Chapter 23 - Zawgyi

Start from the beginning
                                    

သွ်င္မင္းသန႔္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနခဲ့သည္။ ဦးမင္းထက္သည္ အၿမဲတမ္းသူ႕ကိုနားလည္ေပးခဲ့သည့္သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဘိုးျဖစ္သူနားလည္မေပးနိုင္ေတာ့မည္ကို စိုး႐ြံ႕ေန၏။

"ဖိုးဖိုး"

"ရဲရဲေျပာပါ ငါ့ေျမးရဲ႕"

တံေတြးၿမိဳခ်လိဳက္ၿပီး အဘိုးျဖစ္သူကို မ်က္လုံးလွန္ကာၾကည့္လိုက္မိ၏။

"သားခ်စ္ေနတာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုမဟုတ္ဘူး"

ဦးမင္းထက္၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အနည္းငယ္ အံ့ဩရိပ္တို႔သမ္းသြားသည္။

"ဖိုးဖိုး"

မ်က္ႏွာအမူအရာကိုျပန္ထိန္းလိုက္နိုင္ေသာအဖိုးျဖစ္သူသည္ ေခါင္းကိုသာတညိတ္ညိတ္လုပ္၏။

"အင္း ဖိုးဖိုးရိပ္မိပါတယ္"

"သားကို စိတ္မဆိုးဘူးမဟုတ္လား"

မဝံ့မရဲေျပာလိုက္မိေတာ့ ဦးမင္းထက္က သူ႕ေက်ာျပင္ကို ပြတ္ေပး၏။ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်စရာစကားဆိုသည္။

"မအံ့ဩဘူးဆိုရင္ လိမ္ရာက်မွာေပါ့ ငါ့ေျမးရယ္၊ ဖိုးဖိုးတို႔က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ 1500 အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာက က်ားအေပၚမ၊ မအေပၚက်ားပဲရွိတာကိုး"

သွ်င္မင္းသန႔္သည္ လက္သီးကေလးမ်ားဆုပ္ကာ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္။

"ဒါေပမဲ့ ဖိုးဖိုးတို႔ကအဲ့လိုက်င္လည္ခဲ့ရတာမို႔ အဲဒါကပဲမွန္တယ္လို႔ မဆိုနိုင္ဘူးေလ ငါ့ေျမးရဲ႕၊ ကိုယ္အဲ့လိုေနခဲ့ရလို႔ အဲ့လိုပဲေနသင့္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးက မမွန္ဘူးေလ"

"အျမင္သစ္အေတြးသစ္ေတြမို႔ ဪ ဒီလ်ဳပါလားဆိုၿပီး အံ့ဩမိ႐ုံပဲ။ ဖိုးဖိုးက စိတ္ဆိုးဖို႔ေတာ့ မေတြးမိပါဘူးကြယ္"

"အင္း တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ၊ ကိုယ့္ေဘးနားမွာရွိေနမယ့္လက္တြဲေဖာ္ဆိုတာ ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႕ၿပီးမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး ငါ့ေျမး၊ သူ႕ကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ရင္၊ သူ႕ေဘးမွာေနလိုက္ရင္ ငါ့ေျမးေပ်ာ္႐ႊင္ရမလားဆိုတာေတာ့ ရွိတာေပါ့"

"ဦးေလးႀကီးနဲ႕သာဆို သားေပ်ာ္တယ္"

သွ်င္မင္းသန႔္ အေမာတကာ‌တုံ႕ျပန္လိုက္မိတာကို ျမင္ေတာ့ ဦးမင္းထက္ကၿပဳံးသည္။

HONEYWhere stories live. Discover now