevirmişti.Dakikalardır hastanenin etrafında arabayla dolanarak her önüme gelen insana çatıyordum.Ameliyata gireli tam yarım saat olmuştu.Arabayı sağa çekip indim.İçim içimi yiyor,ona bir zarar gelebilecek olabilme düşüncesi benliğimi ele geçiriyordu.Dayanamayıp cebimdeki telefonu çıkardım ve Kayrayı aradım.Birkaç çalmanın ardından açtı
"Efendim" dedi Karya sessiz ve aceleci bir ses tonuyla.
"Ecem nasıl? Ameliyat ne durumda?" Diye sordum sabırsızca.
"Murat daha yeni başladık.Şimdilik bir sıkıntı yok.Zırt pırt arayıp durma beni." Diyerek öfkelendi.
"Çıkar çıkmaz beni ara abi."dedim
"Operasyon bitince haber vereceğim." Dedi ve cevap vermemi beklemeden telefonu kapatmıştı.
Nefes alamıyordum.Şu koskoca atmosferdeki oksijen bana yetmiyordu sanki, boğuluyordum.Hızlı adımlarla bir o yöne bir bu yöne savurup duruyordum kendimi.Karın boşluğumda bir ağrı ve tutmaya çalıştığım göz yaşlarımın ürettiği gözümdeki yanmayla birlikte,kaybolmuşluk hissiyle birlikte yürüyor, yürüyordum.Adımlarım beni sahile getirmişti.Gördüğüm ilk boş banka oturdum.İstemsizce sakallarıma doğru süzülen tek damla göz yaşını elimin tersiyle sildikten sonra derin bir nefes çektim içime.Gökyüzüne doğru kaldırdım başımı.Ecemin şu anda ameliyatta olduğunu bilmek tarifi imkansız bir acı hissettiyordu kalbime.Bir an önce sağ salim çıkmasını. ve onu görmeyi diliyordum.Dayanamıyordum.Şehir onsuz soğuktu..Şehirin ve mevsimin bir suçu yok..Yokluğu üşütüyordu bedenimi, varlığının içimi yaktığı gibi..
...
Telefonumun çalmasıyla birlikte kalktım banktan hızla.Kaç saattir burda öylece oturuyor olmalıydım ki sırtımın ve bacaklarımın ağrıdığını hatta uyuştuğunu hissettim.Arayan Kayraydı.Açtım.
Zorlukla yutkunarak ağzından döküleceği kelimeleri bekledim.
"Ameliyat çok iyi geçti, merak etme demek için aradım.Ecemi birazdan odaya alacağız." Dedi Kayra.
Bir oh çektim.Omzumdaki tonlarcasına olan ağırlık kalkmıştı sanki.Rahatlamıştım.
"Ecemi göreceğim." Dedim Kayraya.
"Saçmalama Murat bu imkansız.Babası yanından hiç ayrılmıyor Ameliyathanenin kapısında beklediler resmen.Bana uzak duracağına dair söz verdin."
"Ecemi göreceğim abi ve sen bana yardım edeceksin." Dedim ve Kayranın itiraz etmesine fırsat vermeden telefonu kapattım..
...
Ecem
Kapının tıklanmasıyla gözümü açtım.İçeri Kayra abinin girdiğini gördüm.
"Ecemcim Merhaba." Dedi
"Merhaba Kayra abi."
"Daha iyi misin canım." Diye sordu
"Evet evet iyiyim, yalnızca sürekli uyumak istiyorum." Diye cevap verdim.
"Evet bu çok normal serumundaki ilaçlar sende sürekli olarak uyku hali yapar merak etme." Dedi sonra babama dönerek;
"Macit baba sizin daha fazla burada beklemenize gerek yok.Saatlerdir perişan oldunuz.Gidip biraz dinlenin.Ben zaten bu gece nöbetçiyim Ecemi gece boyu kontrole geleceğim." Dedi.
"Annemle siz gidin baba.Ben gece Ecemin yanında kalırım." Diye ekledi Zenan.
"Tamam." Dedi babam.
"Kızlarım sana emanet Kayra.Telefonum açık olacak." Diye ekledi.
"Bir şeye ihtiyacınız olursa kapıdaki hemşireye seslenmeniz yeterli kızlar, o bana iletecektir." Diye ekledi Kayra abi.Sonra hep birlikte odadan çıktılar.Zenanla yalnız kalmıştık.Gözlerim duvardaki saate takıldı.Gece yarısı olmasına az kalmıştı.Zenan çantasından çıkardığı kitabı okumak için koltuğa yerleşti.
"Canım bir şey istiyor musun,su vereyim mi?" Diye sordu.
"Yok sağol Zenan." Dedim
Aklım Murattaydı.Acaba napıyordu? Beni merak ediyor muydu?Bu düşüncelerle boğulurken gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum.Serumdaki ilaçlar ne kadar uykumu getiriyordu öyle.Gözlerim kapanacak gibi olurken kapının tıklatma sesini duydum ve içeri Muratın girdiğini gördüm.Uykumun anında kaçmış olması normal miydi?
Gözlerini önce hızla benim üzerimde gezdirirdi ardından Zenana bakıp
"Zenan bize biraz izin verir misin?" Diye sordu.Zenan şaşırmış olacak ki birkaç saniye oturduğu koltukta öylece kaldı.Sonra hızla ayağa kalkıp
"Tamam ama çok zamanınız yok, Kayra abi bu gece burada."
"Ben kapıdayım." Diyerek hızlı adımlarla kapıya yöneldi.
"Ecem.." dedi Murat.
Ağır adımlarla bana doğru yürüyordu.Elinde bir kutu olduğunu fark ettim.Yaklaştı ve elindekini baş ucumdaki komidine yavaşça bıraktı.
Gözlerini yüzümde gezdirdi.
"İyisin.." dedi zorlukla yutkunduğunu hissettim.Yavaşça yatağın boş olan kısmına doğru yanıma oturdu.Sonunda yaşadığımı hissetmiştim.Hastanenin iyodoform kokusundan sonra Muratın o erkeksi kokusu bana yaşadığımı hissettirmişti evet.Derin bir nefes aldım,o içe çekimi doyumsuz olan kokudan.
"Çok korktum Ecem." Nefes aldı.
"Sana bir şey olma düşüncesi beni çılgına çeviriyor." Diye ekledi.Oldukça uykusuz ve dağılmış görünüyordu.
"İyiyim merak etme." Dedim.
Ellerini önce saçlarımda daha sonra yüzümde gezdirdi.Onun dokunuşuyla hayat buldu saçlarım.
"Bu kutu ne?" Diye sordum meraklı bir tavırla.
"Ben gittikten sonra açarsın." Dedi küçük bir tebessümle.
"Burdan çıktıktan sonra seni kaçıracağım kıvırcık." Dedi ses tonu alaycıydı ama bakışları gerçekti.
"Bence Kayra abi gelmeden sen kaçmalısın." Dedim gülümseyerek.
Bana yaklaştı ve saçlarımdan derin bir nefes çektikten sonra alnıma küçük bir öpücük bıraktı.
Ağır adımlarla odadan çıktı.
Bense yavaşça eğilerek komidindeki kutuya uzanmıştım.Saat tam 00:00 gösterirken kutuyu açabilmiştim.Ay şeklinde, ahşap ayaklı bir masa lambasıyla karşılaştım.İçerisinde notta vardı.Yavaşça açtım.
"İyi ki doğdun ay tenli kadın,Seni seviyorum."
yazıyordu notta.Ah tabi ya tamamen aklımdan çıkmıştı,bugün benim doğum günümdü ve ilk kutlayan Murat olmuştu.Bu hediye bana Muratın, gecemi aydınlatıyorsun deme şekliydi.
Lambanın ışığını açarak avuçlarımın arasına aldım.
O kadar duygulanmıştım ki gözümden akan yaşlara engel olamıyordum.Bir daha kavuşacağımız günü iple çekerek,ilaçların ve duygularımın yoğun etkisiyle yeniden uykuya dalmıştım..
"AY TENLİ KADIN"
Start from the beginning
