Your Voice (Ang Iyong Tinig) Book 1 ng Enchanted Tales

Kabanata 1 - Edeya

Edeya

Calliopeia. Isang natatanging mundo na puno ng mahika.

Dito naninirahan ang mga nilikhang nabibilang sa lipi ng mga kakaibang uri ng tao na may kakayahang magpalabas ng pakpak sa kanilang likuran. Ang mga pakpak na ito ay kawangis ng pakpak ng ibon. Bukod roon ay may natatangi silang mahika na talaga namang kakaiba sa karaniwan. May dalawang uri sila. Ang mga Avezia o mga nilalang na pawang purong puti ang kulay ng pakpak. At mga Ultima, sila na ang kulay ng pakpak ay itim. 

Merong apat na kaharian ang mga Avezia. Isa sa hilaga, hilagang-silangan, silangan at timog-silangan. Samantalang ang mga Ultima ay mayroon ding apat na reyno na matatagpuan sa mga natitira pang direksyon.

Sila ay nakikipanirahan kasama ang mga karaniwang mamamayan o iyung itinuturing na mga walang kapangyarihan. Gayunpaman, nalilingid sa mga ordinaryong tao ang kanilang kakayahan lalo na ang pagkakaroon nila ng mga pakpak.

Ang mga taong ito ay merong labindalawang tagapagbantay ng itinuturing nilang banal na puno na siyang pinagkukunan nila ng lakas at buhay. Ito ay ang mahiwagang puno ng Idiyanale na nagpapalit ng kulay ang katawan, sanga at mga dahon depende sa kalagayan ng panahon. Dilaw tuwing tag-araw. Dalandan kapag taglagas. Puti tuwing taglamig at luntian kapag tagsibol. Tanging ang mga tagapagbantay lamang ang nakaaalam kung bakit nagbabago ng kulay ang puno ng Idiyanale.

Ang labindalawang tagapagbantay ay pinili ng purong engkantada na si Ira Mahalia mula sa lipi ng mga maharlika, timawa at mga alipin. Ang mga ito ay puro babae na biniyayaan ng natatanging lakas at kapangyarihan upang ipagsanggalang ang puno ng Idiyanale sa masasamang elemento ng mundo na nais sumira dito.

At isa siya sa kanila.

Ang pangalan niya ay Keren. Ang ikatlong tagapagbantay ng puno ng Idiyanale at may tangan sa kapangyarihan ng mga tunog, at iba pang bagay na may kinalaman dito.

Isa siyang prinsesa. Panganay na anak ni Haring Solano ng kahariang Eressa. Sinasabi ng marami sa kanilang mga nasasakupan na siya ay mabait at masunurin. Maaaring tama sila. Maaari rin namang hindi.

Bukod dito, sinasabi rin ng mga nakakakita sa kanya na si Keren ay isang magandang dilag. Ngunit lahat ng iyun ay pumapasok lamang sa kanyang kanang teynga at lumalabas rin kaagad sa kaliwa.

Para sa kanya, ang kagandahan ay kumukupas. Nakikita ngunit napaparam. Mas ibig niyang makilala bilang isang prinsesa na may paninindigan at puso na nakahandang tumulong sa kanyang kapwa.

Marami nang mga prinsipe at iba pang mga dugong bughaw ang nagnais na makamtam ang puso ni Keren subalit lahat sila ay umuwing bigo sapagkat bata pa lamang siya ay ipinagkasundo na ng kanyang ama sa anak na prinsipe ng kahariang Polmari. Hinihintay na lamang na ang dalaga ay dumating sa ika-dalawampu't isang kaarawan at isisiwalat na sa lahat ng nasasakupan ng Eressa ang kanyang pagpapakasal sa anak nina Haring Alonso at Reyna Sylvana.

Hanggang sa sumapit na nga ang araw na yaon.

Mag-isa lamang na nakaupo si Keren sa harap ng napakalaki at napakaringal na salamin sa loob ng kanyang silid. Pinagmamasdan niya ang sariling anyo habang marahang isinusuot sa kanang teynga ang isang hikaw na lantay sa ginto. Palawit iyun at sa dulo ay sumasayaw-sayaw sa mabining simoy ng hangin ang hugis nota ng musika na siyang pinaka-disenyo nito. Naramdaman niya ng kusa iyung dumikit sa kanyang panga ng ilang segundo at gumalaw-galaw. Tila ba hinahaplos ng marahan ang kanyang balat.

Napangiti si Keren. Huminga ng malalim at sinamyo ang hangin na umiihip sa paligid. Napakasariwa. May amoy ng bulaklak na rosas. Mukhang meron siyang panauhin. Tumingin muna ang prinsesa sa salamin at saka nagsalita sa banayad na tinig.

"Alam ko na narito ka sa aking silid. Kaya magpakita ka na."

Naramdaman niya ang biglang paglakas ng simoy ng hangin. At sa isang iglap ay lumabas mula sa kawalan ang isa pang babae na nagtataglay ng pambihira at napakagandang anyo. Nakatayo ito sa gawing kanan at nakatitig sa kanya mula sa salamin.