Deel 66

97 4 0
                                    

Perspectief Imran
"Wil je naar me luisteren?" Ze zei niks en keek me aan. Ik zei niks en zat op een bankje. "Ik weet dat je denkt dat ik van Sara houdt, maar me hart ligt nog steeds bij jou en ik wil dat je dat weet. Sara..." Zei ik en stopte met praten. Ik kwam niet uit me woorden bij het uitspreken van haar naam.  "Sara heeft Sihr bij me gedaan.. Ik was mezelf niet op dat moment, en was tijdelijk met haar." "Ik zou nooit met haar gaan, als ze geen sihr had gedaan. Ze trok me aandacht en dat voor een tijdje.." Zei ik weer in de hoop dat ze me zou geloven en vergeven. Aan haar blik te zien was ze in shock. Ze was stil, wat mij zenuwachtig maakte. Zou ze me geloven of zou ze juist niks te maken willen hebben met me?  "Imran.. Dit alles wist ik niet sorry.." "Vergeef je me?" Zei ik  terwijl ik haar aankeek. Zijn ogen spraken boek delen. "Het is je vergeven Imran." Niet veel later ging ik op me knieën. "Ilhame wil je na dit alles gebeuren met mij opnieuw beginnen?" Ik opende het doosje, waar een ring in zat. Ze lachte. "Ja Imran ik wil opnieuw beginnen.." Bij het horen van die zin werd me glimlach breder. Ik schoof een ring om haar  vinger en we lachte. Ik omhelsde haar. "Gefelicteerd met je verjaardag Hbiba." Ze lachte. "Dankjewel" Ze keek naar de ring en speelde er mee. "Vind je het mooi?" Zei ik in de hoop dat ze het mooi zou vinden.. "Het is prachtig dankjewel." "Graag gedaan schat." En bij die woorden dat ik uitsprak bloosde ze. Ze keek naar beneden en ik tilde haar hoofd op met me vinger. "Kijk me aan, je bent prachtig je hoeft niet te schamen voor me."  Ik pakte haar hand vast en we liepen samen naar een water fontein.We spraken over alles en nog wat. Ik had niet verwacht dat ze me het zou vergeven en dat alles zo snel ging. We liepen door een parkje en ze keek om zich heen. Na een tijdje maakte we fotos in het park en liepen we samen terug naar de zaal. "Het was leuk met je Hbiba ik zie je straks weer." Zei ik met een knip oog waarna ze weer rood werd. Wat ze met me doet is onbeschrijfelijk. Alles aan haar is prachtig zowel innerlijk als uiterlijk, een dame als haar... Met een dame als haar mag ik dankbaar zijn aan Allah.

Perspectief Ilhame
Ik liep terug naar de zaal en zag Souhaila daar staan. Alle mannen waren blijkbaar met alle vrouwen samen gekomen. Niet dat het me veel boeide maar het was iets dat me op viel. Ik liep naar Souhaila terwijl ik Imran zijn ogen voelde prikken. "Heey en hoe was het?" Vroeg ze me. "Hoe was wat?" Zei ik verbaasd. Ik wist niet dat Souhaila dit wist van mij en Imran en het hele gebeuren van net. Ik had haar natuurlijk wel verteld dat we niet meer spraken, maar niet verwacht dat ze wist dat we weg waren samen. "Niet doen als of ik dom ben tell mee." Ik lachte. Ik legde haar alles uit. "We hebben elkaar gesproken en alles uitgelegd. Hij heeft me ook alles verteld over sara." "Wat zei hij??" Zei ze nieuwsgierig. "Sara had.. Sihr op hem gedaan, vandaar dat ze bij elkaar waren en Sara , Imran zijn aandacht ook trok. Hij zou niet met haar zijn geweest als zij dat niet had gedaan vertelde hij me. " "Stagfirullah Sihr??" Antwoorden ze geschrokken. "Ja het is heftig wat ze deed." Zei ik tegen haar.  "En hoe is het nu verder?" "Het gaat denk ik goed met hem voor de rest en hij zegt dat hij spijt heeft van dat hij met Sara was." "Het was zijn schuld toch niet?" Vroeg ze me. "Ik weet het, maar zo kwam het over bij hem." "Hij vroeg me om hem te vergeven en of ik -" Ik kon me zin niet afmaken doordat ik onderbroken werd door Souhaila. "Ennn? Heb je hem vergevenn.." "Nee ik zei dat ik er nog over na moest denken." Ze keek me raar aan. "Het is zijn schuld niet Kifesh er over na denken??" Ik keek haar aan en probeerde nog verder te gaan met wat ik wou zeggen. Ik schoot in de lach door haar blik. "HAHAHAHAHA je moet je zelf echtt zien." Lachte ik. Ze keek me scheef aan. "Zeg nou heb je hem vergeven of niet?" "Tuurlijk heb ik hem vergeven het is zijn schuld niet." "Ik ben trots op je Ilhame." Ik lachte. We praten de hele avond nog over alles en nog wat. Na een tijdje was het tijd om de cadeautjes te gaan geven. Van Souhaila kreeg ik een cadeau van Chanel. "Ik kan dit niet van je aannemen wollahh." "Jawell ben je gek ofso? Neem het aan het is je cadeau!" Ik lachte. "Dankjewell." "Geen dankk" Ook Nouhaila gaf me een cadeau. Haar cadeau was van Louis Vuitton. Ik maakte het open en het was een agenda planner van lv. Deze wou ik altijd heel graag en wou hem bestellen, alleen niet aan toe gekomen. Ik bedankte haar en zo ging ik verder met alle cadeautjes. Na alle cadeautjes te hebben gehad van iedereen werd het al laat. Ik ontving veel cadeau's nog van Chanel, Dior, Louis Vuitton, Gucci en Jimmy Choo. Van Jimmy choo kreeg ik 2 tassen als cadeau van Yasmina & Ilias. Van Gucci kreeg ik een ketting van Nouhaila. Mijn agenda planner van Louis Vuitton die kwam ook van Nouhaila. Alhoewel ik wel had gezegd dat ik niet zoveel kon aannemen en hun komst genoeg was zeiden ze me dat ik hem toch moet aannemen. Ik lachte nog en we raakte in gesprek met ze alle. Na een tijdje begon het laat te worden en was de zaal leeg. Iedereen was naar huis gegaan. Ik heb mijn ouders gezegd dat ze alvast naar huis konden en niet hoefde te wachten. Ik bleef alleen over met Imran. Hij hield me bij me middel vast. "Ik hou van je." Fluisterde hij hees in me oor. Ik kreeg allemaal tintelingen door me lichaam. Wat hij met me doet is onbeschrijfelijk. "Ik ook van jou." Zei ik blozend. Ik ruimde alles op en deed de zaal opslot. Ik liep hand in hand met Imran naar buiten. "Ik heb me eigen auto je kan alvast naar huis." "Heb je je sleutels dan?" Vroeg Imran me. "Ja die heb ik." "Ik laat je niet alleen rijden je gaat met mij mee." Ik lachte. "Ik heb me eigen auto Imran je hoeft me niet te brengen." Hij pakte me bij me hand en deed de deur open. Niet dat ik van plan ben om in te stappen? Ik lachte. "Stap maar in ik pak me eigen auto wel." Zei ik nog steeds vast besloten. "Maar ik wil dat Madame naast me zit." Na een tijdje zeuren stapte ik toch in. Hij reed weg en reed ergens anders naar toe dan naar huis. "Waar gaan we heen?" "Ergens je ziet het zo wel." Wat haatte ik het antwoord 'je ziet het zo wel'.

Heey lieve lezers,
Zou er dan niks meer spelen tussen Imran & Sara of heerst er nog een stiekeme relatie..

Stem, deel en reageer! ❤️

Op naar het volgende deel..

Ilhame & imran Where stories live. Discover now