𝑇𝑟𝑎𝑝𝑝𝑒𝑑 𝐽𝑛 𝐴 𝑀𝑎𝑧𝑒(On Going)

Part...7

ကျန်ခဲ့တဲ့လူတွေမှာ တားဆီးဖို့မပြောနဲ့ အခြေအနေအလုံးစုံကိုတောင် လိုက်မမှီနိုင်တော့။အမှောင်ထုထဲကို အကြောက်အလန့်မရှိ ပြေးဝင်သွားသည့် ဆော့ဂျင်ကိုသာ အံ့ဩရင်း ကျောက်ရုပ်သဖွယ်ဖြစ်နေတော့သည်။

နမ်ဂျွန်းတို့ သုံးယောက်မှာလည်း ဆော့ဂျင်အသံရှရှလေးကြောင့် တံခါးဖွင့်မည့်လက်တွေပါ ရပ်တန့်သွားသည်။

"အစ်ကိုတို့ အဲ့တံခါးမလှပ်နဲ့...ပြန်လာခဲ့ အစ်ကိုတို့"

ဟိုအဝေးမှာကတည်းက အသံကုန်ဟစ်အော်လာသည့် ဆော့ဂျင်။ဆော့ဂျင်စကားတွေကြောင့် သူတို့တွေ ဆော့ဂျင်ရှိရာကို တစ်လှမ်းချင်းတိုးလာမိသည်။

တဆိတ်လောက် ခုနကထိကြားနေရတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ ငိုသံတွေက ချက်ချင်းတိတ်သွားတာလား။

ဆော့ဂျင်ဟာ နမ်ဂျွန်းတို့အနားရောက်ဖို​့ သိပ်မလိုတော့သည့်အကွာအဝေးတွင် ရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားသည်။

"အား..."

တစ်စုံတစ်ရာက အားနဲ့တွန်းလွှတ်လိုက်သလို၊စွမ်းအားတစ်ခုနဲ့ တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး ဆော့ဂျင်ဟာ ဟိုးနောက်အထိ လွင့်ပျံထွက်သွားသည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြုတ်ကျလာတဲ့ ဆော့ဂျင်ရဲ့ကိုယ်ငယ်။ကြမ်းပြင်နဲ့ခန္ဓာရဲ့ ထိခိုက်သံက အဆောင်တစ်ခုလုံး ဟိန်းထွက်သွားသည်အထိ ပြင်းထန်လွန်းသည်။

ဆော့ဂျင်ရဲ့ ထိုပုံစံကိုမြင်လိုက်ရတော့ ယွန်းဂီစိတ်မကောင်း။သူတို့ဆီလာရင်း ဒီလိုဖြစ်ရတယ်လို့တွေးမိတော့ ပိုဆိုးသည်။နောက်ပြီး သူဒီကောင်လေးကို အပြစ်တင်ခဲ့သေးတာ။

လဲကျနေသည့်ဆော့ဂျင်ဆီသို့ အပြေးသွားကွာ ယွန်းဂီထွေးပွေ့လိုက်သည်။ယွန်းဂီနဲ့အတူ ဟိုဆော့လည်းပါပြီး နမ်ဂျွန်းကတော့ စိုးရိမ်လွန်း၍ထင် အသံတောင် ကောင်းကောင်းထွက်မလာတော့။

"အား...မထိပါနဲ့  အား... မလုပ်ပါနဲ့"

ငိုသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ဆော့ဂျင်ရဲ့ နာကျင်နေပုံ။အနားရောက်လာပြီဖြစ်သော ဂျီမင်တို့ပင် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ။ထိုကဲ့သို့သော ငိုကြွေးသံကို သူတို့မှတ်မိသည်။