“ကင္ေဆာ့ဂ်င္!!!”
ရင္းႏွီးမလိုနဲ႔ အက္ကြဲေနတဲ့ အသံေၾကာင့္ မမဟန္နဲ႔
သူနဲ႔တူတူ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ အသံပိုင္ရွင္မွာ
မွိန္ပ်ပ်နီယြမ္မီးေအာက္မွ သူ႔ထံ ေျပးလာေနသည္။
အနားေရာက္မွ ထင္ရွားသြားတဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္အတူ
ဆြဲေဆာင့္ခံလိုက္ရသည့္ သူ။
“အား ဦးဂြၽန္”
ဦးဂြၽန္က သူ႔ဘက္ကိုဆြဲေဆာင့္ေခၚ႐ုံတင္မဟုတ္။
အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းနဲ႔ သူ႔အေနာက္မွာဖြက္ထား
ေသးသည္။ ဒါတြင္မကေသး။ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့
အျဖစ္အပ်က္ေတြၾကား ေၾကာင္စီစီျဖစ္ေနတဲ့
မမဟန္ကို ခပ္စူးစူးၾကည့္ေနေသးသည္။
“ဦးဂြၽန္ ဘာလုပ္တာလဲ ဟင္ အရက္နံ႔ေတြနဲ႔
ေသာက္လာတာလား”
“အဲ့တာ အသာေနစမ္းပါ သူက ဘယ္သူလဲ
ဘယ္ကလဲ ဘာေတာ္တာလဲ ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီး
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အခုလိုအူျမဴးေနရတဲ့
အထိ မင္းအားေနတာလား ဟမ္! ငါ့က်ေတာ့နည္း
အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေရွာင္ေျပးေနတယ္!!”
“ဦးဂြၽန္!!!!”
“ဒီမွာ! အထင္လြဲေနၿပီ သူက ကြၽန္မေမာင္
ကြၽန္မက သူ႔အစ္မ ရွင္ထင္ေနသလိုမဟုတ္ဖူး!
မိုးႀကိဳးေတြေတာ့ပစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ”
လိေမၼာ္ေရာင္လိုလို နီေၾကာင္ေၾကာင္လိုလို ဆံပင္ေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးက ဦးဂြၽန္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာ
ေျပာလိုက္သည္မ်ား။ စိတ္ထဲေထာင္းခနဲ။ တစ္ခ်ိန္
ထဲမွာပဲ အထင္လြဲသြားတာကို သတိထားမိေတာ့
အမူးေတာင္ေျပသြားရသလိုလို။
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ပိုင္
ရွင္လမင္းေလးဟာ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ သူ႔ကိုၾကည့္
ေနသည္။ ဘာလဲ။ အခုက သူအထင္လြဲသြားလို႔
သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား။ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီး
ျမင္မိလို႔ အထင္လြဲသြားတာက သူ႔အျပစ္လား။
“ဦးဂြၽန္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လိုက္ခဲ့”
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ပန္းၿခံထဲကို
ေလွ်ာက္သြားသည့္ လမင္းေလး။ သူ႔အားေျပာသြား
ပုံက ေအးတိေအးစက္။ အၿမဲတမ္း သူ႔စကားနား
ေထာင္ခဲ့တဲ့ကေလးေလးက အခုလို ဘ၀င္မက်တဲ့
ေလသံနဲ႔ေျပာေတာ့ ေၾကာက္မိပါသည္။ေၾကာက္ရပါ
သည္။
STAI LEGGENDO
ဦးဂျွန် ( Kookjin )
Fanfictionဒီလမ်းကို ရွေးဖို့ နှလုံးသားတစ်ခုပဲ လိုအပ်မယ် ကလေးငယ်🤎 started - 10.9.22 Ended -March 9,23
