• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 15

'Zouden jullie misschien een oogje op haar willen houden? Dat ze wel genoeg eet enzo?' vraagt de dokter aan de jongens. 'Maar natuurlijk.' zegt Harry. 'Nou, wat mij betreft mag je gaan. Je kleren liggen daar.' hij wijst naar een stoel met me kleren die me nu pas opvalt. 'Oke, bedankt meneer.' zeg ik vriendelijk. De dokter verlaat de kamer. Ik sla de dekens van me af en een koude windvlaag bereikt me lichaam. Me benen zien er niet uit. Er zitten allemaal schrammen op. Voorzichtig sla ik me benen over het bedrand heen. Ik ga staan. Een pijnscheut schiet me te binnen. Dat doet echt zeer. Tsja het was een wonder dan ik nog kan lopen en ik heb een paar dagen daarna me benen niet gebruikt dus dit was te verwachten.

'Gaat het?' vraagt Niall bezorgd. Ik knik en bijt op me lip. Ik zet eens paar stapjes. Louis geeft me mijn kleren aan. Nu doet het nog pijn, maar later hoop ik minder. 'Weet je het zeker?' vraagt Zayn. 'Ik moet alleen even wennen.' zeg ik. Ik loop naar de soort van badkamer. De deur doe ik op slot. Niet dat ik ze niet vertrouw, maar ik vind het fijner als de deur op slot is. Okee, dit gaat lastig worden. Ik heb zo'n lange jurk-shirt aan ofzo iets. Met ongelooflijk veel moeite doe ik het uit. Met een hand probeer ik me broek aan te doen, wat nogal lastig gaat. Ik word er helemaal chagrijnig van.

Jemig, ik hou ook van jou, arm. En me lichaam doet nog zeer ook nog. Even later word er op de deur geklopt. 'Lukt het, Y/N?' het is Zayn. 'Uh, ja hoor.' zeg ik terug. 'Ben je bijna klaar? Ik heb honger.' roept/zegt Niall. Ik grinnik. Echt iets voor Niall om te zeggen. 'Ben bijna klaar!' Eindelijk lukt het om me shirt aan te doen. Ik haal voorzichtig een hand door me haren heen. Ik gooi wat water in me gezicht en droog af. Net als ik het slot eraf wil halen van de deur, wordt ik super duizelig. Zwarte vlekjes verschijnen voor me uitzicht. Ik adem diep in en uit. Als het weer goed gaat, open ik de deur.

'Laten we naar Nando's gaan!' roept Niall enthousiast. Niall, Harry, Louis, Zayn en Liam kijken hoopvol naar me. Ik knik. Bij de balie melden we mij nog eventjes af. In de auto voel ik me super ongemakkelijk. Ik weet gewoon dat de rest het nu ook weet, dankzij Louis en Liam. Perrongeluk maak ik oogcontact met Niall. Zijn wangen kleuren een beetje rood. Eenmaal bij Nando's gaat Niall als een idioot de auto uit. Neuh, valt ook heus niet op. Ik grinnik zacht. 'Komen jullie nog of blijven jullie daar zitten?' roept Niall. 'Jaja, we komen al.' grinnik ik. Ik negeer de pijn in me lichaam en lopen Nando's binnen.

'Wat wil jij, Y/N?' vraagt Zayn aan mij. 'Uhm, Niall had laatst voor me besteld en dat was best wel lekker.' 'Wat was lekker? Het eten of ik?' grijnst Niall die blijkbaar achter me stond. Shit, nu wordt ik helemaal nerveus. 'Laten wij alvast een plekje zoeken.' zegt Harry. THANKYOU. Harry en ik zien een plekje achterin met genoeg plekken. Als Harry en ik daar gaan zitten, geven we de rest een seintje dat we hier zitten. Niall, Zayn, Louis en Liam lopen onze kant op. Naast me zit Niall en aan de rechterkant van me zit Zayn.

'Zayn, als je wilt mag je me gips wel ondertekenen als we thuis zijn.' er komt een sprankeling in zijn ogen. 'Graag.' glimlacht hij. Ik zie Niall naar me kijken. Op het moment dat ik hem zie staren, kijkt hij weg. Terwijl de jongens over weet ik veel nog wat praten, zit ik in me gedachten. Ik zit aan het moment te denken dat me ouders zeiden dat ze op vakantie gingen zonder mij. Dat was ook de laatste keer dat ik ze zag voor het vliegtuigramp.

- Flashback -

Ik kom thuis van een zware dag school. Ze hadden het ontdekt, van me littekens. Gauw ga ik naar boven toe, maar halverwegen wordt ik tegengehouden door me ouders. 'Y/N! We moeten je wat vertellen!' schreeuwt me vader. Fijn, wat gaat er dit keer gebeuren? Ik versnel me passen naar de woonkamer toe. 'Wij gaan op een luxe vakantie in Frankrijk. Alleen jij gaat niet mee. Dat kost teveel geld en dan is de vakantie verpest.' zegt me moeder met een gemene grijns. 'Ja, dat begrijp ik.' probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. Pats! Daar gaan we weer. Ik voel de tranen achter me ogen branden. Sterk blijven, Y/N. Laat niet je emotie zien. Dan ben je zwak, zeg ik tegen mezelf. 'Wees eens wat blijer voor ons, waardeloos kind!' schreeuwt me moeder. 'Jij gaat mooi alle klusjes doen in huis.' schreeuwt me vader. Hij slaat met zijn vuist in me maag.