Διπλώνω μερικές μπλούζες μου και ανοίγω το συρτάρι κάτω από την ντουλάπα για να τις βάλω μέσα.
Δένω τα μαλλιά μου πίσω πριν σηκωθώ όρθια και αφήσω μια ανάσα κρατώντας το κεφάλι μου.
Το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει από το σαλόνι, βγαίνω έξω από το δωμάτιο που βρισκόμουν και σταματώ ξαφνικά όταν εμφανίζεται ο Άρης μπροστά μου κρατώντας το κινητό μου στο χέρι του.
Βλέπω το όνομα της Έλλης στην οθόνη όταν το παίρνω στα χέρια μου και απαντάω την κλήση.
"Ναι;" Πηγαίνω ξανά προς το δωμάτιο αλλά σταματάω αμέσως ξαφνιασμένη όταν την ακούω να κλαίει, "Έλλη; Τι έγινε;"
Την ακούω που παίρνει μια ανάσα πριν μιλήσει, "Ήμουν με τον Μάρκο και...και γυρνούσαμε σπίτι αλλα—" Η φωνή της σπάει και παρατηρώ τον Άρη που σμίγει τα φρύδια του.
"Αλλά; Είστε καλά;"
"Εγώ καλά είμαι." Σταματάει για λίγα δευτερόλεπτα, "Για την ακρίβεια δεν ξερω— αλλά ο Μάρκος χτύπησε άσχημα στο κεφάλι στο αυτοκίνητο και, και..." Χάνει τα λόγια της.
"Που είστε τώρα;" Αφήνω μια ανάσα.
"Στο νοσοκομείο." Απαντάει και κουνάω το κεφάλι μου, "Προσπάθησε να ηρεμήσεις, ερχόμαστε εντάξει;"
Τερματίζω την κλήση και κοιτάω τον Άρη, "Τι έγινε;" με ρωτάει περίεργα και ανασηκώνω τους ώμους μου.
"Δεν μπόρεσε να μου εξηγήσει. Μου είπε ότι είναι στο νοσοκομείο και ότι ο Μάρκος χτύπησε σοβαρά." Κουνάω ξανά το κεφάλι μου και αφήνει μία ανάσα περνώντας τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.
"Ξέρεις κάτι..., σωστά;" Τον ρωτάω παρατηρώντας τον.
"Ξέρω όσα ξέρεις κι εσύ." Μου απαντάει, "Αλλά έχω κάποιες υποψίες που ελπίζω να μην είναι αλήθεια."
[...]
Πλησιάζω την Έλλη και εκείνη τυλίγει αμέσως τα χέρια της γύρω μου. Κρύβει το πρόσωπο της μέσα στα μαλλιά μου όσο εγώ την κρατάω σφιχτά.
"Τι έγινε;" Κρατάω το πρόσωπο της σκουπίζοντας τα δάκρυα της.
"Γυρνούσαμε σπίτι και ήμασταν σε έναν μονόδρομο, εκείνον μετά το σπίτι μου, και ξαφνικά εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο ακριβώς απέναντι μας." Αρχίζει να εξηγεί.
"Τα φώτα του ήταν δυνατά με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε καθαρά. Ερχόταν προς τα πάνω μας, ο Μάρκος έκανε όπισθεν για να μην μας χτυπήσει αλλά δεν πρόλαβε να στρίψει... Ένα αυτοκίνητο χτύπησε στην μεριά τους Μάρκου και ένα μπροστά."
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My anarchy
Action"Ρε φίλε, την αγαπάς;" Με ρωτάει και γυρνάω να τον κοιτάξω. "Όσο τίποτα άλλο." Του απάνταω και χαμογελάει. "Τότε γιατί κάθεσαι εδώ και κλαιγεσαι αντί να πας να την βρεις;" Λέει και κοιτάω τον ουρανό. "Γιατί αν την αγαπώ πρέπει να μείνω μακριά της...
