မမခ်မ္းေရွ႕က တာရာ့ကိုၾကည့္ရင္း တိတ္တခိုး သက္ျပင္းခ်မိလိုက္သည္။ ကေလးမေလး အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္႐ုန္းကန္ေနလိုက္ရတာ ဘယ္လိုဘဝက ဝဋ္ေႂကြးေတြလဲကြယ္။ အလုပ္ေတြကလဲ ဇယ္ဆက္သလိုမ်ားေနတာ သူတို႔အသိဆုံး....စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ပဲဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ဆီကလခေလးနဲ႔ ၿခိဳးၿခံစားရင္ သူတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ဖူလုံေပမယ့္....ကေလးအတြက္ တခ်ိန္က် ကုန္မည့္ ေက်ာင္းစရိတ္ေတြ မျမင္ႏိုင္တဲ့ က်န္းမာေရး ျပႆနာေတြအတြက္ေတြဆိုတဲ့ ဝန္ေတြကို သူမတစ္ေယာက္ထဲထမ္းေနရေတာ့ ရသမွ်အလုပ္ေလးေတြကို မညီးမညဴဘဲ ႀကဳံး႐ုန္းလုပ္ရရွာသည္။ အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြဆို တာရာေတာ့မသိ သူမကေတာ့ တာရာ့ေယာက္်ားဆိုတဲ့သူကို အေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္မုန္းတီးမိသည္။ ကေလးမေလးမွာ အသက္ပင္ ၂၀ မျပည့္ေသး ကေလးတေယာက္ႏွင့္ ေလာကႀကီးထဲ ႐ုန္းကန္ေနရရွာသည္။ သူကေတာ့ ဘယ္လိုဘဝမွာ ဘယ္လိုေနထိုင္ေနလဲမသိ။ တာရာ့ဆီကလဲ သူနဲ႔ပတ္သတ္ပီး အရင္ကေကာ ကြာရွင္းပီးေတာ့ေကာ ဘာသံမွ ေထြေထြထူးထူးၾကားဖူးတာမဟုတ္လို႔ အရင္ကထဲက အဆင္မေျပခဲ့ပုံရသည္။
"မမခ်မ္း....."
"ဟင္....အင္း ရာရာေျပာ"
"ေအာ္....အဲ့ဆို ရာရာ ကေလးကို တခုခုသြားေကြၽးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္လို႔"
"ေအး ေအး သြားသြား"
တာရာထြက္သြားေတာ့မွ သူမလဲ အေတြးေတြကို ရပ္ပီး ခုနက တာရာ့အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ေပးေနလိုက္ေတာ့သည္။
.........
"Baby ေလး ဘာေတြစားေနတာလဲ ပါးစပ္ကေလးကို လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔......"
တာရာ ကေလးထမင္းေကြၽးရင္း စတိုခန္းထဲဝင္လာတဲ့ လုံးလုံးေၾကာင့္ သူမကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"သားသား ထမင္းေတြစစားေနပါပီလို႔.....အားအမ်ားႀကီးရွိရင္ တီတီလုံးကို ကိုင္ေပါက္မွာပါလို႔"
ကေလးကျပန္ေျဖသလိုနဲ႔ သူမကေျပာလိုက္ေတာ့ လုံးလုံး မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳံ႕သြားကာ ကေလးကိုၾကည့္ေတာ့ ကေလးက ထရယ္ေလသည္။
"မရီနဲ႔ မရီနဲ႔ စိတ္ဆိုးမလို႔ေနာ္.....အဲ့႐ုပ္နဲ႔ရီေတာ့ ဒီတီတီက ဘယ္လိုဆူရ စိတ္ဆိုးရမလဲ"
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
အခန်း (၃၂) Zawgyi
Start from the beginning
