YUVA

& 6

Merhaba. Kısa sürede  güzel bir okur kitlesine ulaştık. Lütfen destek vermeyi unutmayın. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar...

---

Leylim ortamdaki duygusallığın önüne geçtiği için mutlu olmuştu

Ecem kolyeyi takmak için ayaklanırken Leylimde rujunu sürmek için aynanın karşısına geçmişti. Barış'ın dediği gibi beyaz bir elbise almıştı. Saten ve şık bir elbiseydi. Bir kolunda eldiven detayı vardı. Leylim beyaz taşlı ayakkabılarına da giydikten sonra aynadaki yansımasına baktı. Mücevher takıp takmamak arasında kalsa da açıkta kalan boynunu zaten hiçbir zaman çıkartmadığı kolyesi süslüyordu. Kırmızı rujunun fazlalığını peçeteye aldıktan sonra Ecem'e seslenmişti.

'Ecem, hazırsan artık geçelim.' Ecem onaylarcasına başını sallamıştı.

----------

Leylim gelen misafirler ile tek tek selamlaşırken Ecem'de büyük bir dikkatle insanları izliyordu. Kendisinin buraya ait olmadığı bariz belliydi.

Ecem kendisi için ayrılan yerde huzursuzca kıpırdanmıştı. Keşke gelmeseydim diye düşündükten sonra kendisine yeni bir kokteyli almak için ayaklanmıştı.

Görevliden yeni bir kokteyli istedikten sonra beklemeye başlamıştı. Daha sonra üzerinde hissettiği gözlerle irkilmişti. Geldiğinden beri bakışlarını yakaladığı adam yine ters ters bakıyordu. Adamın mavi gözleri resmen ışıl ışıl parlıyordu. Gözleri ne kadar parlasa da altında yatan ürkütücülük Ecem'in gözünden kaçmamıştı.

-------

Büyük bir alkış koptuğunda Leylim için özenle hazırlanmış büyük bir pasta parti alanına girmişti. Leylim olabildiğince bu ortama katlanmaya çalışıyordu ama sabrının sonuna geldiğini hissediyordu. Tek derdi şu pastayı kesip sonra Ecem'in yanına gitmekti. Kızla hiç ilgilenememişti ama sürekli gözleri ile kızı takip ediyordu.

Pasta büyük ve gereksiz bir şovla kesildikten sonra sahneye Barış atlamıştı. 'Dostlarım hepiniz hoş geldiğiniz, şeref verdiniz. Kızım Leylim artık yirmi bir yaşına girmiş bulunuyor. Yeni yaş hediyesini vermesi için müstakbel damadım Yaman Cengiz'i davet etmek istiyorum.'

Barış'ın yaptığı konuşmadan sonra ortamda bir sessizlik olmuştu. Leylim soğukkanlılığını korumaya çalışıyordu. Gülümsemesine devam etmeye çalışıyordu. Kız yumruk yaptığı ellerini zarafetle bir birine kilitledi. Nasıl olsa bunun hesabını soracaktı ama şuan hem dostlarına hem de düşmanlarının ağzına laf vermek istemiyordu. Barış'ı - babasını- her ne kadar sevmese de bunun bir sır olarak kalması gerekiyordu. Düşmanları aile bağlarında bir kopukluk sezerlerse bunu sonuna kadar kullanırlardı. O yüzden aile güç demekti. Leylim de bu gücü kaybetmek istemiyordu. Barışa karşı yapacağı ters bir davranışın bedelini annesinin ödemek zorunda kalacağını biliyordu.

---

Leylim bu ismi tanıyordu ama daha önce karşılaşma fırsatı bulamamıştı. Bir iş ortaklığı için bu evlilik olayının ortaya atıldığını anlayacak kadar zekiydi.

Leylim kopan alkış tufanından sonra yanına gelmek için ayaklanan adamın gözlerine gözlerini dikmişti. Leyli'min siyah gözleri ne kadar meydan okurcasına bakıyorsa karşısında ki mavi gözlerde bir o kadar kibirler ve ürkütücülükle bakıyordu. Leylim duruşunu dikleştirdi. Gel de belanı bul dercesine adamın suratına bakıyordu. Adam ise bu bakıştan pek etkilenmişe benzemiyordu.

Adam heybetli görüntüsüyle merdivenlere yöneldiği sırada iki el silah sesi salonu doldurmuştu.