Duyog

Kabanata 5: Ang Bulong ng mga Alaala

[Kabanata 5]

NAKAPIKIT ang mga mata ni Libulan na animo'y ilang oras nang nagdarasal nang taimtim sa loob ng madilim na silid. Tanging ang liwanag mula sa katol na nasa kaniyang dalawang tabi ang nagbibigay ilaw sa paligid. Kasabay niyon ang mabagal na pagsayaw ng usok mula katol.

Sa harap niya ay nakalatag sa sahig ang pulang cartolina at dalawang marker. Halos kalahating oras na siyang nag-iisip. Ang decreto na naglalaman ng bugtong na kaniyang naiwala ay isang malaking hamon sa kaniya.

Animo'y lumilipad sa kaniyang isipan ang mga salitang Hayan na si Kaka, bubuka-bukaka. Pagmamay-ari man ito ni Migo, naniniwala siya na maaaring may nakakubling mensahe roon tungkol sa misteryosong pagkabuhay niya sa modernong panahon.

Dahan-dahang iminulat ni Libulan ang kaniyang mga mata saka mahusay na isinulat sa cartolina ang bugtong. Kilala rin siyang magaling sa larangan ng kaligrapiya, ang kaniyang sulat-kamay ay hinahangaan ng mga mag-aaral at guro. Siya rin ang nagsulat ng estandarte ng klinika ng kaniyang ama.

Tila hinahabol ng apoy na umuukit sa cartolina ang bawat kumpas ng kaniyang kamay. Naalala niya ang ilang mga paligsahan na kaniyang sinalihan noong siya'y bata pa. Matagal na siyang hindi nakakapagsulat nang ganito ngunit ang kaniyang angking kakayahan ay nagliliyab pa rin na animo'y kahapon lang nangyari ang mga patimpalak.

Isang marahang ngiti ang kumawala sa kaniyang labi nang matapos ang obra. Napangiti rin siya sa itim na marker na nagpadali sa kaniyang pagsusulat. Para sa kaniya, mahalimuyak din ang amoy nito na nais niya pang singhutin.

Gulat na napatingin si Libulan sa pinto nang bumukas iyon, napapikit din siya nang sumalubong ang nakasisilaw na liwanag. Binuksan ni Kuya Empi ang ilaw, "What the... kinukulam mo ba kami Libuls?" bungad ni Kuya Empi na palaging over acting sa lahat ng pagkakataon. Inubo pa sila dahil medyo makapal na rin ang usok.

Patuloy pa rin ang pagbuga ng usok ng dalawang katol na nasa kaliwa at kanan ni Libulan. "Kuya Empi, tabi," saad ni Sabrina dahil sa bigat ng hawak niyang tray na puno ng pagkain.

Muntik pang masubsob si Kuya Empi sa aparador dahil sa makipot na pintuan, "Easy lang, Sab. 'Kala mo naman may pila ng ayuda e," banat ni Kuya Empi saka naupo na rin sa sahig. "Hindi ka naman lamok, bakit ka nagkakatol?" habol ni Kuya Empi saka pinatay ang sindi ng dalawang katol.

"Paumanhin, aking hindi nalalaman kung paano magkakaroon ng liwanag dito," paliwanag ni Libulan na nakaramdam ng hiya, inakala niyang makabagong kandila ang katol na nakitang nakasindi sa gilid kanina.

Hatinggabi na, matapos silang makabili ng mga school supplies ay sinabi ni Libulan na pagpupuyatan niya ang bugtong ni Migo. "Out of this world ka talaga bro," wika ni Kuya Empi na akmang kukuha na ng popcorn ngunit tinapik ni Sabrina nang marahan ang kamay nito dahil hindi niya pa nailalapag nang maayos ang lahat.

"Kain muna tayo," aya ni Sabrina saka inilapag sa sahig ang isang mangkok ng popcorn at tatlong soda in can.

"Wow! Artistic ka pala bro!" wika ni Kuya Empi saka kinuha ang cartolina upang pagmasdan mabuti ang magandang pagkakasulat ni Libulan. Maging si Sabrina ay napatulala sa linis at ganda ng bawat letra.

"Ikaw may gawa nito?" gulat na bulalas ni Sabrina na animo'y naka-imbento si Libulan ng original font sa Microsoft Word. "Ang galing!" patuloy ni Sabrina na hindi makapaniwala. Noong tinulungan niya sa proyekto si Migo, gumamit pa sila ng ruler at nakailang bura. Subalit ngayon, wala man lang ruler o eraser na gamit si Libulan.

Tumango nang marahan si Libulan. Magkahalong hiya at saya ang kaniyang nararamdaman dahil sa papuri ng dalawa. "Bukod sa gwapings ka na, may ganito ka palang talent! Nasa iyo na ang lahat!" ngiti ni Kuya Empi saka pumalakpak nang mabagal saka nagsimulang kantahin ang Nasa Iyo na ang lahat ni Daniel Padilla.