Antepli Komutanım|Texting

Final

15 yıl sonra Açelya'dan:)

"ANNE YAA ATLASA BİR ŞEY DE GİTMEME İZİN VERMİYOR."diye bağırdı Alya içeriden.

"Atlas oğlum aç kapıyı hadi gitsin ablan."dedim.

"Ama anne erkek arkadaşıyla buluşmaya gidecek gitmesin."

"Atlass! Aç diyorsam kapıyı aç vallahi terlik geliyor."

"Of anne tamam ya."Alya hemen öpücük attı.

"Teşekkürler annelerin gülü."dedi ve hemen ayakkabısını giyip evden çıktı.

"Anne ya al işte gitti."dedi atlas

"Ablanı rahat bırak atlas."

"İyi o zaman ben de kız arkadaşımla buluşmaya gittiğimde bir şey demiyeceksiniz."

"Atlas diyorumm vallahi terliği yiyeceksin."dedim ve ayağımdan terliği çıkardım.

"Ayyy tamam tamam birşey demedim."diyip odasına kaçtı.

Bende arkasından bakakaldım birden aklıma eskiler geldi ne çabuk geçmişti bu kadar yıl.Alya 20 yaşında çok güzel bir kız olmuştu,atlas 15 yaşında ve babası gibi çok yakışıklıydı.Tabiki kaç yıl geçerse geçsin kerem ile aşkımız yine aynıydı arada ufak tefek kavgalar etsek bile.

Bu 16 yılın en kötü şeyi ise 1 yıl önce murat amcayı ani bir kalp krizinden kaybetmemiz olmuştu.Çok üzülmüştük tabiki ama en çok yıkılan annem olmuştu kaç yıllık eşini kaybetmişti sonuçta.Bizde Esila ve annemi alıp bize yakın bir ev tutup oraya yerleştirdik.Esila demişken oda büyümüştü ve çok güzel bir kız olmuştu.Leyla ve mert e gelirsek onlarında ikiz bebekleri olmuştu ikiside kızdı,bebek dediğime bakmayın şu an 12 yaşındalar birinin adı mira diğerinin Almira ve mira bizim atlasa çok düşkün bazen aramızdan bunun espirisi bile geçiyordu.

Bugün ise bizim kerem ile evlilik yıl dönümümüzdü evleneli 20 sene olacaktı bugün ve bunun şerefine bizim evde herkesin olduğu bir aile yemeği yiyeceğiz.

5 saat sonra

Sonunda akşam olmuştu ilk annemler gelmişti şimdi de Leylaları bekliyoruz.

"Of anne nerede kaldı Leyla teyzelere"dedi atlas.

"Gelirler birazdan anneciğim sabırlı ol."demem ile kapı çaldı.

"Hatta geldiler"diyip kapıyı açmaya gittim kapıyı açar açmaz mira içeri koştu 'atlas'diye bağırıp.

"Hoşgeldiniz."dedim.

"Hoşbulduk."dedi Leyla ve içeri girdik ve masaya oturduk.Masada herkes yine farklı alemlerdeydi.Mira atlasa okulda ne yaptığını anlatıyordu,Esila ve Alya birşeyler konuşuyorlardı,Annem ve Leyla birbirlerine birşeyler gösteriyorlardı,Almira da babasına okulda ne yaptığını anlatıyordu.Kerem bana dönüp kulağıma eğildi.

"Ne oldu güzelim niye öyle bakıyorsun."

"Herkes çok mutlu gözüküyor keşke babamda burda olsaydı."

"O zaten hep bizim yanımızda."diyip boynuma bir öpücük kondurdu.Kaç yıl geçse bile aynı keremdi işte.

"Ee anne yemeğimiz bitti artık albümdeki fotoğraflara bakalım."dedi Alya.

Herkesden onay çıkınca oturma odasına geçtik bir yanımda kerem diğer yanımda ise atlas ve Alya oturuyordu.İlk fotoğrafa baktığımızda kerem ben,alya ve küçük atlas vardı atlas benim kucağımda alya da keremin kucağında olduğu bir fotoğraftı.

"Abla bak ne kadar tatlıyım bir de sana bak."dedi atlas.

"Bu sen misin atlascığım çok küçükmüşsün."dedi mira atlasa.