VATAN DELİSİ

30.bölüm "Büyük Yalan "

Keyifli Okumalar 🎬

3 hafta sonra;

"Unutmadın değil mi bir şey ?" elimdeki valizi arabanın bağajına yerleştirirken Yusuf'a kısa bir bakış attım. "Yok abla herşey tamam." bağajı kapatırken üste çıkmış crobumu düzelttim.

"Tamam o zaman şehitliğe de uğradıktan sonra çıkarız yola." şöför koltuğuna ben otururken Yusuf'un da ön koltuğa binmesiyle emniyet kemerimi takarak arabayı çalıştırdım. Herşeyin üzerinden koca üç hafta geçmişti.

Annemsiz tam 21 gün geçmişti...

Daha önce annemin sesini aylarca duymadığım oluyordu ama biliyordum ki eninde sonunda konuşup görüşecektim annemle ama şimdi yoktu bu dünyada annemi hiç göremeyecektim artık. Bu insana o kadar koyuyorduki nefesimin kesildiğini hissediyordum. 

Sesiz geçen kısa bir yolculuktan sonra arabayı şehitlikte durdurdum birlikte arabadan inerken arka koltuğa koyduğum siyah şalı başıma takarak siyah uzun kollu gömleği giydim Yusuf eline cüz ve bahçemizden topladığımız çiçekleri eline aldı.

Annemin sevgiyle ekip büyüttüğü çiçekleri...birlikte mezarlığa girerken ilk annemin yanına uğrayıp veda ettik Yusuf yasin suresini okurken bense çiçekleri özenle toprağa diktim.

Gözümden akan yaşlara mezarlığı sularaken mezar taşına bir öpücük kondurdum. "Sensiz geçen 21 gün anne boğazımdaki yumruyla nefes alamadan geçirdiğim koca 21 gün sensizlik o kadar acıymış ki ,keşke ağladığım için gelip terlik atsan bana bağırsan sonrada sarılsan bana buna o kadar ihtiyacım var ki seninle geçen her anım çok değerliymiş bunu acı bir şekilde anladım." yüzümdeki yaşları silerken zorlukla ayaklandım.

Çok ağır bir acıydı her geçen gün daha da içimi yakıyordu. Yusuf da annemle vedalaşırken babamın mezar taşının başına gidip oturdum.
"20 yıl oldu baba bugünle birlikte tam 20 yıl...Bu saatlerde ölüm haberin geldi bizlere biz aynı gün yıkıldık sensizlik o kadar zor ve acıyken annesizlikde bir yandan vurdu bize bu hayatta sizden bana kalan sadece kardeşim var artık."bu sefer babamın başında ağladım geçmiyordu bu yumru.

"Sensizliğin ne kadar zor olduğunu biliyorken artık annemin de olmaması beni daha çok kahrediyor be babam senin intikamını ben alamadım ama annemi uyuduğu yerde şehit eden namusuzların yanına bırakmayacağım hepsinin bedenini elimle parçalamadan gebertmessem yaşamak bana haram olsun !"

Mezarlıkta geçirdiğimiz saatten sonra yola çıkmıştık sesiz geçen uzun bir yolculuk yaparken çıtımız çıkmadı normalde ikimiz bir araya geldiğinde kıyameti kopartırdık ama artık eski bizden eser yoktu canlarımızın yarısını kaybetmiştik biz.

Arabada çalan kısık müzik sesini titreyen dudaklarımla mırıldanırken gözümden akan yaşla Yusuf'a kısa bir bakış attım, uyumuştu...

Eskiye dalıyor gözüm
Dalmasında ne yapsın ?
Bugün günlerden o gün
Sanki döndün hayattasın

Bak güneş batıyor işte
Bir gün daha yakınız
Bu yağmur sensin işte
Ordasın gökyüzünde

Aklıma düşüyor yüzün
Gülümser gibi ayrılışın
Artık sayılı zaman değil
Müebbet yanlızlığım.

Benimle gelmek istemişti Yusuf yanlız kalmayı sevmezdi hiç doğup büyüdüğümüz hatıralarımızla dolan evimiz boş kalmıştı artık.

Diyarbakırdaki evimi de değiştirmek istemiştim her evime girdiğim anda annemi hatırlayacaktım o kurşun izlerini kırık camları görmek istemiyordum orayı ne kadar düzenlersem düzenleyeyim artık eskisi gibi olmayacaktı...